Jakob 3
1 Mine Brødre! ikke mange af eder bør blive Lærere, såsom I vide, at vi skulle få en desto tungere Dom.
เห มม ภฺราตร: , ศิกฺษไกรสฺมาภิ รฺคุรุตรทณฺโฑ ลปฺสฺยต อิติ ชฺญาตฺวา ยูยมฺ อเนเก ศิกฺษกา มา ภวตฯ
2 Thi vi støde alle an i mange Ting; dersom nogen ikke støder an i Tale, da er han en fuldkommen Mand, i Stand til også at holde hele Legemet i Tomme.
ยต: สรฺเวฺว วยํ พหุวิษเยษุ สฺขลาม: , ย: กศฺจิทฺ วาเกฺย น สฺขลติ ส สิทฺธปุรุษ: กฺฤตฺสฺนํ วศีกรฺตฺตุํ สมรฺถศฺจาสฺติฯ
3 Men når vi lægge Bidsler i Hestenes Munde, for at de skulle adlyde os, så dreje vi også hele deres Legeme.
ปศฺยต วยมฺ อศฺวานฺ วศีกรฺตฺตุํ เตษำ วกฺเตฺรษุ ขลีนานฺ นิธาย เตษำ กฺฤตฺสฺนํ ศรีรมฺ อนุวรฺตฺตยาม: ฯ
4 Se, også Skibene, endskønt de ere så store og drives af stærke Vinde, drejes med et såre lidet Ror, hvorhen Styrmandens Hu står.
ปศฺยต เย โปตา อตีว พฺฤหทาการา: ปฺรจณฺฑวาไตศฺจ จาลิตาเสฺต'ปิ กรฺณธารสฺย มโน'ภิมตาทฺ อติกฺษุเทฺรณ กรฺเณน วาญฺฉิตํ สฺถานํ ปฺรตฺยนุวรฺตฺตนฺเตฯ
5 Således er også Tungen et lille Lem og fører store Ord. Se, hvor lille en Ild der stikker så stor en Skov i Brand!
ตทฺวทฺ รสนาปิ กฺษุทฺรตรางฺคํ สนฺตี ทรฺปวากฺยานิ ภาษเตฯ ปศฺย กีทฺฤงฺมหารณฺยํ ทหฺยเต 'เลฺปน วหฺนินาฯ
6 Og Tungen er en Ild. Som en Verden af Uretfærdighed sidder Tungen iblandt vore Lemmer; den besmitter hele Legemet og sætter Livets Hjul i Brand, selv sat i Brand af Helvede. (Geenna g1067)
รสนาปิ ภเวทฺ วหฺนิรธรฺมฺมรูปปิษฺฏเปฯ อสฺมทงฺเคษุ รสนา ตาทฺฤศํ สนฺติษฺฐติ สา กฺฤตฺสฺนํ เทหํ กลงฺกยติ สฺฤษฺฏิรถสฺย จกฺรํ ปฺรชฺวลยติ นรกานเลน ชฺวลติ จฯ (Geenna g1067)
7 Thi enhver Natur, både Dyrs og Fugles, både Krybdyrs og Havdyrs, tæmmes og er tæmmet af den menneskelige Natur;
ปศุปกฺษฺยุโรคชลจราณำ สรฺเวฺวษำ สฺวภาโว ทมยิตุํ ศกฺยเต มานุษิกสฺวภาเวน ทมยาญฺจเกฺร จฯ
8 men Tungen kan intet Menneske tæmme, det ustyrlige Onde, fuld af dødbringende Gift.
กินฺตุ มานวานำ เกนาปิ ชิหฺวา ทมยิตุํ น ศกฺยเต สา น นิวารฺยฺยมฺ อนิษฺฏํ หลาหลวิเษณ ปูรฺณา จฯ
9 Med den velsigne vi Herren og Faderen, og med den forbande vi Menneskene, som ere blevne til efter Guds Lighed.
ตยา วยํ ปิตรมฺ อีศฺวรํ ธนฺยํ วทาม: , ตยา เจศฺวรสฺย สาทฺฤเศฺย สฺฤษฺฏานฺ มานวานฺ ศปาม: ฯ
10 Af den samme Mund udgår Velsignelse og Forbandelse. Mine Brødre! dette bør ikke være så.
เอกสฺมาทฺ วทนาทฺ ธนฺยวาทศาเปา นิรฺคจฺฉต: ฯ เห มม ภฺราตร: , เอตาทฺฤศํ น กรฺตฺตวฺยํฯ
11 Mon en Kilde udgyder sødt Vand og besk Vand af det samme Væld?
ปฺรสฺรวณ: กิมฺ เอกสฺมาตฺ ฉิทฺราตฺ มิษฺฏํ ติกฺตญฺจ โตยํ นิรฺคมยติ?
12 Mon et Figentræ, mine Brødre! kan give Oliven, eller et Vintræ Figener? Heller ikke kan en Salt Kilde give fersk Vand.
เห มม ภฺราตร: , อุฑุมฺพรตรุ: กึ ชิตผลานิ ทฺรากฺษาลตา วา กิมฺ อุฑุมฺพรผลานิ ผลิตุํ ศกฺโนติ? ตทฺวทฺ เอก: ปฺรสฺรวโณ ลวณมิษฺเฏ โตเย นิรฺคมยิตุํ น ศกฺโนติฯ
13 Er nogen viis og forstandig iblandt eder, da vise han ved god Omgængelse sine Gerninger i viis Sagtmodighed!
ยุษฺมากํ มเธฺย ชฺญานี สุโพธศฺจ ก อาเสฺต? ตสฺย กรฺมฺมาณิ ชฺญานมูลกมฺฤทุตายุกฺตานีติ สทาจาราตฺ ส ปฺรมาณยตุฯ
14 Men have I bitter Avind og Rænkesyge i eders Hjerter, da roser eder ikke og lyver ikke imod Sandheden!
กินฺตุ ยุษฺมทนฺต: กรณมเธฺย ยทิ ติกฺเตรฺษฺยา วิวาเทจฺฉา จ วิทฺยเต ตรฺหิ สตฺยมตสฺย วิรุทฺธํ น ศฺลาฆธฺวํ นจานฺฤตํ กถยตฯ
15 Dette er ikke den Visdom, som kommer ovenfra, men en jordisk, sjælelig, djævelsk;
ตาทฺฤศํ ชฺญานมฺ อูรฺทฺธฺวาทฺ อาคตํ นหิ กินฺตุ ปารฺถิวํ ศรีริ เภาติกญฺจฯ
16 thi hvor der er Avind og Rænkesyge, der er Forvirring og al ond Handel.
ยโต เหโตรีรฺษฺยา วิวาเทจฺฉา จ ยตฺร เวเทฺยเต ตไตฺรว กลห: สรฺวฺวํ ทุษฺกฺฤตญฺจ วิทฺยเตฯ
17 Men Visdommen herovenfra er først ren, dernæst fredsommelig, mild, føjelig, fuld at Barmhjertighed og gode Frugter, upartisk, uden Skrømt.
กินฺตูรฺทฺธฺวาทฺ อาคตํ ยตฺ ชฺญานํ ตตฺ ปฺรถมํ ศุจิ ตต: ปรํ ศานฺตํ กฺษานฺตมฺ อาศุสนฺเธยํ ทยาทิสตฺผไล: ปริปูรฺณมฺ อสนฺทิคฺธํ นิษฺกปฏญฺจ ภวติฯ
18 Men Retfærdigheds Frugt såes i Fred for dem, som stifte Fred.
ศานฺตฺยาจาริภิ: ศานฺตฺยา ธรฺมฺมผลํ โรปฺยเตฯ
