Ordsprogene 26

1 Som Sne om Somren og Regn Høsten så lidt hører Ære sig til for en Tåbe.

Abe ale si sno dzanae le dzomeŋɔli alo tsi dzanae le nuŋeɣi ene la, nenemae bubu medze bometsila o.

2 Som en Spurv i Fart, som en Svale i Flugt så rammer ej Banden mod sagesløs Mand.

Abe ale si atsutsrɔe dzonae alo sagbadrɛ saa agbae ene la, nenemae ɖiŋu si wodo na ame ɖe madzɔmadzɔ dzi la tsia yamee.

3 Svøbe for Hest, Bidsel for Æsel og Ris for Tåbers Ryg.

Sɔƒoka li na sɔ, numega li na tedzi nenemae ameƒoti li na bometsila ƒe dzimegbe!

4 Svar ej Tåben efter hans Dårskab, at ikke du selv skal blive som han.

Mègaɖo nya ŋu na bometsila le eƒe bometsitsi nu o, ne menye nenema o la, wò ŋutɔ hã ànɔ abe eya amea ene.

5 Svar Tåben efter hans Dårskab, at han ikke skal tykkes sig viis.

Ɖo nya ŋu na bometsila le eƒe bometsitsi nu, ne menye nenema o la ava bu eɖokui nunyalae le eɖokui gbɔ.

6 Den afhugger Fødderne og inddrikker Vold, som sender Bud ved en Tåbe.

Dudede asi na bometsila le abe ame ŋutɔ ƒe afɔ lalã alo dzɔgbevɔ̃e nono ene.

7 Slappe som den lammes Ben er Ordsprog i Tåbers Mund.

Abe ale si atatututɔ ƒe afɔ nɔa yamee ene la, nenemae lododo le le bometsila ƒe nu mee.

8 Som en, der binder Stenen fast i Slyngen, er den, der hædrer en Tåbe.

Abe ale si wotsɔa kpe dea akafomee ene la, nenemae bubudede bometsila ŋu le.

9 Som en Tornekæp, der falder den drukne i Hænde, er Ordsprog i Tåbers Mund.

Abe ale si ŋuti nɔna le ahamula ƒe asimee ene la, nenemae lododo nɔna le bometsila ƒe nu mee.

10 Som en Skytte, der sårer enhver, som kommer, er den, der lejer en Tåbe og en drukken.

Ame si daa aŋutrɔ bometsila dzodzro la le abe ame si dɔa dɔ ame si le eme tsom la ene.

11 Som en Hund, der vender sig om til sit Spy, er en Tåbe, der gentager Dårskab.

Abe ale si avu trɔna gayia nu si wòdzɔ gbɔe ene la, nenemae bometsila gawɔa bometsinu si wòwɔ va yi.

12 Ser du en Mand, der tykkes sig viis, for en Tåbe er der mere Håb end for ham.

Èkpɔ ame aɖe si nye nunyala le eya ŋutɔ ŋkume kpɔa? Mɔkpɔkpɔ geɖe li na bometsila wu eya amea.

13 Den lade siger: "Et Rovdyr på Vejen, en Løve ude på Torvene!"

Kuviatɔ gblɔna be, “Dzata le mɔa dzi, dzata si le gbe tem ŋɔdzitɔe la le tsatsam le ablɔwo me!”

14 Døren drejer sig på sit Hængsel, den lade på sit Leje.

Abe ale si ʋɔtru trona le eƒe megbega mee ene la, nenemae kuviatɔ nɔa tɔtrɔm le eƒe aba dzii.

15 Den lade rækker til Fadet, men gider ikke føre Hånden til Munden.

Kuviatɔ tsɔ eƒe asi de nuɖugba me gake kuvia ɖoe ale gbegbe be, edede nu me zu dɔ nɛ.

16 Den lade tykkes sig større Vismand end syv, der har kloge Svar.

Kuviatɔ nye nunyala le eya ŋutɔ ƒe ŋkume, wu ame adre siwo ɖoa nya ŋu nunyatɔe.

17 Den griber en Hund i Øret, som blander sig i uvedkommende Strid.

Ame si le eme tsom gake de nu dzrenya si metsɔ egbɔ o me la le abe ame si lé towo kple eve na avu ene.

18 Som en vanvittig Mand, der udslynger Gløder, Pile og Død,

Abe ale si aɖaʋatɔ daa akakati bibi alo aŋutrɔ si ŋu aɖi le la ene la,

19 er den, der sviger sin Næste og siger: "Jeg spøger jo kun."

nenemae nye ame si ble ehavi eye emegbe wògblɔ nɛ be, “Fefem ko mele!”

20 Er der intet Brænde, går Ilden ud, er der ingen Bagtaler, stilles Trætte.

Ne nake meli o la, dzo tsina; ne sakplitɔ meli o la, dzre kena.

21 Trækul til Gløder og Brænde til Ild og trættekær Mand til at optænde Kiv.

Abe ale si aka léa dzo eye nake doa dzo ene la, nenema ŋutsu dzretɔ ƒlɔa dzre ɖoe.

22 Bagtalerens Ord er som Lækkerbidskener, de synker dybt i Legemets Kamre.

Amenyagblɔla ƒe nyawo vivina abe nuɖuɖu vivi si woka de nu me la ene; eyina ɖe ame ƒe dɔgbowo me ke.

23 Som Sølvovertræk på et Lerkar er ondsindet Hjerte bag glatte Læber.

Abe ale si wofaa sikatsi ɖe anyikplu ŋu ene la, nenema nuyi xɔdzo si ŋu dzi vɔ̃ɖi kpe ɖo la le.

24 Avindsmand hykler med Læben, i sit Indre huser han Svig;

Ame baɖa tsɔa eƒe nuyi trɔa eɖokui bubue, gake eɣlaa beble ɖe eƒe dzi me.

25 gør han Røsten venlig, tro ham dog ikke, thi i hans Hjerte er syvfold Gru.

Togbɔ be eƒe nyawo nya le sesem hã la, mègaxɔ edzi se o elabena ŋunyɔnu adre le eƒe dzi me.

26 Den, der dølger sit Had med Svig, hans Ondskab kommer frem i Folkets Forsamling.

Eƒe susu baɖa aɣla ɖe beble megbe, gake woaʋu go eƒe vɔ̃ɖivɔ̃ɖi le amehawo dome.

27 I Graven, man graver, falder man selv, af Stenen, man vælter, rammes man selv.

Ne ame aɖe ɖe ʋe la, eya ŋutɔ age adze eme eye ame si amli kpe la, kpe si wòmli la age adze eya ŋutɔ dzi.

28 Løgnetunge giver mange Hug, hyklersk Mund volder Fald.

Alakpaɖe léa fu ame siwo ŋuti wòle abi demii, eye nu si blea ame la hea gbegblẽ vɛ.