Job 14

1 Mennesket, født af en Kvinde, hans Liv er stakket, han mættes af Uro;

Анидин туғулғанларниң күнлири аздур, Палакәт униңға ярдур.

2 han spirer som Blomsten og visner, flyr som Skyggen, står ikke fast.

У гүлдәк дунияға келип андин тозуйду, У [қуяш алдидин] сайигә охшаш қечип кетиду.

3 Og på ham vil du rette dit Øje, ham vil du stævne for Retten!

Бирақ Сән техи шундақ бир аҗиз болғучиға көзүңни тикип, Мени Өз алдиңға сораққа тартиватамсән?

4 Ja, kunde der komme en ren af en uren! Nej, end ikke een!

Ким напак нәрсиләрдин пак нәрсини чиқиралайду? — һеч ким!

5 Når hans Dages Tal er fastsat, hans Måneder talt hos dig, og du har sat ham en uoverskridelig Grænse,

[Инсанниң] күнлири бекитилгәндикин, Униң айлириниң сани Сениң илкиңдә болғандикин, Сән униң өтсә болмайдиған чәклирини бекиткәндикин,

6 tag så dit Øje fra ham, lad ham i Fred, at han kan nyde sin Dag som en Daglejer!

Униң бир аз дәм елиши үчүн униңдин көзүңни елип қачқин, Шуниң билән мәдикардәк униңға өз күнлиридин сөйүнүш несип болсун!

7 Thi for et Træ er der Håb: Fældes det, skyder det atter, det fattes ej nye Skud;

Чүнки дәрәқ кесиветилгәндин кейин, қайта өсүштин үмүт бар; Буниңлиқ билән униң юмран бихлири түгәп кәтмәйду;

8 ældes end Roden i Jorden, dør end Stubben i Mulde:

Униң йилтизи йәрдә қуруп кәткән болсиму, Униң көтиги топида өлүп кәткән болсиму,

9 lugter det Vand, får det nye Skud, skyder Grene som nyplantet Træ;

Бирақ суниң пуриғи биләнла у йәнә көкириду, Юмран от-чөптәк йеңи бихларни чиқириду.

10 men dør en Mand, er det ude med ham, udånder Mennesket, hvor er han da?

Бирақ адәм болса өлиду, илаҗсиз оңда ятиду, бәрһәқ, Инсан нәпәстин қалиду, андин нәдә болиду?

11 Som Vand løber ud af Søen og Floden svinder og tørres,

Деңиздики сулар парға айлинип түгәп кәткәндәк, Дәриялар қағҗирап қуруп кәткәндәк,

12 så lægger Manden sig, rejser sig ikke, vågner ikke, før Himlen forgår, aldrig vækkes han af sin Søvn.

Охшашла адәм йетип қалсила қайтидин турмайду; Асманлар йоқимиғичә, улар ойғанмайду, уйқидин турмайду.

13 Tag dog og gem mig i Dødens Rige, skjul mig, indtil din Vrede er ovre, sæt mig en Frist og kom mig i Hu! (Sheol h7585)

Аһ, тәһтисараға мени йошуруп қойсаң еди, Ғәзивиң өтүп кәткичә мени мәхпий сақлап қойсаң еди, Мени есиңгә алидиған бир вақит-саатни маңа бекитип бәрсәң еди! (Sheol h7585)

14 Om Manden dog døde for atter at leve! Da vented jeg rolig al Stridens Tid, indtil min Afløsning kom;

Адәм өлсә, қайта яшамду? Шундақ болса маңа шундақ өзгириш вақти кәлгичә, Мошу җапаға толған күнлирим өткичә, сәвир-тақәт билән күтәттим!

15 du skulde kalde - og jeg skulde svare længes imod dine Hænders Værk!

Шундақ болса Сән мени чақирсаң, җавап берәттим; Сән Өз қолуң билән яратқиниңға үмүт-арзуюң болатти.

16 Derimod tæller du nu mine Skridt, du tilgiver ikke min Synd,

Бирақ Сән һазир һәр бир дәссигән қәдәмлиримни санап, Гунайимни күзитиватисәнғу!

17 forseglet ligger min Brøde i Posen, og over min Skyld har du lukket til.

Итаәтсизлигим халтиға селинип печәтләнди, Гуналиримни дога-дога қилип сақлап қойдуң.

18 Nej, ligesom Bjerget skrider og falder, som Klippen rokkes fra Grunden,

Дәрвәқә тағму йимирилип йоқалғандәк, Таш өз орнидин тәвринип кәткәндәк,

19 som Vandet udhuler Sten og Plaskregn bortskyller Jord, så har du udslukt Menneskets Håb.

Сулар таш-шеғилларни упритип йоқатқандәк, Топанлар зиминдики топини сүпүрүп кәткәндәк, Сән адәмниң үмүтини йоқ қилисән.

20 For evigt slår du ham ned, han går bort, skamskænder hans Ansigt og lader ham fare.

Сән мәңгүгә униң үстидин ғалип келисән, Шуңа у дуниядин кетиду; униң чирайини тутулдурисән, Уни Өз йениңдин жирақ қилисән.

21 Hans Sønner hædres, han ved det ikke, de synker i Ringhed, han mærker det ikke;

Униң оғуллири һөрмәткә еришиду, бирақ у буни билмәйду; Улар пәс қилинсиму, Бирақ униң булардинму хәвири болмайду.

22 ikkun hans eget Kød volder Smerte, ikkun hans egen Sjæl volder Sorg.

У [пәқәт] өз тенидики ағриғидинла азаплиниду, У көңлидә өзи үчүнла һәсрәт-надамәт чекиду.