Matthæus 7
1 Dømmer ikke, for at I ikke skulle dømmes; thi med hvad Dom I dømme, skulle I dømmes,
യഥാ യൂയം ദോഷീകൃതാ ന ഭവഥ, തത്കൃതേഽന്യം ദോഷിണം മാ കുരുത|
2 og med hvad Mål I måle, skal der tilmåles eder.
യതോ യാദൃശേന ദോഷേണ യൂയം പരാൻ ദോഷിണഃ കുരുഥ, താദൃശേന ദോഷേണ യൂയമപി ദോഷീകൃതാ ഭവിഷ്യഥ, അന്യഞ്ച യേന പരിമാണേന യുഷ്മാഭിഃ പരിമീയതേ, തേനൈവ പരിമാണേന യുഷ്മത്കൃതേ പരിമായിഷ്യതേ|
3 Men hvorfor ser du Skæven, som er i din Broders Øje, men Bjælken i dit eget Øje bliver du ikke var?
അപരഞ്ച നിജനയനേ യാ നാസാ വിദ്യതേ, താമ് അനാലോച്യ തവ സഹജസ്യ ലോചനേ യത് തൃണമ് ആസ്തേ, തദേവ കുതോ വീക്ഷസേ?
4 Eller hvorledes kan du sige til din Broder: Lad mig drage Skæven ud af dit Øje; og se, Bjælken er i dit eget Øje.
തവ നിജലോചനേ നാസായാം വിദ്യമാനായാം, ഹേ ഭ്രാതഃ, തവ നയനാത് തൃണം ബഹിഷ്യർതും അനുജാനീഹി, കഥാമേതാം നിജസഹജായ കഥം കഥയിതും ശക്നോഷി?
5 Du Hykler! drag først Bjælken ud af dit Øje, og da kan du se klart til at tage Skæven ud af din Broders Øje.
ഹേ കപടിൻ, ആദൗ നിജനയനാത് നാസാം ബഹിഷ്കുരു തതോ നിജദൃഷ്ടൗ സുപ്രസന്നായാം തവ ഭ്രാതൃ ർലോചനാത് തൃണം ബഹിഷ്കർതും ശക്ഷ്യസി|
6 Giver ikke Hunde det hellige, kaster ikke heller eders Perler for Svin, for at de ikke skulle nedtræde dem med deres Fødder og vende sig og sønderrive eder.
അന്യഞ്ച സാരമേയേഭ്യഃ പവിത്രവസ്തൂനി മാ വിതരത, വരാഹാണാം സമക്ഷഞ്ച മുക്താ മാ നിക്ഷിപത; നിക്ഷേപണാത് തേ താഃ സർവ്വാഃ പദൈ ർദലയിഷ്യന്തി, പരാവൃത്യ യുഷ്മാനപി വിദാരയിഷ്യന്തി|
7 Beder, så skal eder gives; søger, så skulle I finde; banker på, så skal der lukkes op for eder.
യാചധ്വം തതോ യുഷ്മഭ്യം ദായിഷ്യതേ; മൃഗയധ്വം തത ഉദ്ദേശം ലപ്സ്യധ്വേ; ദ്വാരമ് ആഹത, തതോ യുഷ്മത്കൃതേ മുക്തം ഭവിഷ്യതി|
8 Thi hver den, som beder, han får, og den, som søger, han finder, og den, som banker på, for ham skal der lukkes op.
യസ്മാദ് യേന യാച്യതേ, തേന ലഭ്യതേ; യേന മൃഗ്യതേ തേനോദ്ദേശഃ പ്രാപ്യതേ; യേന ച ദ്വാരമ് ആഹന്യതേ, തത്കൃതേ ദ്വാരം മോച്യതേ|
9 Eller hvilket Menneske er der iblandt eder, som, når hans Søn beder ham om Brød, vil give ham en Sten?
ആത്മജേന പൂപേ പ്രാർഥിതേ തസ്മൈ പാഷാണം വിശ്രാണയതി,
10 Eller når han beder ham om en Fisk, mon han da vil give ham en Slange?
മീനേ യാചിതേ ച തസ്മൈ ഭുജഗം വിതരതി, ഏതാദൃശഃ പിതാ യുഷ്മാകം മധ്യേ ക ആസ്തേ?
11 Dersom da I, som ere onde, vide at give eders Børn gode Gaver, hvor meget mere skal eders Fader, som er i Himlene, give dem gode Gaver, som bede ham!
തസ്മാദ് യൂയമ് അഭദ്രാഃ സന്തോഽപി യദി നിജബാലകേഭ്യ ഉത്തമം ദ്രവ്യം ദാതും ജാനീഥ, തർഹി യുഷ്മാകം സ്വർഗസ്ഥഃ പിതാ സ്വീയയാചകേഭ്യഃ കിമുത്തമാനി വസ്തൂനി ന ദാസ്യതി?
12 Altså, alt hvad I ville, at Menneskene skulle gøre imod eder, det skulle også I gøre imod dem; thi dette er Loven og Profeterne.
യൂഷ്മാൻ പ്രതീതരേഷാം യാദൃശോ വ്യവഹാരോ യുഷ്മാകം പ്രിയഃ, യൂയം താൻ പ്രതി താദൃശാനേവ വ്യവഹാരാൻ വിധത്ത; യസ്മാദ് വ്യവസ്ഥാഭവിഷ്യദ്വാദിനാം വചനാനാമ് ഇതി സാരമ്|
13 Går ind ad den snævre Port; thi den Port er vid, og den Vej er bred, som fører til Fortabelsen, og de ere mange, som gå ind ad den;
സങ്കീർണദ്വാരേണ പ്രവിശത; യതോ നരകഗമനായ യദ് ദ്വാരം തദ് വിസ്തീർണം യച്ച വർത്മ തദ് ബൃഹത് തേന ബഹവഃ പ്രവിശന്തി|
14 thi den Port er snæver, og den Vej er trang, som fører til Livet og de er få, som finde den
അപരം സ്വർഗഗമനായ യദ് ദ്വാരം തത് കീദൃക് സംകീർണം| യച്ച വർത്മ തത് കീദൃഗ് ദുർഗമമ്| തദുദ്ദേഷ്ടാരഃ കിയന്തോഽൽപാഃ|
15 Men vogter eder for de falske Profeter, som komme til eder i Fåreklæder, men indvortes ere glubende Ulve.
അപരഞ്ച യേ ജനാ മേഷവേശേന യുഷ്മാകം സമീപമ് ആഗച്ഛന്തി, കിന്ത്വന്തർദുരന്താ വൃകാ ഏതാദൃശേഭ്യോ ഭവിഷ്യദ്വാദിഭ്യഃ സാവധാനാ ഭവത, യൂയം ഫലേന താൻ പരിചേതും ശക്നുഥ|
16 Af deres Frugter skulle I kende dem. Sanker man vel Vindruer af Torne eller Figener af Tidsler?
മനുജാഃ കിം കണ്ടകിനോ വൃക്ഷാദ് ദ്രാക്ഷാഫലാനി ശൃഗാലകോലിതശ്ച ഉഡുമ്ബരഫലാനി ശാതയന്തി?
17 Således bærer hvert godt Træ gode Frugter, men det rådne Træ bærer slette Frugter.
തദ്വദ് ഉത്തമ ഏവ പാദപ ഉത്തമഫലാനി ജനയതി, അധമപാദപഏവാധമഫലാനി ജനയതി|
18 Et godt Træ kan ikke bære slette Frugter, og et råddent Træ kan ikke bære gode Frugter.
കിന്തൂത്തമപാദപഃ കദാപ്യധമഫലാനി ജനയിതും ന ശക്നോതി, തഥാധമോപി പാദപ ഉത്തമഫലാനി ജനയിതും ന ശക്നോതി|
19 Hvert Træ, som ikke bærer god Frugt, omhugges og kastes i Ilden.
അപരം യേ യേ പാദപാ അധമഫലാനി ജനയന്തി, തേ കൃത്താ വഹ്നൗ ക്ഷിപ്യന്തേ|
20 Altså skulle I kende dem af deres Frugter.
അതഏവ യൂയം ഫലേന താൻ പരിചേഷ്യഥ|
21 Ikke enhver, som siger til mig: Herre, Herre! skal komme ind i Himmeriges Rige, men den, der gør min Faders Villie, som er i Himlene.
യേ ജനാ മാം പ്രഭും വദന്തി, തേ സർവ്വേ സ്വർഗരാജ്യം പ്രവേക്ഷ്യന്തി തന്ന, കിന്തു യോ മാനവോ മമ സ്വർഗസ്ഥസ്യ പിതുരിഷ്ടം കർമ്മ കരോതി സ ഏവ പ്രവേക്ഷ്യതി|
22 Mange skulle sige til mig på hin Dag: Herre, Herre! have vi ikke profeteret ved dit Navn, og have vi ikke uddrevet onde Ånder ved dit Navn, og have vi ikke gjort mange kraftige Gerninger ved dit Navn?
തദ് ദിനേ ബഹവോ മാം വദിഷ്യന്തി, ഹേ പ്രഭോ ഹേ പ്രഭോ, തവ നാമ്നാ കിമസ്മാമി ർഭവിഷ്യദ്വാക്യം ന വ്യാഹൃതം? തവ നാമ്നാ ഭൂതാഃ കിം ന ത്യാജിതാഃ? തവ നാമ്നാ കിം നാനാദ്ഭുതാനി കർമ്മാണി ന കൃതാനി?
23 Og da vil jeg bekende for dem Jeg kendte eder aldrig; viger bort fra mig, I, som øve Uret!
തദാഹം വദിഷ്യാമി, ഹേ കുകർമ്മകാരിണോ യുഷ്മാൻ അഹം ന വേദ്മി, യൂയം മത്സമീപാദ് ദൂരീഭവത|
24 Derfor, hver den, som hører disse mine Ord og gør efter dem, ham vil jeg ligne ved en forstandig Mand, som byggede sit Hus på Klippen,
യഃ കശ്ചിത് മമൈതാഃ കഥാഃ ശ്രുത്വാ പാലയതി, സ പാഷാണോപരി ഗൃഹനിർമ്മാത്രാ ജ്ഞാനിനാ സഹ മയോപമീയതേ|
25 og Skylregnen faldt, og Floderne kom, og Vindene blæste og sloge imod dette Hus, og det faldt ikke; thi det var grundfæstet på Klippen.
യതോ വൃഷ്ടൗ സത്യാമ് ആപ്ലാവ ആഗതേ വായൗ വാതേ ച തേഷു തദ്ഗേഹം ലഗ്നേഷു പാഷാണോപരി തസ്യ ഭിത്തേസ്തന്ന പതതി
26 Og hver den, som hører disse mine Ord og ikke gør efter dem, skal lignes ved en Dåre, som byggede sit Hus på Sandet,
കിന്തു യഃ കശ്ചിത് മമൈതാഃ കഥാഃ ശ്രുത്വാ ന പാലയതി സ സൈകതേ ഗേഹനിർമ്മാത്രാ ഽജ്ഞാനിനാ ഉപമീയതേ|
27 og Skylregnen faldt, og Floderne kom, og Vindene blæste og stødte imod dette Hus, og det faldt, og dets Fald var stort."
യതോ ജലവൃഷ്ടൗ സത്യാമ് ആപ്ലാവ ആഗതേ പവനേ വാതേ ച തൈ ർഗൃഹേ സമാഘാതേ തത് പതതി തത്പതനം മഹദ് ഭവതി|
28 Og det skete, da Jesus havde fuldendt disse Ord, vare Skarerne slagne af Forundring over hans Lære;
യീശുനൈതേഷു വാക്യേഷു സമാപിതേഷു മാനവാസ്തദീയോപദേശമ് ആശ്ചര്യ്യം മേനിരേ|
29 thi han lærte dem som en, der havde Myndighed, og ikke som deres skriftkloge.
യസ്മാത് സ ഉപാധ്യായാ ഇവ താൻ നോപദിദേശ കിന്തു സമർഥപുരുഷഇവ സമുപദിദേശ|
