Ordsprogene 5
1 Mærk dig, min Søn, min Visdom, bøj til min Indsigt dit Øre,
Anakko, ipangagmo ti siribko, denggem a nasayaat no ania ti pannakaawatko,
2 at Kløgt må våge øver dig, Læbernes kundskab vare på dig.
tapno masursurom ti maipanggep iti kinatimbeng, ket masalakniban dagiti bibigmo ti pannakaammo.
3 Thi af Honning drypper den fremmedes Læber, glattere end Olie er hendes Gane;
Ta agtedtedted ti diro manipud kadagiti bibig ti mannakikamalala, ken ti ngiwatna ket nalamlammuyot ngem iti lana,
4 men til sidst er hun besk som Malurt, hvas som tveægget Sværd;
ngem iti udina ket napait isuna a kas iti ajinco, a makasugat a kas iti natadem a kampilan.
Dagiti sakana ket mapmapan iti ipapatay; dagiti addangna ket agturong idiay sheol. (Sheol h7585)
6 hun følger ej Livets Vej, hendes Spor er bugtet, hun ved det ikke.
Saanna a panpanunoten ti dalan ti biag. Agalla-alla isuna; saanna nga ammo no sadino ti pappapananna.
7 Hør mig da nu, min Søn, vig ikke fra min Munds Ord!
Ket ita annakko, dumngegkayo kaniak; kanayonyo a denggen dagiti ibagak.
8 Lad din Vej være langt fra hende, kom ej hendes Husdør nær,
Iyadayoyo kenkuana ti dalanyo, ken saankayo nga umas-asideg iti ruangan ti balayna.
9 at du ikke må give andre din Ære, en grusom Mand dine År.
Iti kasta a wagas, saanyonto nga ited ti dayawyo kadagiti dadduma wenno dagiti tawen ti biagyo iti naulpit a tao;
10 at ikke dit Gods skal mætte fremmede, din Vinding ende i Andenmands Hus,
saanto nga agrambak dagiti ganggannaet kadagiti kinabaknangyo; ti natrabahoanyo ket saanto a mapan kadagiti babbalay dagiti ganggannaet.
11 så du gribes af Anger til sidst, når dit Kød og Huld svinder hen,
Umasugkayonto inton kanibusananen ti biagyo, inton marunrunoten ti lasag ken bagiyo.
12 og du siger: "Ak, at jeg hadede Tugt, at mit Hjerte lod hånt om Revselse,
Kunaenyonto, “Anian a pananggurak idi iti pannakadisiplina ken pananglalais ti pusok iti panangilinteg!
13 så jeg ikke lød mine Læreres Røst, ej bøjed mit Øre til dem, som lærte mig!
Saanko a pinagtulnogan dagiti manursurok wenno dinengngeg dagiti nangbilbilin kaniak.
14 Nær var jeg kommet i alskens Ulykke midt i Forsamling og Menighed!"
Dandaniakon nadadael iti kasta unay iti nagtetengngaan ti taripnong, kadagiti panaguummong dagiti tattao.”
15 Drik Vand af din egen Cisterne og rindende Vand af din Brønd;
Uminomka iti danum manipud iti bukodmo a pagurnongan iti danum, ken uminomka iti agay-ayus a danum manipud iti bukodmo a bubon.
16 lad ej dine Kilder flyde på Gaden, ej dine Bække på Torvene!
Rumbeng kadi a paglupiasem dagiti ubbogmo iti sadinoman, ken pagayusem dagiti waigmo kadagiti plasa?
17 Dig skal de tilhøre, dig alene, ingen fremmed ved Siden af dig!
Kukuam laeng koma dagitoy, ket saan a kadagiti ganggannaet a kaduam.
18 Velsignet være dit Væld, og glæd dig ved din Ungdoms Hustru,
Mabendisionan koma ti burayokmo, ken agragsakka koma iti asawam iti kina-agtutubom.
19 den elskelige Hind, den yndige Gazel; hendes Elskov fryde dig stedse, berus dig altid i hendes Kærlighed!
Ta maiyarig isuna iti nakaay-ayat a kabaian nga ugsa ken iti makaay-ayo a kabaian nga ugsa. Punoennaka koma ti barukongna iti ragsak iti amin a tiempo; a kankanayon a maguyguyugoy gapu iti ayatna.
20 Hvi beruser du dig, min Søn, i en fremmed og tager en andens Hustru i Favn?
Ta apay koma nga agpatiliwka anakko, iti maysa a mannakikamkamalala; apay koma nga arakupem ti barukong ti babai a saanmo met nga am-ammo?
21 Thi for HERRENs Øjne er Menneskets Veje, grant følger han alle dets Spor;
Makitkita ni Yahweh ti amin nga ar-aramiden ti maysa a tao ken buybuyaenna ti amin a dalan a pagpagnaanna.
22 den gudløse fanges af egen Brøde og holdes fast i Syndens Reb;
Matiliwto ti maysa a nadangkes a tao babaen kadagiti bukodna a basol; tenglento isuna iti nairut dagiti tali ti basolna.
23 han dør af Mangel på Tugt, går til ved sin store Dårskab.
Matayto isuna gapu ta kurang isuna iti disiplina; maiyaw-awan isuna gapu iti nakaro a kinamaagna.
