Ordsprogene 8

1 Mon ikke Visdommen kalder, løfter Indsigten ikke sin røst?

Məgər hikmət çağırmırmı, Məgər dərrakə səsləmirmi

2 Oppe på Høje ved Vejen, ved Korsveje træder den frem;

Uca yerlərdə, yol kənarında, Yollar ayrıcında dayanıb?

3 ved Porte, ved Byens Udgang, ved Dørenes Indgang råber den:

Darvazaların yanında, şəhərin qarşısında, Qapıların kandarında çağırır:

4 Jeg kalder på eder, I Mænd, løfter min Røst til Menneskens Børn.

«Ey insanlar, mən sizi səsləyirəm, Ey bəşər övladları, sizə xitab edirəm.

5 I tankeløse, vind jer dog Klogskab, I Tåber, så få dog Forstand!

Ey cahillər, uzaqgörən olun, Ey axmaqlar, ağıllanın.

6 Hør, thi jeg fører ædel Tale, åbner mine Læber med retvise Ord;

Dinləyin, əla şeylərdən danışıram, Dilimdən düz sözlər çıxır.

7 ja, Sandhed taler min Gane, gudløse Læber er mig en Gru.

Ağzım həqiqət söyləyir, Dilim şərdən iyrənir.

8 Rette er alle Ord af min Mund, intet er falskt eller vrangt;

Ağzımdan yalnız salehlik sözləri çıxır, Sözlərimdə nə əyrilik, nə də ki yalan var.

9 de er alle ligetil for den kloge, retvise for dem der vandt Indsigt

Anlayanlar üçün hər şey aydındır, Bilik qazananlar üçün bu bir həqiqətdir.

10 Tag ved Lære, tag ikke mod Sølv, tag mod Kundskab fremfor udsøgt Guld;

Gümüşü yox, tərbiyəmi qəbul edin, Saf qızıldan çox biliyi seçin.

11 thi Visdom er bedre end Perler, ingen Skatte opvejer den

Çünki hikmət yaqutdan qiymətlidir, İnsanın könlü istəyən şeylər ona tay deyil.

12 Jeg, Visdom, er Klogskabs Nabo og råder over Kundskab og Kløgt.

Mən hikmətəm, uzaqgörənlik məndə məskən salıb, Biliyi, dərrakəni tapmışam.

13 HERRENs Frygt er Had til det onde. Jeg hader Hovmod og Stolthed, den onde Vej og den falske Mund.

Rəbb qorxusu pisliyə nifrət etməkdir, Lovğalığa, təkəbbürə, pis yola, Hiyləli dilə nifrət edərəm.

14 Jeg ejer Råd og Visdom, jeg har Forstand, jeg har Styrke.

Nəsihət, sağlam şüur mənimdir, İdrak mənəm, qüvvəm var.

15 Ved mig kan Konger styre og Styresmænd give retfærdige Love;

Mənim vasitəmlə şahlar hökmranlıq edir, Hökmdarlar ədalətli fərman verir.

16 ved mig kan Fyrster råde og Stormænd dømme Jorden.

Ədalətli hakim olan bütün başçılar və əsilzadələr Mənim vasitəmlə hökm verir.

17 Jeg elsker dem, der elsker mig, og de, der søger mig, finder mig.

Məni sevənləri sevirəm, Məni səylə axtaran tapır.

18 Hos mig er der Rigdom og Ære, ældgammelt Gods og Retfærd.

Sərvət və şərəf, Dağılmaz var-dövlət və salehlik yanımdadır.

19 Min Frugt er bedre end Guld og Malme, min Afgrøde bedre end kosteligt Sølv.

Barım qızıldan, saf qızıldan dəyərlidir, Bəhərim gümüşdən qiymətlidir.

20 Jeg vandrer på Retfærds Vej. midt hen ad Rettens Stier

Mən salehlik yolunda, Ədalət yollarının ortasında gəzərəm.

21 for at tildele dem, der elsker mig, Gods og fylde deres Forrådshuse.

Məni sevənləri sərvətə çatdıraram, Xəzinələrini dolduraram.

22 Mig skabte HERREN først blandt sine Værker, i Urtid, førend han skabte andet;

Rəbb Öz yolunun başlanğıcında, Hər işindən əvvəl mənə malik oldu.

23 jeg blev frembragt i Evigheden, i Begyndelsen, i Jordens tidligste Tider;

Yaradılışın əzəlindən, Dünya yaranmazdan əvvəl mən var idim.

24 jeg fødtes, før Verdensdybet var til, før Kilderne, Vandenes Væld, var til;

Dərin sular olmazdan əvvəl, Bol sulu çeşmələr olmazdan əvvəl doğulmuşam.

25 førend Bjergene sænkedes, før Højene fødtes jeg,

Dağlar yaradılmazdan əvvəl, Təpələr mövcud olmazdan əvvəl təvəllüd tapmışam.

26 førend han skabte Jord og Marker, det første af Jordsmonnets Støv.

Rəbb dünyanı, çölü-düzü, torpaqları yaradanda,

27 Da han grundfæsted Himlen, var jeg hos ham, da han satte Hvælv over Verdensdybet.

Göyləri yaradanda, Dərinliyin üzü üstündə bir dairə çəkəndə,

28 Da han fæstede Skyerne oventil og gav Verdensdybets Kilder deres faste Sted,

Buludları yuxarıda yerləşdirəndə, Dərinlikdə bulaqları bağlayanda,

29 da han satte Havet en Grænse, at Vandene ej skulde bryde hans Lov, da han lagde Jordens Grundvold,

Sular əmrindən çıxmasın deyə dənizə sədd çəkəndə, Yerin bünövrələrini təyin edəndə

30 da var jeg Fosterbarn hos ham, hans Glæde Dag efter Dag; for hans Åsyn leged jeg altid,

Rəbbin yanında memar idim. Hər gün fərəhlənirdim, Hüzurunda həmişə sevinirdim.

31 leged på hans vide Jord og havde min Glæde af Menneskens Børn.

Yaratdığı aləmə görə sevinirdim, Bəşər övladlarına görə fərəhlənirdim.

32 Og nu, I Sønner, hør mig! Vel den, der vogter på mine Veje!

İndi, ey övladlar, mənə qulaq asın: Yoluma bağlı qalan nə bəxtiyardır!

33 Hør på Tugt og bliv vise, lad ikke hånt derom!

Verdiyim tərbiyəyə qulaq asın, Hikmət alın, onu bir tərəfə atmayın.

34 Lykkelig den, der hører på mig, så han daglig våger ved mine Døre og vogter på mine Dørstolper.

Mənə qulaq asan, Hər gün darvazalarım qarşısında duran, Qapılarımda dayanıb gözləyən nə bəxtiyardır!

35 Thi den, der ftnder mig; finder Liv og opnår Yndest hos HERREN;

Çünki məni tapan həyat tapar, Rəbbi razı salar.

36 men den, som mister mig, skader sig selv; enhver, som hader mig, elsker Døden.

Məni əldən verən canına qəsd edər, Mənə nifrət edənlərin hamısı ölümü sevər».