Ordsprogene 5
1 Mærk dig, min Søn, min Visdom, bøj til min Indsigt dit Øre,
Oğlum, mənim hikmətimə diqqət yetir, Qulağını müdrik sözlərimə tərəf çevir.
2 at Kløgt må våge øver dig, Læbernes kundskab vare på dig.
Onda dərrakəyə bağlanarsan, Dilin biliyi kənara atmaz.
3 Thi af Honning drypper den fremmedes Læber, glattere end Olie er hendes Gane;
Əxlaqsız qadının dodağından sanki bal axır, Dili şirin, yağdan yumşaqdır.
4 men til sidst er hun besk som Malurt, hvas som tveægget Sværd;
Amma aqibəti yovşan kimi acıdır, İkiağızlı qılınc kimi kəskindir.
Onun ayaqları ölümə aparır, Onun addımları ölülər diyarına çatır. (Sheol h7585)
6 hun følger ej Livets Vej, hendes Spor er bugtet, hun ved det ikke.
Həyat yoluna fikir vermir, Yolları dolaşıqdır, özü də bilmir.
7 Hør mig da nu, min Søn, vig ikke fra min Munds Ord!
İndi, ey övladlar, mənə qulaq asın, Dilimdən çıxan sözlərdən yayınmayın.
8 Lad din Vej være langt fra hende, kom ej hendes Husdør nær,
Belə qadından uzaq ol, Evinin qapısına yaxın getmə.
9 at du ikke må give andre din Ære, en grusom Mand dine År.
Yoxsa şərəfini yadlara verərsən, Ömrünü zalımlara sərf edərsən.
10 at ikke dit Gods skal mætte fremmede, din Vinding ende i Andenmands Hus,
Sənin var-yoxunu yadlar yeyər, Qazancın özgənin evinə gedər.
11 så du gribes af Anger til sidst, når dit Kød og Huld svinder hen,
Ömrünün sonu çatanda, Canında taqət qalmayanda Ah-nalə çəkərək belə deyərsən:
12 og du siger: "Ak, at jeg hadede Tugt, at mit Hjerte lod hånt om Revselse,
«Mən də tərbiyəyə nifrət etdim, Ürəyimdə məzəmmətlərə güldüm!
13 så jeg ikke lød mine Læreres Røst, ej bøjed mit Øre til dem, som lærte mig!
Müəllimimin sözünə baxmadım, Tərbiyəçilərimə qulaq asmadım.
14 Nær var jeg kommet i alskens Ulykke midt i Forsamling og Menighed!"
Camaatın və icmanın arasında Az qala hər cür bəlaya düşəcəkdim».
15 Drik Vand af din egen Cisterne og rindende Vand af din Brønd;
Öz su anbarından, Öz quyunun içməli suyundan iç.
16 lad ej dine Kilder flyde på Gaden, ej dine Bække på Torvene!
Niyə sənin qaynaqların küçələrə, Su arxların meydanlara axıb getsin?
17 Dig skal de tilhøre, dig alene, ingen fremmed ved Siden af dig!
Onlar yalnız səninki olsun, Yadlara paylama.
18 Velsignet være dit Væld, og glæd dig ved din Ungdoms Hustru,
Qoy çeşmən bərəkətli olsun, Gənc ikən evləndiyin arvadınla xoşbəxt yaşa!
19 den elskelige Hind, den yndige Gazel; hendes Elskov fryde dig stedse, berus dig altid i hendes Kærlighed!
Sevimli maralın, gözəl ceyranın Həmişə səni öz döşləri ilə doydursun, Onun eşqi ilə məst ol.
20 Hvi beruser du dig, min Søn, i en fremmed og tager en andens Hustru i Favn?
Oğlum, niyə əxlaqsız qadınla məst olmalısan, Yad arvadı qoynuna almalısan?
21 Thi for HERRENs Øjne er Menneskets Veje, grant følger han alle dets Spor;
İnsanların yolları Rəbbin gözü qarşısındadır, Onların hər addımlarını yoxlayır.
22 den gudløse fanges af egen Brøde og holdes fast i Syndens Reb;
Şər insan öz təqsirlərinə görə tutular, Günahının kəməndinə dolanar.
23 han dør af Mangel på Tugt, går til ved sin store Dårskab.
Tərbiyəsizliyi üzündən həlak olar, Hədsiz səfehliyi üzündən azar.
