< Job 7 >

1 Har Mennesket på Jord ej Krigerkår? Som en Daglejers er hans Dage.
Hindi ba't may mabigat na gawain ang bawat isang tao sa ibabaw ng lupa?
2 Som Trællen, der higer efter Skygge som Daglejeren, der venter på Løn,
Hindi ba na ang kaniyang mga araw ay gaya ng isang taong upahan?
3 så fik jeg Skuffelses Måneder i Arv kvalfulde Nætter til Del.
Katulad ng isang alipin na maalab na ninanais ang mga anino ng gabi, katulad ng isang taong upahan na naghihintay sa kaniyang mga sahod- kaya nagtiis ako sa mga buwan ng kahirapan; nagkakaroon ako ng mga gabing punong-puno ng kaguluhan.
4 Når jeg lægger mig, siger jeg: "Hvornår er det Dag, af jeg kan stå op?" og når jeg står op: "Hvornår er det Kvæld?" Jeg mættes af Uro, til Dagen gryr.
Kapag ako ay humihiga, sinasabi ko sa aking sarili, “Kailan ako babangon at kailan lilipas ang gabi? Punong-puno ako ng kabalisahan hanggang sa magbukang-liwayway.
5 Mit Legeme er klædt med Orme og Skorpe, min Hud skrumper ind og væsker.
Ang aking laman ay nadadamitan ng mga uod at mga tipak ng alikabok; nanigas na ang mga sugat sa aking balat at saka malulusaw at mananariwang muli.
6 Raskere end Skyttelen flyver mine Dage, de svinder bort uden Håb.
Ang aking mga araw ay mas mabilis kaysa sa panghabi; lilipas sila nang walang pag-asa.
7 Kom i Hu, at mit Liv er et Pust, ej mer får mit Øje Lykke at skue!
Alalahanin mo O Diyos na ang aking buhay ay isa lamang hininga; ang aking mata ay hindi na makakakita pa ng kabutihan.
8 Vennens Øje skal ikke se mig, dit Øje søger mig - jeg er ikke mere.
Ang mata ng Diyos, na nakikita ako, ay hindi na muli ako makikita; Ang mga mata ng Diyos ay tutuon sa akin pero hindi na ako mabubuhay.
9 Som Skyen svinder og trækker bort, bliver den, der synker i Døden, borte, (Sheol h7585)
Gaya ng isang ulap na napapawi at nawawala, gayon din ang siyang bumababa sa sheol ay hindi na aahon pa. (Sheol h7585)
10 han vender ej atter hjem til sit Hus, hans Sted får ham aldrig at se igen.
Siya ay hindi na babalik pa sa kaniyang tahanan; ni makikilala pa siya muli sa kaniyang lugar.
11 Så vil jeg da ej lægge Bånd på min Mund, men tale i Åndens Kvide, sukke i bitter Sjælenød.
Kaya hindi ko pipigilin ang aking bibig; Magsasalita ako sa kadalamhatian ng aking espiritu; Ako ay dadaing sa kapaitan ng aking kaluluwa.
12 Er jeg et Hav, eller er jeg en Drage, siden du sætter Vagt ved mig?
Ako ba ay isang dagat, o isang halimaw sa dagat para lagyan mo ng bantay?
13 Når jeg tænker, mit Leje skal lindre mig, Sengen lette mit Suk,
Kapag sinasabi ko, 'Aaliwin ako ng aking higaan, at pakakalmahin ng aking upuan ang aking daing,
14 da ængster du mig med Drømme, skræmmer mig op ved Syner,
pagkatapos tinatakot mo ako sa mga panaginip at ako ay sinisindak sa mga pangitain,
15 så min Sjæl vil hellere kvæles. hellere dø end lide.
kaya pipiliin ko ang magbigti at kamatayan sa halip na panatilihin pang buhay ang aking mga buto.
16 Nu nok! Jeg lever ej evigt, slip mig, mit Liv er et Pust!
Kinasusuklaman ko ang aking buhay; Hindi ko hinahangad na patuloy akong mabuhay; hayaan mo akong mag-isa dahil walang silbi ang aking mga araw.
17 Hvad er et Menneske, at du regner ham og lægger Mærke til ham,
Ano ang tao na dapat bigyan mo ng pansin, na dapat iyong ituon ang isip sa kaniya,
18 hjemsøger ham hver Morgen, ransager ham hvert Øjeblik?
na dapat mong bantayan tuwing umaga at sinusubok mo siya sa bawat sandali?
19 Når vender du dog dit Øje fra mig, slipper mig, til jeg har sunket mit Spyt?
Gaano katagal bago mo alisin ang iyong tingin sa akin? bago mo ako hayaang mag-isa nang may sapat na panahon para lunukin ang aking sariling laway?
20 Har jeg syndet, hvad skader det dig, du, som er Menneskets Vogter? Hvi gjorde du mig til Skive, hvorfor blev jeg dig til Byrde?
Kahit ako ay nagkasala, ano ang magagawa nito sa iyo, ikaw na nagbabantay sa mga tao? Bakit mo ako ginawang isang pakay, para ba ako ay maging pasanin sa iyo?
21 Hvorfor tilgiver du ikke min Synd og lader min Brøde uænset? Snart ligger jeg jo under Mulde, du søger mig - og jeg er ikke mere!
Bakit hindi mo mapatawad ang aking mga pagsuway at alisin ang aking kasamaan? Sa ngayon ako ay hihiga sa alikabok; maingat mo akong hahanapin, pero wala na ako.”

< Job 7 >