Esajas 13
1 Et Udsagn om Babel, som Esajas, Amoz's Søn skuede:
Amozning oƣli Yǝxaya kɵrgǝn, xundaⱪla uningƣa yüklǝngǝn Babil toƣrisidiki wǝⱨiy: —
2 Rejs Banner på et nøgent Bjerg, råb også til dem, vink, så de drager igennem Fyrsternes Porte!
[Babil] aⱪsɵngǝklirining ⱪowuⱪlardin ɵtüp kirixi üqün, Ⱪaⱪas taƣ üstidǝ tuƣ kɵtürünglar, Ularni yuⱪiri awazda qaⱪiringlar, Ⱪolunglarni pulanglitip ixarǝt ⱪilinglar.
3 Jeg har opbudt min viede Hær til at tjene min Vrede og kaldt mine Helte hid, de jublende, stolte.
Mǝn bolsam, mǝhsus talliƣanlirimƣa buyruⱪ qüxürgǝnmǝn, Ɵz palwanlirimni, yǝni tǝkǝbburluⱪtin yayrap kǝtkǝn adǝmlirimni ƣǝzipimni bǝja kǝltürüxkǝ qaⱪirdim.
4 Hør i Bjergene Larm som af talrigt Krigsfolk, hør, hvor det buldrer af Riger, af samlede Folk! Hærskarers HERRE er ved at mønstre sin Krigshær.
Anglanglar, büyük bir ǝlning adǝmliridǝk top-top adǝmlǝrning taƣlarda yangratⱪan ⱪiyⱪas-sürǝnlirini, Ⱨǝmmǝ ǝl-yurtlar wǝ padixaⱨliⱪlar [jǝnggǝ] yiƣilip dolⱪunlatⱪan ⱪaynam-taxⱪinliⱪni! Samawi ⱪoxunlarning Sǝrdari bolƣan Pǝrwǝrdigar ⱪoxunlarni jǝnggǝ yiƣidu.
5 De kommer fra fjerne Egne, fra Himlens Grænse, HERREN og hans Vredes Værktøj for at hærge al Jorden.
Ular, yǝni Pǝrwǝrdigar wǝ Ɵz ƣǝzipining ⱪoralliri, Yiraⱪ yurttin, ⱨǝtta asmanlarning ⱪǝridinmu pütkül jaⱨanni ⱨalak ⱪilixⱪa kǝlgǝn.
6 Jamrer, thi HERRENs Dag er nær, den kommer som Vold fra den Vældige.
Pǝryad qekip ⱨuwlanglar! Qünki Pǝrwǝrdigarning küni yeⱪinlaxti; U Ⱨǝmmigǝ ⱪadirdin kelidiƣan ⱨalakǝttǝk kelidu.
7 Derfor slappes hver Hånd, hvert Menneskehjerte smelter,
Buningdin ⱨǝrbir ⱪol boxixip ketidu, Ⱨǝmmǝ adǝmning yüriki erip ketidu.
8 de ræddes, gribes af Veer og Smerter, vånder sig som fødende Kvinde; de stirrer i Angst på hverandre med blussende røde Kinder.
Ular wǝⱨimigǝ qüxidu; Azab-oⱪubǝt wǝ ⱪayƣu-ⱨǝsrǝt ularni ⱪaplaydu, Tolƣiⱪi tutⱪan ayaldǝk ular tolƣinip ketidu, Ular bir-birigǝ wǝⱨimǝ iqidǝ tikilip ⱪarixidu; Yüzliri bolsa yalⱪundǝk ⱪizirip ketidu.
9 Se, HERRENs Dag kommer, grum, med Harme og brændende Vrede; Jorden gør den til Ørk og rydder dens Synder bort.
Mana Pǝrwǝrdigarning küni kelidu, Xu kün jimi yǝr-jaⱨanni wǝyran ⱪilixⱪa, Rǝⱨimsiz bolup, ƣǝzǝp wǝ ⱪǝⱨr bilǝn tolƣandur; U gunaⱨkarlarni jaⱨandin yoⱪitidu.
10 Thi Himlens Stjerner og Billeder udsfråler ej deres Lys, mørk rinder Solen op, og Månen skinner ikke.
Qünki asmandiki yultuzlar ⱨǝm yultuz türkümliri nurini bǝrmǝydu; Ⱪuyax bolsa qiⱪipla ⱪarangƣulixidu, Aymu ⱨeq yorumaydu.
11 Jeg hjemsøger Jorden for dens Ondskab, de gudløse for deres Brøde, gør Ende på frækkes Overmod, bøjer Voldsmænds Hovmod.
Mǝn dunyani rǝzilliki üqün, Ⱪǝbiⱨlǝrni gunaⱨliri üqün jazalaymǝn; Ⱨakawurlarning tǝkǝbburluⱪini tügǝl yoⱪitimǝn; Zorawanlarning kibirlirini pǝs ⱪilimǝn.
12 En Mand gør jeg sjældnere end Guld og et Menneske end Ofirs Guld.
Mǝn insanlarni sap altundin az ⱪilimǝn, Adǝmni ⱨǝtta Ofirdiki altundin az ⱪilimǝn.
13 Derfor bæver Himlen, og Jorden flytter sig skælvende ved Hærskarers HERREs Harme på hans brændende Vredes Dag.
Xunga samawi ⱪoxunlarning Sǝrdari bolƣan Pǝrwǝrdigarning ƣǝzipidǝ, Uning ⱪayniƣan ⱪǝⱨrlik künidǝ, Mǝn [Huda] asmanlarni tǝwritimǝn, Yǝr bolsa ɵz ornidin yɵtkilidu;
14 Og som en skræmt Gazel, som Får, der ej holdes i Flok, skal hver søge hjem til sit Folk, og hver skal fly til sit Land.
Xunga owlanƣan bir jǝrǝndǝk, Ⱨeqkim yiƣmaydiƣan bir padidǝk, Ⱨǝrbirsi ɵz ǝl-jamaitini izdǝp kǝtmǝkqi bolidu, Ⱨǝrbiri ɵz yurt-makaniƣa ⱪaqmaⱪqi bolidu;
15 Enhver, der indhentes, spiddes, enhver, der gribes, falder for Sværdet;
Ⱪeqip tutulƣanlarning ⱨǝmmisi sanjip ɵltürülidu; Əsirgǝ qüxkǝnlǝrmu ⱪiliqlinidu.
16 deres spæde knuses for deres Øjne, Husene plyndres, Kvinderne skændes.
Ularning balilirimu kɵz aldida parǝ-parǝ ⱪilinidu; Ularning ɵyliri bulang-talang ⱪilinidu, Ayallirimu ayaƣ asti ⱪilinidu.
17 Se, imod dem rejser jeg Mederne, som agter Sølv for intet og ej regner Guld for noget.
Mana, Mǝn ularƣa ⱪarxi turuxⱪa Medialiⱪlarni ⱪozƣaymǝn, Ular kümüxlǝrgǝ ⱨeq ⱪarimaydu, Altundin bolsa ular zoⱪ almaydu.
18 Deres Buer fælder de unge, Livsfrugt skåner de ej, med Børn har deres Øjne ej Medynk.
Ularning oⱪyaliri yigitlǝrni ɵtmǝ-tɵxük ⱪiliwetidu, Ular baliyatⱪuning mewisigǝ ⱨeq rǝⱨim ⱪilmaydu, Kɵzliri balilarni ⱨeq ayimaydu.
19 Det går med Babel, Rigernes Krone, Kaldæernes stolte Pryd, som dengang Gud omstyrtede Sodoma og Gomorra.
Padixaⱨliⱪlarning gɵⱨiri, Kaldiylǝrning pǝhirlinidiƣan güzǝlliki bolƣan Babil bolsa, Hudaning Sodom wǝ Gomorra xǝⱨǝrlirini ɵrüwǝtkinigǝ ohxax bolidu.
20 Det skal aldrig i Evighed bebos, ej bebygges fra Slægt til Slægt; der telter Araberen ikke, der lejrer Hyrder sig ej;
U yǝrdǝ ⱨeqkim ⱨǝrgiz turmaydu, Dǝwrdin-dǝwrgiqǝ u adǝmzatsiz ⱪalidu. Ərǝblǝr bolsa xu yǝrdǝ qedir tikmǝydu, Malqilar padilirini xu yǝrdǝ yatⱪuzmaydu.
21 men Vildkatte lejrer sig der, og Husene fyldes med Ugler; der holder Strudsene til, og Bukketroldene springer;
Biraⱪ qɵl-bayawandiki janiwarlar xu yǝrdǝ ⱪonidu, Ularning [harab] ɵylirigǝ ⱨuwlaydiƣan mǝhluⱪlar tolidu, Ⱨuwⱪuxlar xu yǝrdǝ makanlixidu, «Ɵqkǝ jin»lar sǝkrǝp oynaⱪlixidu.
22 Sjakaler tuder i Borgene, Hyæner i de yppige Slotte. Dets Time stunder nu til, dets Dage bliver ej mange.
Yawayi itlar ⱪǝl’ǝ-ⱪorƣanlarda, Qilbɵrilǝr uning ⱨǝxǝmǝtlik ordilirida ⱨuwlixidu, Bǝrⱨǝⱪ, uning waⱪti toxuxⱪa az ⱪaldi, Uning künliri uzunƣa barmaydu.
