Job 8

1 Så tog Sjuhiten Bildad til Orde og sagde:

Şuahlı Bildad belə cavab verdi:

2 "Hvor længe taler du så, hvor længe skal Mundens Uvejr rase?

«Bunları nə vaxta qədər deyəcəksən? Sözlərin sərt küləyə bənzər.

3 Mon Gud vel bøjer Retten, bøjer den Almægtige Retfærd?

Allah ədaləti azdırarmı? Külli-İxtiyar salehi əyri edərmi?

4 Har dine Sønner syndet imod ham, og gav han dem deres Brøde i Vold,

Bəlkə oğulların Ona qarşı günah edib, O da üsyankarlıqlarının cəzasını verib.

5 så søg du nu hen til Gud og bed hans Almagt om Nåde!

Əgər cəhd göstərib Allahı axtarsaydın, Külli-İxtiyara yalvarsaydın,

6 Såfremt du er ren og oprigtig, ja, da vil han våge over dig, genrejse din Retfærds Bolig;

Əgər təmiz, doğru olsaydın, O sənin üçün, həqiqətən, qalxardı, Sənə layiqincə bir məskən verərdi.

7 din fordums Lykke vil synes ringe, såre stor skal din Fremtid blive.

Başlanğıcın kiçik olsa da, Sonun böyük olacaq.

8 Thi spørg dog den befarne Slægt, læg Mærke til Fædrenes Granskning!

Gəl indi əvvəlki nəsillərdən soruş, Ata-babaların sınağından keçənlərə yaxşı nəzər sal.

9 Vi er fra i Går, og intet ved vi, en Skygge er vore Dage på Jord.

Dünənki övladlarıq, heç nə bilmirik. Bu dünyada ömrümüz sadəcə bir kölgədir.

10 Mon ej de kan lære dig, sige dig det og give dig Svar af Hjertet:

Onlar izah edib sənə öyrətməzlərmi? Köksündəki sözləri dilə gətirməzlərmi?

11 Vokser der Siv, hvor der ikke er Sump, gror Nilgræs frem, hvor der ikke er Vand?

Bataqlıq olmayan yerdə qarğı bitərmi? Su olmayan yerdə qamış çıxarmı?

12 Endnu i Grøde, uden at høstes, visner det før alt andet Græs.

Hələ yaşıl ikən qırılmadan, Hər otdan əvvəl onlar quruyar.

13 Så går det enhver, der glemmer Gud, en vanhelliges Håb slår fejl:

Allahı unudan hər kəs axırda belə qalar, Allahsız insanın ümidi beləcə yox olar.

14 som Sommerspind er hans Tilflugt, hans Tillid er Spindelvæv;

Onun etibar etdiyi şeylər qırılar, Bel bağladığı sanki hörümçək toru olar.

15 han støtter sig til sit Hus, det falder, han klynger sig til det, ej står det fast.

Evinə söykənərkən evi uçar, Evindən tutarkən dağılar.

16 I Solskinnet vokser han frodigt, hans Ranker breder sig Haven over,

Sanki bu allahsızlar günəşə baxar, yaşıllaşar, Pöhrələri bağçanın hər tərəfinə yayılar.

17 i Stendynger fletter hans Rødder sig ind, han hager sig fast mellem Sten;

Rişələri daş qalağına dolaşar, Çınqılların arasında yer axtarar.

18 men rives han bort fra sit Sted, fornægter det ham: "Jeg har ikke set dig!"

Amma yerindən qoparılarkən Yer inkar edərək deyər: “Səni görməmişəm”.

19 Se, det er Glæden, han har af sin Vej, og af Jorden fremspirer en anden!

Bax belə sevincinə son qoyular, Onun yerində başqa bitkilər bitər.

20 Se, Gud agter ej den uskyldige ringe, han holder ej fast ved de ondes Hånd.

Allah kamil insanı Özündən kənar etməz, Pislik edənlərinsə əlindən tutmaz.

21 End skal han fylde din Mund med Latter og dine Læber med Jubel;

O sənin ağzını yenə gülüşlə, Dodaqlarını sevinc nidaları ilə doldurar.

22 dine Avindsmænd skal klædes i Skam og gudløses Telt ej findes mer!

Düşmənlərini rüsvayçılıq bürüyəcək, Pislərin çadırı məhv ediləcək».