Job 41

1 Kan du trække Krokodillen op med Krog og binde dens Tunge med Snøre?

“Ǹjẹ́ ìwọ le è fi ìwọ̀ fa Lefitani jáde? Tàbí ìwọ lè fi okùn so ahọ́n rẹ̀ mọ́lẹ̀?

2 Kan du mon stikke et Siv i dens Snude, bore en Krog igennem dens Kæber?

Ìwọ lè fi okùn bọ̀ ọ́ ní í mú, tàbí fi ìwọ̀ ẹ̀gún gun ní ẹ̀rẹ̀kẹ́?

3 Mon den vil trygle dig længe og give dig gode Ord?

Òun ha jẹ́ bẹ ẹ̀bẹ̀ fún àánú lọ́dọ̀ rẹ ní ọ̀pọ̀lọpọ̀ bí òun ha bá ọ sọ̀rọ̀ pẹ̀lẹ́?

4 Mon den vil indgå en Pagt med dig, så du får den til Træl for evigt?

Òun ha bá ọ dá májẹ̀mú bí? Ìwọ ó ha máa mú ṣe ẹrú láéláé bí?

5 Han du mon lege med den som en Fugl og tøjre den for dine Pigebørn?

Ìwọ ha lè ba sáré bí ẹni pé ẹyẹ ni, tàbí ìwọ ó dè é fún àwọn ọmọbìnrin ìránṣẹ́ rẹ̀?

6 Falbyder Fiskerlauget den og stykker den ud mellem Sælgerne?

Ẹgbẹ́ àwọn apẹja yóò ha máa tà á bí? Wọn ó ha pín láàrín àwọn oníṣòwò?

7 Mon du kan spække dens Hud med Kroge og med Harpuner dens Hoved?

Ìwọ ha lè fi ọ̀kọ̀-irin gun awọ rẹ̀, tàbí orí rẹ̀ pẹ̀lú ọ̀kọ̀ ìpẹja.

8 Læg dog engang din Hånd på den! Du vil huske den Kamp og gør det ej mer.

Fi ọwọ́ rẹ lé e lára, ìwọ ó rántí ìjà náà, ìwọ kì yóò sì ṣe bẹ́ẹ̀ mọ́.

9 Det Håb vilde blive til Skamme, alene ved Synet lå du der.

Kíyèsi, ìgbìyànjú láti mú un ní asán; ní kìkì ìrí rẹ̀ ara kì yóò ha rọ̀ ọ́ wẹ̀sì?

10 Ingen drister sig til at tirre den, hvem holder Stand imod den?

Kò sí ẹni aláyà lílé tí ó lè ru sókè. Ǹjẹ́ ta ni ó lè dúró níwájú mi.

11 Hvem møder den og slipper fra det hvem under hele Himlen?

Ta ni ó kọ́kọ́ ṣe fún mi, tí èmi ìbá fi san án fún un? Ohunkóhun ti ń bẹ lábẹ́ ọ̀run gbogbo, tèmi ni.

12 Jeg tier ej om dens Lemmer, hvor stærk den er, hvor smukt den er skabt.

“Èmi kì yóò fi ẹ̀yà ara Lefitani, tàbí ipá rẹ, tàbí ìhámọ́ra rẹ tí ó ní ẹwà pamọ́.

13 Hvem har trukket dens Klædning af, trængt ind i dens dobbelte Panser?

Ta ni yóò lè rídìí aṣọ àpáta rẹ̀? Tàbí ta ni ó lè súnmọ́ ọ̀nà méjì eyín rẹ̀?

14 Hvem har åbnet dens Ansigts Døre? Rundt om dens Tænder er Rædsel.

Ta ni ó lè ṣí ìlẹ̀kùn iwájú rẹ̀? Àyíká ẹ̀yin rẹ ni ìbẹ̀rù ńlá.

15 Dens Ryg er Reder af Skjolde, dens Bryst er et Segl af Sten;

Ìpẹ́ lílé ní ìgbéraga rẹ̀; ó pàdé pọ̀ tímọ́tímọ́ bí àmì èdìdì.

16 de sidder tæt ved hverandre, Luft kommer ikke ind derimellem;

Èkínní fi ara mọ́ èkejì tó bẹ́ẹ̀ tí afẹ́fẹ́ kò lè wọ àárín wọn.

17 de hænger fast ved hverandre, uadskilleligt griber de ind i hverandre.

Èkínní fi ara mọ́ èkejì rẹ̀; wọ́n lè wọ́n pọ̀ tí a kò lè mọ̀ wọ́n.

18 Dens Nysen fremkalder strålende Lys, som Morgenrødens Øjenlåg er dens Øjne.

Nípa sí sin rẹ̀ ìmọ́lẹ̀ á mọ́, ojú rẹ̀ a sì dàbí ìpéǹpéjú òwúrọ̀.

19 Ud af dens Gab farer Fakler, Ildgnister spruder der frem.

Láti ẹnu rẹ ni ọ̀wọ́-iná ti jáde wá, ìpẹ́pẹ́ iná a sì ta jáde.

20 Em står ud af dens Næsebor som af en ophedet, kogende Kedel.

Láti ihò imú rẹ ni èéfín ti jáde wá, bí ẹni pé láti inú ìkòkò tí a fẹ́ iná ìfèéfèé lábẹ́ rẹ̀.

21 Dens Ånde tænder som glødende Kul, Luer står ud af dens Gab.

Èémí rẹ̀ tiná bọ ẹ̀yin iná, ọ̀wọ́-iná sì ti ẹnu rẹ̀ jáde.

22 Styrken bor på dens Hals, og Angsten hopper foran den.

Ní ọrùn rẹ̀ ní agbára kù sí, àti ìbànújẹ́ àyà sì padà di ayọ̀ níwájú rẹ̀.

23 Tæt sidder Kødets Knuder, som støbt til Kroppen; de rokkes ikke;

Jabajaba ẹran rẹ̀ dìjọ pọ̀, wọ́n múra gírí fún ara wọn, a kò lè sí wọn ní ipò.

24 fast som Sten er dens Hjerte støbt, fast som den nederste Møllesten.

Àyà rẹ̀ dúró gbagidi bí òkúta, àní, ó le bi ìyá ọlọ.

25 Når den rejser sig, gyser Helte, fra Sans og Samling går de af Skræk.

Nígbà tí ó bá gbé ara rẹ̀ sókè, àwọn alágbára bẹ̀rù; nítorí ìbẹ̀rù ńlá, wọ́n dààmú.

26 Angriberens Sværd holder ikke Stand, ej Kastevåben, Spyd eller Pil.

Ọ̀kọ̀ tàbí idà, tàbí ọfà, ẹni tí ó ṣá a kò lè rán an.

27 Jern regner den kun for Halm og Kobber for trøsket Træ;

Ó ká irin sí ibi koríko gbígbẹ àti idẹ si bi igi híhù.

28 Buens Søn slår den ikke på Flugt, Slyngens Sten bliver Strå for den,

Ọfà kò lè mú un sá; òkúta kànnakánná lọ́dọ̀ rẹ̀ dàbí àgékù koríko.

29 Stridskøllen regnes for Rør, den ler ad det svirrende Spyd.

Ó ka ẹṣin sí bí àgékù ìdì koríko; ó rẹ́rìn-ín sí mímì ọ̀kọ̀.

30 På Bugen er der skarpe Rande, dens Spor i Dyndet er som Tærskeslædens;

Òkúta mímú ń bẹ nísàlẹ̀ abẹ́ rẹ̀, ó sì tẹ́ ohun mímú ṣóńṣó sórí ẹrẹ̀.

31 Dybet får den i Kog som en Gryde, en Salvekedel gør den af Floden;

Ó mú ibú omi hó bí ìkòkò; ó sọ̀ agbami òkun dàbí kólòbó ìkunra.

32 bag den er der en lysende Sti, Dybet synes som Sølverhår.

Ó mú ipa ọ̀nà tan lẹ́yìn rẹ̀; ènìyàn a máa ka ibú sí ewú arúgbó.

33 Dens Lige findes ikke på Jord, den er skabt til ikke at frygte.

Lórí ilẹ̀ ayé kò sí ẹni tí ó dàbí rẹ̀, tí a dá láìní ìbẹ̀rù.

34 Alt, hvad højt er, ræddes for den, den er Konge over alle stolte Dyr.

Ó bojú wo ohun gíga gbogbo, ó sì nìkan jásí ọba lórí gbogbo àwọn ọmọ ìgbéraga.”