Job 8

1 Så tog Sjuhiten Bildad til Orde og sagde:

A LAILA olelo mai la o Biledada, no Suha, i mai la,

2 "Hvor længe taler du så, hvor længe skal Mundens Uvejr rase?

Pehea la ka loihi o kau olelo ana i keia mau mea? A he makani ikaika na huaolelo o kou waha?

3 Mon Gud vel bøjer Retten, bøjer den Almægtige Retfærd?

E hookahuli anei ke Akua i ka pololei? A e hookekee anei ka Mea mana i ka pono?

4 Har dine Sønner syndet imod ham, og gav han dem deres Brøde i Vold,

Ina paha ua hana hewa kau poe keiki ia ia, Alaila kiola aku la ia ia lakou, no ko lakou lawehala ana;

5 så søg du nu hen til Gud og bed hans Almagt om Nåde!

Ina e imi oe i ke Akua, A e nonoi aku oe i ka Mea mana;

6 Såfremt du er ren og oprigtig, ja, da vil han våge over dig, genrejse din Retfærds Bolig;

Ina ua maemae oe a pono hoi; He oiaio no, ina ua ala mai no ia ano nou, A ua hoomalu mai ia i ka hale o kou pono ana.

7 din fordums Lykke vil synes ringe, såre stor skal din Fremtid blive.

Ina ua uuku kou hoomaka ana i kinohou, O kou hopena, e mahuahua loa ana no ia.

8 Thi spørg dog den befarne Slægt, læg Mærke til Fædrenes Granskning!

No ka mea, ke noi aku nei au ia oe, e ninau aku oe i ka hanauna mamua, A e hoomakaukau oe e noonoo i ko lakou poe makua:

9 Vi er fra i Går, og intet ved vi, en Skygge er vore Dage på Jord.

(No ka mea, inehinei wale no kakou, aohe ike, A o ko kakou mau la ma ka honua, he aka no ia: )

10 Mon ej de kan lære dig, sige dig det og give dig Svar af Hjertet:

Aole anei lakou e ao mai ia oe, a e hai mai ia oe, A e hoike mai i na olelo mailoko mai o ko lakou naau?

11 Vokser der Siv, hvor der ikke er Sump, gror Nilgræs frem, hvor der ikke er Vand?

E ulu anei ke papuro ke ole ka lepo poho? E ulu anei ka akaakai ke ole ka wai?

12 Endnu i Grøde, uden at høstes, visner det før alt andet Græs.

I kona manawa uliuli, aole i okiia, Ua mae no ia mamua o na mauu e ae a pau.

13 Så går det enhver, der glemmer Gud, en vanhelliges Håb slår fejl:

Pela no ka hope o ka poe a pau e hoopoina ana i ke Akua; A pela no ka manaolana o ka aia e make ai.

14 som Sommerspind er hans Tilflugt, hans Tillid er Spindelvæv;

O kona manaolana e okiia'ku ia, A o kona mea hilinai, he punawelewele no ia.

15 han støtter sig til sit Hus, det falder, han klynger sig til det, ej står det fast.

E hilinai iho oia maluna o kona hale, aka, aole ia e paa: E hoopaa aku oia ia mea, aole nae ia e kupono.

16 I Solskinnet vokser han frodigt, hans Ranker breder sig Haven over,

Ua uliuli oia imua o ka la, A kupu ae kona mau lala ma kona kihapai.

17 i Stendynger fletter hans Rødder sig ind, han hager sig fast mellem Sten;

Ua awiliia kona mau aa ma ka waikahe, A ike iho la ia i kahi o na pohaku.

18 men rives han bort fra sit Sted, fornægter det ham: "Jeg har ikke set dig!"

Aka, e hoopauia aku ia mea mai kona wahi aku, Alaila e hoole mai oia ia ia, aole au i ike ia oe.

19 Se, det er Glæden, han har af sin Vej, og af Jorden fremspirer en anden!

Aia hoi, oia ka olioli o kona aoao, A mailoko mai o ka lepo e kupu ae na mea e.

20 Se, Gud agter ej den uskyldige ringe, han holder ej fast ved de ondes Hånd.

Aia hoi, aole ke Akua e hoowahawaha i ka mea pono, Aole hoi ia e kokua aku i ka poe hana hewa:

21 End skal han fylde din Mund med Latter og dine Læber med Jubel;

A hoopiha mai ia i kou waha i ka akaaka, A i kou lehelehe i ka hooho olioli.

22 dine Avindsmænd skal klædes i Skam og gudløses Telt ej findes mer!

O ka poe inaina ia oe e hoaahuia lakou i ka hilahila: A e lilo ka hale o ka poe hewa i mea ole.