Job 19

1 Så tog Job til Orde og svarede:

Wtedy Hiob odpowiedział:

2 "Hvor længe vil I krænke min Sjæl og slå mig sønder med Ord?

Jak długo będziecie dręczyć moją duszę [i] miażdżyć mnie słowami?

3 I håner mig nu for tiende Gang, mishandler mig uden Skam.

Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, [że] tak się znęcacie nade mną?

4 Har jeg da virkelig fejlet, hænger der Fejl ved mig?

A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.

5 Eller gør I jer store imod mig og revser mig ved at smæde?

A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;

6 Så vid da, at Gud har bøjet min Ret, omspændt mig med sit Net.

Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.

7 Se, jeg skriger: Vold! men får ikke Svar, råber om Hjælp, der er ingen Ret.

Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.

8 Han spærred min Vej, jeg kom ikke frem, han hylled mine Stier i Mørke;

Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.

9 han klædte mig af for min Ære, berøved mit Hoved Kronen,

Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.

10 brød mig ned overalt, så jeg må bort, oprykked mit Håb som Træet;

Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.

11 hans Vrede blussede mod mig, han regner mig for sin Fjende;

Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.

12 samlede rykker hans Flokke frem og bryder sig Vej imod mig, de lejrer sig om mit Telt.

Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.

13 Mine Brødre har fjernet sig fra mig, Venner er fremmede for mig,

Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.

14 mine nærmeste og Hendinge holder sig fra mig, de, der er i mit Hus, har glemt mig;

Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.

15 mine Piger regner mig for en fremmed, vildfremmed er jeg i deres Øjne;

Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.

16 ej svarer min Træl, når jeg kalder, jeg må trygle ham med min Mund;

Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.

17 ved min Ånde væmmes min Hustru, mine egne Brødre er jeg en Stank;

Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.

18 selv Drenge agter mig ringe, når jeg reljser mig, taler de mod mig;

Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.

19 Standsfælleræmmes til Hobe ved mig, de, jeg elskede, vender sig mod mig.

Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.

20 Benene hænger fast ved min Hud, med Kødet i Tænderne slap jeg bort.

Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.

21 Nåde, mine Venner, Nåde, thi Guds Hånd har rørt mig!

Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.

22 Hvi forfølger og I mig som Gud og mættes ej af mit Kød?

Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?

23 Ak, gid mine Ord blev skrevet op, blev tegnet op i en Bog,

Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!

24 med Griffel af Jern, med Bly indristet i Hlippen for evigt!

Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!

25 Men jeg ved, at min Løser lever, over Støvet vil en Forsvarer stå frem.

Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że [w] ostateczny [dzień] stanie na ziemi.

26 Når min sønderslidte Hud er borte, skal jeg ud fra mit Kød skue Gud,

A [choć] moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.

27 hvem jeg skal se på min Side; ham skal mine Øjne se, ingen fremmed! Mine Nyrer forgår i mit Indre!

Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.

28 Når I siger: "Hor vi skal forfølge ham, Sagens Rod vil vi udfinde hos ham!"

Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.

29 så tag jer i Vare for Sværdet; thi Vrede rammer de lovløse, at I skal kende, der kommer en Dom!

Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.