Job 41

1 Kan du trække Krokodillen op med Krog og binde dens Tunge med Snøre?

E HOOPAA anei oe i ka leviatana me ka makau? A e kaomi i kona alelo me ke aho?

2 Kan du mon stikke et Siv i dens Snude, bore en Krog igennem dens Kæber?

E hiki anei ia oe ke hookomo i ke kaula kaluha i kona ihu? A me ka makau e hoolou i kona iwia?

3 Mon den vil trygle dig længe og give dig gode Ord?

E hoomahuahua anei ia i ka nonoi ana ia oe? E olelo anei ia i na mea hooluolu ia oe?

4 Mon den vil indgå en Pagt med dig, så du får den til Træl for evigt?

A hoopaa anei ia i ka berita me oe? E lawe anei oe ia ia i kauwa mau loa?

5 Han du mon lege med den som en Fugl og tøjre den for dine Pigebørn?

E paani pu anei oe me ia me he manu la? E hoopaa anei oe ia ia no kou poe wahine opio?

6 Falbyder Fiskerlauget den og stykker den ud mellem Sælgerne?

E hana anei na makamaka ia ia i mea ahaaina? E mahele anei lakou ia ia iwaena o ka poe kuai?

7 Mon du kan spække dens Hud med Kroge og med Harpuner dens Hoved?

E hiki anei ia oe ke hoopiha i kona ili i na mea oi? I kona poo hoi i na o-ia?

8 Læg dog engang din Hånd på den! Du vil huske den Kamp og gør det ej mer.

E kau oe i kou lima maluna ona, E hoomanao i ke kaua, a e hooki iho.

9 Det Håb vilde blive til Skamme, alene ved Synet lå du der.

Aia hoi, o ka manao e paa aku ia ia ua make hewa: Aole anei e hina ilalo ka mea e nana aku ana ia ia?

10 Ingen drister sig til at tirre den, hvem holder Stand imod den?

Aohe mea aa e hoala ia ia: A owai la hoi ka mea e hiki ke ka imua o'u?

11 Hvem møder den og slipper fra det hvem under hele Himlen?

Owai ka i hana mua mai na'u, a e uku aku au? O na mea a pau malalo o ka lani, no'u ia.

12 Jeg tier ej om dens Lemmer, hvor stærk den er, hvor smukt den er skabt.

Aole au e huna i kona mau lala, Aole hoi i ka ikaika a me ka nani o kana mea kaua.

13 Hvem har trukket dens Klædning af, trængt ind i dens dobbelte Panser?

Owai ka mea e wehe ae i ke alo o kona kapa? Owai ka mea e komo iloko o kona mau a palua?

14 Hvem har åbnet dens Ansigts Døre? Rundt om dens Tænder er Rædsel.

Owai ka mea e wehe ae i na pani o kona maka? O kona mau niho a puni he mea weliweli ia.

15 Dens Ryg er Reder af Skjolde, dens Bryst er et Segl af Sten;

O kona haaheo, o kona mau palekaua paa no ia, I hoopiliia i ka mea kapili paa.

16 de sidder tæt ved hverandre, Luft kommer ikke ind derimellem;

Ua pili kekahi i kekahi, Aole e komo ka makani iwaena o lakou.

17 de hænger fast ved hverandre, uadskilleligt griber de ind i hverandre.

Ua pili pu kekahi me kekahi, Ua hui pu ia lakou, aole e hiki ke hookaawaleia'e.

18 Dens Nysen fremkalder strålende Lys, som Morgenrødens Øjenlåg er dens Øjne.

Ma kona kiha ana alohi mai la ka malamalama, O kona mau maka ua like me na lihilihi o ke kakahiaka.

19 Ud af dens Gab farer Fakler, Ildgnister spruder der frem.

Mailoko mai o kona waha hele aku na lapalapa, A lele aku na huna ahi.

20 Em står ud af dens Næsebor som af en ophedet, kogende Kedel.

Mailoko mai o kona mau pukaihu puka aku ka mahu, E like me ko ka ipuhao wela, a me ka ipuhao lapalapa.

21 Dens Ånde tænder som glødende Kul, Luer står ud af dens Gab.

Hoa aku kona hanu i na lanahu, A mai kona waha puka aku ka lapalapa.

22 Styrken bor på dens Hals, og Angsten hopper foran den.

Maloko o kona a-i ke noho la ka ikaika, A lelele ka weliweli imua ona.

23 Tæt sidder Kødets Knuder, som støbt til Kroppen; de rokkes ikke;

O na wahi lewalewa o kona io ua pilipaaia, Ua paa ia ia, aole e hoonaueia.

24 fast som Sten er dens Hjerte støbt, fast som den nederste Møllesten.

O kona naau ua paa, me he pohaku la, A ua paakiki e like me ka pohaku lalo o ka wili.

25 Når den rejser sig, gyser Helte, fra Sans og Samling går de af Skræk.

I kona ea ana iluna, makau ka poe ikaika; No ka weliweli pihoihoi lakou.

26 Angriberens Sværd holder ikke Stand, ej Kastevåben, Spyd eller Pil.

O ke kau ana o ka pahikaua ia ia aole ia e paa: O ka pahi o, o ka ihe, a me ka pololu.

27 Jern regner den kun for Halm og Kobber for trøsket Træ;

Ua manao no ia i ka hao he like ia me ka mauu maloo, A i ke keleawe me he laau popopo la.

28 Buens Søn slår den ikke på Flugt, Slyngens Sten bliver Strå for den,

Aole e hiki i ka pua pana ke hooauhee ia ia: O na pohaku o ka maa, ua like ia me ka opala.

29 Stridskøllen regnes for Rør, den ler ad det svirrende Spyd.

Ua manaoia ka newa e like me ka opala; Ua akaaka no ia i ka naue ana o ka ihe.

30 På Bugen er der skarpe Rande, dens Spor i Dyndet er som Tærskeslædens;

Malalo ona na apana ipu lepo: Hohola aku ia i ka mea oi maluna o ka lepo.

31 Dybet får den i Kog som en Gryde, en Salvekedel gør den af Floden;

Hoopohapoha no ia i ka hohonu, me he ipuhao la: Hana no ia i ke kai me he ipu mea hamo la.

32 bag den er der en lysende Sti, Dybet synes som Sølverhår.

Waiho no ia i ala malamalama mahope ona; Ua manaoia ka hohonu, he poohina.

33 Dens Lige findes ikke på Jord, den er skabt til ikke at frygte.

Aohe mea like maluna o ka honua, Ka mea i hanaia me ka makau ole.

34 Alt, hvad højt er, ræddes for den, den er Konge over alle stolte Dyr.

Nana mai no ia i na mea kiekie a pau; Oia ke alii maluna o ka poe haaheo a pau.