Job 21
1 Så tog Job til Orde og svarede:
Job antwoordde, en sprak:
2 "Hør dog, hør mine Ord, lad det være Trøsten, I giver!
Luistert aandachtig naar wat ik ga zeggen; En dat uw troost zich daartoe bepale!
3 Find jer nu i, at jeg taler, siden kan I jo håne!
Laat mij uitspreken op mijn beurt, Wanneer ik klaar ben, kunt ge spotten!
4 Gælder min Klage Mennesker? Hvi skulde jeg ej være utålmodig?
Heb ik me soms over mensen beklaagd, Of heb ik geen grond, om mismoedig te zijn?
5 Vend jer til mig og stivn af Rædsel, læg Hånd på Mund!
Ziet mij aan, en staat verstomd, En legt uw hand op de mond!
6 Jeg gruer, når jeg tænker derpå, mit Legeme gribes af Skælven:
Wanneer ik er aan denk, sta ik verbijsterd, En huivert mijn vlees:
7 De gudløse, hvorfor lever de, bliver gamle, ja vokser i Kraft?
"Waarom blijven de bozen in leven Worden zij oud en groeien in kracht?"
8 Deres Æt har de blivende hos sig, deres Afkom for deres Øjne;
Hun kroost gedijt voor hun aanschijn, Hun geslacht houdt stand voor hun ogen;
9 deres Huse er sikre mod Rædsler, Guds Svøbe rammer dem ikke;
Hun huizen zijn veilig en zonder vrees, Gods roede valt er niet op neer.
10 ej springer deres Tyr forgæves, Koen kælver, den kaster ikke;
Hun stier bespringt en bevrucht, Hun koeien kalven en hebben geen misdracht;
11 de slipper deres Drenge ud som Får, deres Børneflok boltrer sig ret;
Als een kudde laten ze hun jongens naar buiten, En hun kinderen springen rond.
12 de synger til Pauke og Citer, er glade til Fløjtens Toner;
Ze zingen bij pauken en citer, Vermaken zich bij de tonen der fluit;
Ze slijten hun dagen in weelde, En dalen in vrede ten grave. (Sheol h7585)
14 skønt de siger til Gud: "Gå fra os, at kende dine Veje er ikke vor Lyst!
Toch zeggen ze tot God: Blijf verre van ons, We willen uw wegen niet kennen!
15 Den Almægtige? Hvad han? Skal vi tjene ham? Hvad Gavn at banke på hos ham?"
Wat is de Almachtige, dat we Hem zouden dienen; Wat baat het ons, te smeken tot Hem?
16 Er ej deres Lykke i deres Hånd og gudløses Råd ham fjernt?
Ligt hun geluk niet in hun eigen hand, Bemoeit Hij Zich wel met de plannen der bozen?
17 Når går de gudløses Lampe ud og når kommer Ulykken over dem? Når deler han Loddet ud i sin Vrede,
Hoe dikwijls gaat de lamp der bozen wel uit, En stort er rampspoed op hen neer? Hoe dikwijls vernielt Hij de slechten in zijn toorn, Grijpen de weeën hen aan in zijn gramschap;
18 så de bliver som Strå for Vinden, som Avner, Storm fører bort?
Worden zij als stro voor de wind, Als kaf, opgejaagd door de storm?
19 Gemmer Gud hans Ulykkeslod til hans Børn? Ham selv gengælde han, så han mærker det,
Gij zegt: God wreekt zijn misdaad op zijn kinderen, En zal hem zo zijn wraak laten voelen!
20 lad ham selv få sit Vanheld at se, den Almægtiges Vrede at drikke!
Maar zijn eigen ogen moesten zijn rampspoed aanschouwen, Zelf moest hij de toorn van den Almachtige drinken!
21 Thi hvad bryder han sig siden om sit Hus, når hans Måneders Tal er udrundet?
Want wat bekommert hij zich om zijn gezin na zijn dood, Wanneer het getal zijner maanden ten einde is?
22 Kan man vel tage Gud i Skole, ham, som dømmer de højeste Væsner?
Zou men soms God de les willen lezen, Hij, die de hemelingen richt?
23 En dør jo på Lykkens Tinde, helt tryg og så helt uden Sorger:
En de een gaat dood, geheel voldaan, Volkomen gelukkig en rustig,
24 hans Spande er fulde af Mælk, hans Knogler af saftig Marv;
Zijn lenden vol vet, Het merg in zijn beenderen nog fris.
25 med bitter Sjæl dør en anden og har aldrig nydt nogen Lykke;
De ander sterft met een verbitterd gemoed, Zonder ooit het geluk te hebben gesmaakt!
26 de lægger sig begge i Jorden, og begge dækkes af Orme!
Tezamen liggen ze neer in het stof, Door de wormen bedekt!
27 Se, jeg kender så vel eders Tanker og de Rænker, I spinder imod mig,
Zeker, ik ken uw gedachten, En de bedenkingen, die gij tegen mij aanvoert;
28 når I siger: "Hvor er Stormandens Hus og det Telt, hvor de gudløse bor?"
Gij zegt: "Waar is het huis van den tyran, Waar de tent, waar de bozen in wonen?"
29 Har I aldrig spurgt de berejste og godkendt deres Beviser:
Hebt gij de reizigers dan nooit ondervraagd, Of aanvaardt gij hun getuigenis niet:
30 Den onde skånes på Ulykkens Dag og frelses på Vredens Dag.
"De boze blijft gespaard op de dag van verderf, En ontsnapt op de dag van de gramschap!"
31 Hvem foreholder ham vel hans Færd, gengælder ham, hvad han gør?
Wie houdt hem zijn wandel voor ogen, Wie zet hem betaald wat hij deed?
32 Til Graven bæres han hen, ved hans Gravhøj holdes der Vagt;
Hij wordt ten grave gedragen, En een tombe houdt er de wacht.
33 i Dalbunden hviler han sødt, Alverden følger så efter, en Flok uden Tal gik forud for ham.
Zacht ligt hij neer Op de kluiten in het dal; Heel de wereld trekt achter hem aan, Talloos velen lopen uit voor zijn stoet.
34 Hvor tom er den Trøst, som I giver! Eders Svar - kun Svig er tilbage!
Wat is uw vertroosting dus schraal, Uw antwoord anders dan leugens!
