Job 37
1 Ja, derover skælver mit Hjerte, bævende skifter det Sted!
A nad tem zdumiewa się serce moje, i porusza się z miejsca swego.
2 Lyt dog til hans bragende Røst, til Drønet, der går fra hans Mund!
Słuchajcie z pilnością grzmienia głosu jego, i dźwięku który wychodzi z ust jego.
3 Han slipper det løs under hele Himlen, sit Lys til Jordens Ender;
Pod wszystkiem niebem prosto go wypuszcza, a światłość jego po wszystkich kończynach ziemi.
4 efter det brøler hans Røst, med Højhed brager hans Torden; han sparer ikke på Lyn, imedens hans Stemme høres.
Za nią wnet huczy dźwiękiem, grzmi głosem zacności swojej, i nie odkłada innych rzeczy, gdy bywa słyszany głos jego.
5 Underfuldt lyder Guds Tordenrøst, han øver Vælde, vi fatter det ej.
Dziwnie Bóg grzmi głosem swoim; sprawuje rzeczy tak wielkie, że ich rozumieć nie możemy.
6 Thi han siger til Sneen: "Fald ned på Jorden!" til Byger og Regnskyl: "Bliv stærke!"
Bo mówi do śniegu: Padaj na ziemię; także i do deszczu wolnego, i do deszczu gwałtownego.
7 For alle Mennesker sætter han Segl, at de dødelige alle må kende hans Gerning.
Rękę wszystkich ludzi zawiera, aby nikt z ludzi nie doglądał roboty swojej.
8 De vilde Dyr søger Ly og holder sig i deres Huler:
Tedy zwierz wchodzi do jaskini, a w jamach swoich zostaje.
9 Fra Kammeret kommer der Storm, fra Nordens Stjerner Kulde.
Wicher z skrytych miejsc wychodzi, a zima z wiatrów północnych.
10 Ved Guds Ånde bliver der Is, Vandfladen lægges i Fængsel.
Tchnieniem swojem Bóg czyni lód, tak iż się szerokość wód ściska.
11 Så fylder han Skyen med Væde, Skylaget spreder hans Lys;
Także dla pokropienia ziemi obciąża obłok, i rozpędza chmurę światłem swojem.
12 det farer hid og did og bugter sig efter hans Tanke og udfører alt, hvad han byder, på hele den vide Jord,
A ten się obraca w koło według rady jego, aby czynił wszystko, co Bóg rozkaże, na oblicze okręgu ziemskiego.
13 hvad enten han slynger det ud som Svøbe, eller han sender det for at velsigne.
A czyni to Bóg, że się stawia bądź na skaranie, bądź dla pożytku ziemi swojej, bądź dla jakiej dobroczynności.
14 Job du må lytte hertil, træd frem og mærk dig Guds Underværker!
Słuchajże tego pilnie, Ijobie! zastanów się, a uważaj dziwne sprawy Boże.
15 Fatter du, hvorledes Gud kan magte dem og lade Lys stråle frem fra sin Sky?
Izali wiesz, kiedy co Bóg stanowi o tych rzeczach? albo gdy ma rozjaśnić światło obłoku swego?
16 Fatter du Skyernes Svæven, den Alvises Underværker?
Izali wiesz, co za waga obłoków? Izali wiesz cuda Doskonałego we wszelakiej umiejętności?
17 Du, hvis Klæder ophedes, når Jorden døser ved Søndenvind?
Wieszże, jako cię szaty twoje ogrzewają, gdy ucisza ziemię od południa?
18 Hvælver du Himlen sammen med ham, fast som det støbte Spejl?
Izażeś z nim rozpościerał niebiosa, które są trwałe, a zwierciadłu odlewanemu podobne?
19 Lær mig, hvad vi skal sige ham! Intet kan vi få frem for Mørke.
Ukażże nam, co mu mamy powiedzieć; bo nie możemy sporządzić słów dla ciemności.
20 Meldes det ham, at jeg taler? Siger en Mand, at han er fra Samling?
Izali mu kto odniesie to, cobym mówił? I owszem, gdyby to kto przedłożył, byłby pewnie pożarty.
21 Og nu: Man ser ej Lyset, skygget af mørke Skyer, men et Vejr farer hen og renser Himlen,
Wszak teraz nie mogą ludzie patrzyć i na światło, gdy jest jasne na obłokach, gdy wiatr przechodzi, i przeczyszcza je.
22 fra Norden kommer en Lysning. Over Gud er der frygtelig Højhed,
Od północy jako złoto przychodzi, ale w Bogu straszniejsza jest chwała.
23 og den Almægtige finder vi ikke. Almægtig og rig på Retfærd bøjer han ikke Retten;
Wszechmogący jest, doścignąć go nie możemy; wielki w mocy, wszakże sądem i ostrą sprawiedliwością ludzi nie trapi.
24 derfor frygter Mennesker ham, men af selv kloge ænser han ingen.
Przetoż boją się go ludzie; nie ma względu na żadnego, by też był i najmędrszy.
