Ordsprogene 5
1 Mærk dig, min Søn, min Visdom, bøj til min Indsigt dit Øre,
Akong anak, tagda ang akong kaalam; paminawa pag-ayo ang akong pagpanabot,
2 at Kløgt må våge øver dig, Læbernes kundskab vare på dig.
aron makakat-on ka sa pagkamabinantayon ug ang imong mga ngabil manalipod sa kahibalo.
3 Thi af Honning drypper den fremmedes Læber, glattere end Olie er hendes Gane;
Kay ang mga ngabil sa mananapaw gidagaydayan sa dugos ug ang iyang baba mas danlog pa kaysa lana,
4 men til sidst er hun besk som Malurt, hvas som tveægget Sværd;
apan sa kataposan sama siya kapait sa panyawan, moputol sama sa hait nga espada.
Ang iyang mga tiil mokanaog ngadto sa kamatayon; ang iyang mga lakang mopadulong sa Sheol. (Sheol h7585)
6 hun følger ej Livets Vej, hendes Spor er bugtet, hun ved det ikke.
Wala siyay paghunahuna sa dalan sa kinabuhi. Naglatagaw ang iyang mga lakang; wala siya masayod kung asa siya mopadulong.
7 Hør mig da nu, min Søn, vig ikke fra min Munds Ord!
Ug karon, akong mga anak, paminaw kanako; ayaw talikdi ang pagpaminaw sa mga pulong sa akong baba.
8 Lad din Vej være langt fra hende, kom ej hendes Husdør nær,
Ipahilayo ang imong dalan gikan kaniya ug ayaw pagpaduol sa pultahan sa iyang balay.
9 at du ikke må give andre din Ære, en grusom Mand dine År.
Sa ingon niana nga paagi dili nimo mahatag ang imong dungog sa uban o ang mga tuig sa imong kinabuhi ngadto sa bangis nga tawo;
10 at ikke dit Gods skal mætte fremmede, din Vinding ende i Andenmands Hus,
ang mga langyaw dili magkombira sa imong bahandi; ang imong hinagoan dili maadto sa balay sa mga langyaw.
11 så du gribes af Anger til sidst, når dit Kød og Huld svinder hen,
Sa kataposan sa imong kinabuhi mag-agulo ka kung ang imong unod ug ang imong lawas mawad-an na ug kapuslanan.
12 og du siger: "Ak, at jeg hadede Tugt, at mit Hjerte lod hånt om Revselse,
Moingon ka, “Gidumtan ko ang pagpanton ug nasilag ang akong kasingkasing sa pagbadlong!
13 så jeg ikke lød mine Læreres Røst, ej bøjed mit Øre til dem, som lærte mig!
Wala ako mituman sa akong mga magtutudlo o naminaw sa akong mga tigpanudlo.
14 Nær var jeg kommet i alskens Ulykke midt i Forsamling og Menighed!"
Hapit ako madaot sa hingpit diha sa taliwala sa katilingban, sa panagtigom sa katawhan.”
15 Drik Vand af din egen Cisterne og rindende Vand af din Brønd;
Pag-inom ug tubig nga gikan sa imong kaugalingong sudlanan ug pag-inom ug tubig nga gikan sa imong kaugalingong atabay.
16 lad ej dine Kilder flyde på Gaden, ej dine Bække på Torvene!
Nag-awas ba ang imong mga tuboran sa bisan asa ug ang imong mga sapa nagdagayday ba sa mga plaza?
17 Dig skal de tilhøre, dig alene, ingen fremmed ved Siden af dig!
Himoa nga kini alang lamang sa imong kaugalingon ug dili alang sa mga langyaw nga uban kanimo.
18 Velsignet være dit Væld, og glæd dig ved din Ungdoms Hustru,
Hinaot nga mapanalanginan ang imong tuboran ug hinaot nga magmaya ka sa asawa sa imong pagkabatan-on.
19 den elskelige Hind, den yndige Gazel; hendes Elskov fryde dig stedse, berus dig altid i hendes Kærlighed!
Kay siya mao ang mahigugmaong usa ug bayeng usa nga malumo. Tugoti nga ang iyang mga dughan mopuno kanimo sa kalipay sa tanang panahon; pagpaulipon kanunay sa iyang gugma.
20 Hvi beruser du dig, min Søn, i en fremmed og tager en andens Hustru i Favn?
Kay nganong ikaw, akong anak, magpaulipon sa usa ka mananapaw; nganong imong gakson ang mga dughan sa laing babaye?
21 Thi for HERRENs Øjne er Menneskets Veje, grant følger han alle dets Spor;
Si Yahweh makakita sa tanang buhaton sa tawo ug naglantaw sa tanang dalan nga iyang gilakwan.
22 den gudløse fanges af egen Brøde og holdes fast i Syndens Reb;
Ang daotang tawo madakpan pinaagi sa iyang kaugalingong mga kasaypanan; ang mga pisi sa iyang sala mohikot kaniya pag-ayo.
23 han dør af Mangel på Tugt, går til ved sin store Dårskab.
Mamatay siya tungod kay wala siya napanton; nahisalaag siya tungod sa iyang hilabihang pagkabuangbuang.
