Job 19

1 Så tog Job til Orde og svarede:

Əyyub belə cavab verdi:

2 "Hvor længe vil I krænke min Sjæl og slå mig sønder med Ord?

«Nə vaxtadək məni üzəcəksiniz, Məni sözlə əzəcəksiniz,

3 I håner mig nu for tiende Gang, mishandler mig uden Skam.

On dəfədir ki, məni təhqir edirsiniz, Utanmadan mənə kəskin sözlər söyləyirsiniz.

4 Har jeg da virkelig fejlet, hænger der Fejl ved mig?

Həqiqətən, azıb yanlış yola düşmüşəmsə, Səhvim öz üstümdə qalır.

5 Eller gør I jer store imod mig og revser mig ved at smæde?

Özünüzü, həqiqətən, məndən üstün tutursunuz, Eybimi üzümə vurursunuz.

6 Så vid da, at Gud har bøjet min Ret, omspændt mig med sit Net.

Amma bilin ki, Allah mənə haqsızlıq etdi, Hər tərəfdən məni toruna saldı.

7 Se, jeg skriger: Vold! men får ikke Svar, råber om Hjælp, der er ingen Ret.

Budur, “Zorakılıqdır!” deyə bağırıram, Bir cavab verən yoxdur, Kömək üçün nalə çəkirəm, ədalət yoxdur.

8 Han spærred min Vej, jeg kom ikke frem, han hylled mine Stier i Mørke;

Keçə bilmirəm, yollarıma sədd çəkilib, Yollarımı qaranlığa salıb.

9 han klædte mig af for min Ære, berøved mit Hoved Kronen,

Şərəfimi əynimdən soyundurub, Başımdan tacı götürüb.

10 brød mig ned overalt, så jeg må bort, oprykked mit Håb som Træet;

O məni hər tərəfdən yıxdı, əldən gedirəm, Ümidimi ağac kimi kökündən qopartdı.

11 hans Vrede blussede mod mig, han regner mig for sin Fjende;

Mənə qarşı qəzəbi od tutub yandı, Məni Özünə düşmən saydı.

12 samlede rykker hans Flokke frem og bryder sig Vej imod mig, de lejrer sig om mit Telt.

Orduları üstümə gəlir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir, Çadırımın ətrafında ordugah qurur.

13 Mine Brødre har fjernet sig fra mig, Venner er fremmede for mig,

Qardaşlarımı məndən uzaqlaşdırdı, Tanışlarım mənə yad oldu.

14 mine nærmeste og Hendinge holder sig fra mig, de, der er i mit Hus, har glemt mig;

Qohumlarım məni tərk eləyib, Yaxın dostlarım məni unudub.

15 mine Piger regner mig for en fremmed, vildfremmed er jeg i deres Øjne;

Evimin sakinləri və kənizlər Məni özgə sayır, Onların gözündə yad olmuşam.

16 ej svarer min Træl, når jeg kalder, jeg må trygle ham med min Mund;

Qulumu çağırıram, Ağız açıb yalvarsam belə, cavab almıram.

17 ved min Ånde væmmes min Hustru, mine egne Brødre er jeg en Stank;

Nəfəsimdən arvadımın da zəhləsi gedir, Qardaşlarım məndən iyrənir.

18 selv Drenge agter mig ringe, når jeg reljser mig, taler de mod mig;

Mənə hətta kiçik uşaqlar xor baxır, Ayağa duranda məni ələ salırlar.

19 Standsfælleræmmes til Hobe ved mig, de, jeg elskede, vender sig mod mig.

Bütün səmimi dostlarım belə, məndən ikrah edir, Əzizlərim belə, əleyhimə çıxır.

20 Benene hænger fast ved min Hud, med Kødet i Tænderne slap jeg bort.

Bir dəri, bir sümük qalmışam, Ölüm kandarına çatmışam.

21 Nåde, mine Venner, Nåde, thi Guds Hånd har rørt mig!

Aman, ey dostlarım, aman, Allahın əli məni vurdu!

22 Hvi forfølger og I mig som Gud og mættes ej af mit Kød?

Niyə məni Allah kimi qovursunuz? Niyə mənim ətimdən doymursunuz?

23 Ak, gid mine Ord blev skrevet op, blev tegnet op i en Bog,

Kaş ki sözlərim yazılaydı, Kitaba köçürüləydi,

24 med Griffel af Jern, med Bly indristet i Hlippen for evigt!

Dəmir qələmlə, qurğuşunla Əbədi qalmaq üçün bir qayaya həkk olaydı.

25 Men jeg ved, at min Løser lever, over Støvet vil en Forsvarer stå frem.

Amma mən bilirəm ki, Satınalanım yaşayır, Axırda O, yer üzərində dayanacaq.

26 Når min sønderslidte Hud er borte, skal jeg ud fra mit Kød skue Gud,

Dərim yox olandan sonra Bədən alıb Allahı görəcəyəm.

27 hvem jeg skal se på min Side; ham skal mine Øjne se, ingen fremmed! Mine Nyrer forgår i mit Indre!

Mən Ona baxacağam, Başqası yox, mən öz gözlərimlə görəcəyəm. Budur, ürəyim həsrətdən üzülür!

28 Når I siger: "Hor vi skal forfølge ham, Sagens Rod vil vi udfinde hos ham!"

Mənim üçün “Bəs onu necə qovaq? Bədbəxtliyin kökü ondadır” desəniz,

29 så tag jer i Vare for Sværdet; thi Vrede rammer de lovløse, at I skal kende, der kommer en Dom!

Qılıncdan qorxmalısınız, Çünki qılınc cəzası qəzəblə gəlir. Onda ədalətin var olduğunu görəcəksiniz».