Job 22
1 Så tog Temaniten Elifaz til Orde og sagde:
Андин Теманлиқ Елифаз мундақ деди: —
2 "Gavner et Menneske Gud? Nej, den kloge gavner sig selv.
Адәм Худаға қандақму пайда кәлтүрәлисун? Дана адәмләрму Униңға немә пайда кәлтүрәлисун?
3 Har den Almægtige godt af din Retfærd, Vinding af, at din Vandel er ret?
Сән һәққаний болсаңму, Һәммигә Қадирға немә бәһрә берәләйттиң? Йоллириң әйипсиз болған тәғдирдиму, сән Униңға немә ғәниймәтләрни елип келәләйсән?
4 Revser han dig for din Gudsfrygt? Eller går han i Rette med dig derfor?
Униң сени әйипләйдиғанлиғи, Вә Униң саңа шикайәтләр йәткүзидиғини сениң ихласмән болғиниң үчүнму-я?
5 Er ikke din Ondskab stor og din Brøde uden Ende?
Сениң рәзиллигиң зор әмәсму? Сениң гуналириң һесапсиз әмәсму?
6 Thi du pantede Brødre uden Grund, trak Klæderne af de nøgne,
Сән қериндашлириңдин сәвәпсиз кепиллик алғансән; Сән ялаңтүшләрни кийим-кечәклиридин мәһрум қиливәткәнсән.
7 gav ikke den trætte Vand at drikke og nægted den sultne Brød.
Һалсизланғанларға су бәрмидиң, Ач қалғанларға ашниму аяп бәрмидиң,
8 Den mægtige - hans var Landet, den hædrede boede der.
Гәрчә сән йәр-зиминлик болған қоли узун адәм болсаңму, Йәр-зимин тутуп һөрмәтлинип кәлгән адәм болсаңму,
9 Du lod Enker gå tomhændet bort, knuste de faderløses Arme.
Сән тул хотунларниму қуруқ қол яндурғансән, Житим-йесирларниң қолиниму янҗитивәткәнсән.
10 Derfor var der Snaret omkring dig, og Rædsel ængsted dig brat.
Мана шу сәвәптин әтрапиңда қапқанлар ятиду, Уштумтут пәйда болған вәһимиму сени басиду.
11 Dit Lys blev Mørke, du kan ej se, og Strømme af Vand går over dig!
Шу сәвәптинму сени қараңғулуқ бесип көрәлмәс қилди, Бир кәлкүн келип сени ғәриқ қилди.
12 Er Gud ej i højen Himmel? Se Stjernernes Tinde, hvor højt de står!
Тәңри әршаланиң чоққисида туриду әмәсму? Әң егиз юлтузларниң нәқәдәр алий екәнлигигә қарап бақ!
13 Dog siger du: "Hvad ved Gud, holder han Dom bag sorten Sky?
Бирақ сән: «Тәңри немини билиду? У раст шунчә зулмәт қараңғулуқта бир немини пәриқ етәләмду?!» дәватисән.
14 Skyerne skjuler ham, så han ej ser, på Himlens Runding går han!"
Йәнә: «Қоюқ булутлар уни тосивалиду, Шуңа У пәләк үстидә айлинип маңғинида бизни көрмәйду!» — дәйсән.
15 Vil du følge Fortidens Sti, som Urettens Mænd betrådte,
Яман адәмләр маңған кона йолни сәнму тутиверәмсән?
16 de, som i Utide reves bort, hvis Grundvold flød bort som en Strøm,
Улар вақти тошмай турупла елип кетилгән, Уларниң һуллири кәлкүн тәрипидин еқитилип кетилгән.
17 som sagde til Gud: "Gå fra os! Hvad kan den Almægtige gøre os?"
Улар Тәңригә: «Биздин нери бол!» Һәммигә Қадир бизни немә қилалисун?» — дәйтти.
18 Og han havde dog fyldt deres Huse med godt. Men de gudløses Råd er ham fjernt.
Бирақ уларниң өйлирини есил нәрсиләр билән толдурған дәл Униң Өзидур, Мән болсам яманларниң нәсиһитидин жирақлашқанмән!
19 De retfærdige så det og glædede sig, den uskyldige spottede dem:
Һәққанийлар уларниң бәрбат болғанлиғини көрүп шатлиниду; Бигуналар уларни мазақ қилип: —
20 For vist, vore Fjender forgik, og Ild fortæred de sidste af dem.
«Бизгә қарши чиққучилар шүбһисиз вәйран болиду, От уларниң байлиқлирини жутувәтмәмду?» — дәйду.
21 Bliv Ven med ham og hold Fred. derved vil der times dig Lykke;
[Шуңа] Худаға бойсунуп Уни тонусаң, Шу чағдила сән аман болисән; Шуниң билән саңа амәт келиду.
22 tag dog mod Lærdom af ham og læg dig hans Ord på Sinde!
Униң ағзидин кәлгән несиһәтниму қобул қил, Униң сөзлирини көңлүңгә пүкүп қой.
23 Vender du ydmygt om til den Almægtige, fjerner du Uretten fra dit Telt,
Сән Һәммигә Қадирниң йениға қайтип кәлсәң, муқәррәрки, Қайтидин қурулуп чиқалайсән; Әгәр сән қәбиһликни чедирлириңдин жирақлаштурсаң,
24 kaster du Guldet på Jorden, Ofirguldet blandt Bækkenes Sten,
Әгәр сән алтунуңни топа-чаң үстигә ташлалисаң, Офирдики алтунуңни шиддәтлик еқинниң ташлириға қошувәтсәң,
25 så den Almægtige bliver dit Guld, hans Lov dit Sølv,
Ундақта Һәммигә Қадирниң Өзи саңа алтун болиду. Сениң үчүн сәрхил күмүчму болиду.
26 ja, da skal du fryde dig over den Almægtige og løfte dit Åsyn til Gud.
У чағда сән Һәммигә Қадирдин сөйүнисән, Йүзүңни Тәңригә қарап көтирәләйсән.
27 Beder du til ham, hører han dig, indfri kan du, hvad du har lovet;
Сән Униңға дуа қилсаң, У қулақ салиду, Шундақла сәнму ичкән қәсәмлириңгә әмәл қилисән.
28 hvad du sætter dig for, det lykkes, det lysner på dine Veje;
Сән қарар қилған иш әмәлгә ашиду, Йоллириң үстигә нур чүшиду.
29 thi stolte, hovmodige ydmyger han, men hjælper den, der slår Øjnene ned;
Адәмләр пәс қилинғанда, сән уларға: «Орнуңлардин туруңлар!» дәйсән, Шуниң билән [Худа] чирайи сунғанларни қутқузиду.
30 han frelser uskyldig Mand; det sker ved hans Hænders Renhed!
У һәтта гунайи бар адәмниму қутқузиду, У қолуңдики һалаллиқтин қутқузулиду.
