1 Mosebog 32
1 men Jakob fortsatte sin Rejse. Og Guds Engle mødte ham;
Pea naʻe ʻalu ʻa Sēkope ʻi hono hala, pea fakafetaulaki mai kiate ia ʻae kau ʻāngelo ʻae ʻOtua.
2 og da Jakob så dem, sagde han: "Her er Guds Lejr!" derfor kaldte han Stedet Mahanajim.
Pea kuo mamata ʻa Sēkope kiate kinautolu, pea pehē ʻe ia, “Ko e kau tau eni ʻae ʻOtua: pea naʻa ne ui ʻae hingoa ʻoe potu ko ia, ko Mehanemi.”
3 Derpå sendte Jakob Sendebud i Forvejen til sin Broder Esau i Se'irs Land på Edoms Højslette,
Pea fekau ʻe Sēkope ʻae kau talafekau ke muʻomuʻa ʻiate ia ki hono taʻokete ko ʻIsoa, ʻi he fonua ko Seia, ʻi he fonua ko ʻItomi.
4 og han bød dem: "Sig til min Herre Esau: Din Træl Jakob lader dig vide, at jeg har levet som Gæst hos Laban og boet der indtil nu;
Pea ne fekau kiate kinautolu, ʻo pehē, “Te mou lea pehē ki hoku ʻeiki ko ʻIsoa; ʻoku pehē mai ʻa hoʻo tamaioʻeiki ko Sēkope, Naʻaku nofo ʻāunofo mo Lepani peau nofo mo ia ʻo aʻu ki he kuonga ni.
5 jeg har samlet mig Okser, Æsler og Småkvæg, Trælle og Trælkvinder; og nu sender jeg Bud til min Herre med Efterretning herom i Håb om at finde Nåde for dine Øjne!"
Pea kuo u maʻu ʻae fanga pulu mo e fanga ʻasi mo e ngaahi fanga manu, mo e kau tangata tauhi, mo e kau fefine tauhi, pea kuo u fekau ke fakahā ia ki hoku ʻeiki, koeʻuhi ke u lelei ʻi ho ʻao.”
6 Men Sendebudene kom tilbage til Jakob og meldte: "Vi kom til din Broder Esau, og nu drager han dig i Møde med 400 Mand!"
Pea toe liu mai ʻae kau tangata kia Sēkope, ʻo nau pehē, “Naʻa mau hoko ki ho taʻokete ko ʻIsoa, pea vakai, ʻoku haʻu ia foki ke fakafetaulaki mai kiate koe, mo e kau tangata ʻe fāngeau.”
7 Da blev Jakob såre forfærdet, og i sin Angst delte han sine Folk, Småkvæget, Hornkvæget og Kamelerne i to Lejre,
Pea naʻe manavahē ai ʻa Sēkope, ʻo mamahi lahi: pea ne vaeua ʻae kakai naʻe ʻiate ia, pea mo e fanga sipi, mo e fanga manu lalahi, pea mo e fanga kāmeli.
8 idet han tænkte: "Hvis Esau møder den ene Lejr og slår den, kan dog den anden slippe bort."
Pea ne pehē, “Kapau ʻe haʻu ʻa ʻIsoa ki he kakai ʻe taha ʻo taaʻi ia, pea ko e kakai ʻe toe te nau hao.”
9 Derpå bad Jakob: "Min Fader Abrahams og min Fader Isaks Gud, HERRE, du, som sagde til mig: Vend tilbage til dit Land og din Hjemstavn, så vil jeg gøre vel imod dig!
Pea pehē ʻe Sēkope, “E ʻOtua ʻo ʻeku tamai ko ʻEpalahame, mo e ʻOtua ʻo ʻeku tamai ko ʻAisake, ko e ʻEiki naʻa ke pehē mai kiate au, ‘Toe ʻalu ki ho fonua mo ho kāinga, pea te u fai lelei kiate koe:’
10 Jeg er for ringe til al den Miskundhed og Trofasthed, du har udvist mod din Tjener; thi med min Stav gik jeg over Jordan der, og nu er jeg blevet til to Lejre;
ʻOku ʻikai te u taau au, mo e siʻi hifo ʻo hoʻo ʻaloʻofa kotoa pē, mo e moʻoni kotoa pē, ʻaia kuo ke fakahā ki hoʻo tamaioʻeiki: he naʻaku ʻalu mo hoku tokotoko pe ʻi he Sioatani ni; ka ko eni, kuo u hoko ko e kakai ʻe ua.
11 frels mig fra min Broder Esaus Hånd, thi jeg frygter for, at han skal komme og slå mig, både Moder og Børn!
ʻOku ou kole kiate koe, fakahaofi au mei he nima ʻo hoku taʻokete mei he nima ʻo ʻIsoa: he ʻoku ou manavahē kiate ia, telia naʻa ne haʻu ʻo taaʻi au, pea mo e fale mo e fānau.
12 Du har jo selv sagt, at du vil gøre vel imod mig og gøre mit Afkom som Havets Sand, der ikke kan tælles for Mængde!"
Pea naʻa ke pehē, ‘Te u fai lelei kiate koe, ʻo ngaohi ho hako ke tatau mo e ʻoneʻone ʻoe tahi, ʻaia ʻe ʻikai faʻa lau hono lahi.’”
13 Og han blev der om Natten. Af hvad han havde, udtog han så en Gave til sin Broder Esau,
Pea mohe ia ʻi ai ʻi he pō ko ia pea naʻa ne fili mai ʻaia naʻe ofi kiate ia, ko e meʻaʻofa ki hono taʻokete ko ʻIsoa;
14 200 Geder og 20 Bukke, 200 Får og 20 Vædre,
Ko e kosi fefine ʻe uangeau mo e kosi tangata ʻe uofulu, mo e sipi fefine ʻe uangeau, mo e sipitangata ʻe uofulu.
15 34 diegivende Kamelhopper med deres Føl, 40 Køer og 10 Tyre, 20 Aseninder og 10 Æselhingste;
Ko e kāmeli huhu ʻe tolungofulu mo honau ʻuhiki, mo e fanga pulu fefine ʻe fāngofulu, mo e pulu tangata ʻe hongofulu, mo e ʻasi fefine ʻe uofulu mo e ʻuhiki ʻe hongofulu.
16 han delte dem i flere Hjorde og overlod sine Trælle dem, idet han sagde til dem: "Gå i Forvejen og lad en Plads åben mellem Hjordene!"
Pea ne tuku fakafaʻahinga ia ki he nima ʻoe kau tauhi, pea ne pehē ki heʻene kau tamaioʻeiki, “Mou muʻomuʻa ʻiate au, ʻo fakavahavaha ʻae faʻahinga manu taki taha.”
17 Og han bød den første: "Når min Broder Esau møder dig og spørger, hvem du tilhører, hvor du skal hen, og hvem din Drift tilhører,
Pea fekau ia ki he ʻuluaki, ʻo pehē, “ʻOka fakafetaulaki mai hoku taʻokete ko ʻIsoa kiate koe, ʻo fehuʻi kiate koe, ʻo pehē, ‘Ko hai koe?’ pea, ‘ʻOku ke ʻalu ki fē?’ Pea ʻoku ʻa hai ʻena ʻi ho ʻao?
18 skal du svare: Den tilhører din Træl Jakob; det er en Gave. han sender min Herre Esau; selv kommer han bagefter!"
Pea ke lea ʻo pehē, ‘Ko e meʻa ʻa hoʻo tamaioʻeiki ko Sēkope, pea ko e meʻaʻofa ia kuo ne fekau ki hoku ʻeiki ko ʻIsoa; pea vakai, ʻoku ne muimui mai.’”
19 Og han bød den anden og den tredje og alle de andre, der fulgte med Hjordene, at sige det samme til Esau, når de traf ham:
Pea naʻa ne fekau pehē ki hono toko ua, mo hono toko tolu, mo kinautolu kotoa pē naʻe muimui ki he fanga manu, ʻo pehē, “Te mou lea pehē ki hoku ʻeiki ko ʻIsoa, ʻoka mou ka fetaulaki mo ia.
20 "Din Træl Jakob kommer selv bagefter!" Thi han tænkte: "Jeg vil søge at forsone ham ved den Gave. der drager foran, og først bagefter vil jeg træde frem for ham; måske han da tager venligt imod mig!"
Pea te mou pehē foki, ‘Vakai, ʻoku muimui mai ʻa hoʻo tamaioʻeiki ko Sēkope.’” He naʻe pehē ʻe ia, “Te u fakafiemālieʻi ia ʻaki ʻae meʻaʻofa, ʻe muʻomuʻa ʻiate au, pea te u toki mamata ki hono mata; heiʻilo pe te ne maʻu lelei au.”
21 Så drog Gaven i Forvejen, medens han selv blev i Lejren om Natten.
Ko ia naʻe ʻave ai ʻae meʻaʻofa, ʻo nau muʻomuʻa ʻiate ia ki he kauvai ʻe taha; pea mohe ia ʻi he pō ko ia mo e kakai.
22 Samme Nat tog han sine to Hustruer, sine to Trælkvinder og sine elleve Børn og gik over Jakobs Vadested;
Pea tuʻu hake ia ʻi he pō ko ia ʻo ne ʻave hono ongo uaifi, mo ʻene ongo kaunanga, mo hono ngaahi foha ʻe toko hongofulu ma tokotaha, pea nau aʻa ʻi he aʻaʻanga ko Sapoki.
23 han tog dem og bragte dem over Bækken; ligeledes bragte han alt. hvad han ejede, over.
Pea naʻa ne ʻave ʻakinautolu ʻo fekau ke nau aʻa ki he kauvai ʻe taha, pea ne ʻave mo ʻene meʻa kotoa pē.
24 Men selv blev Jakob alene tilbage. Da var der en, som brødes, med ham til Morgengry;
Ka naʻe nofo tokotaha pe ʻa Sēkope; pea naʻe ai ʻae tangata naʻa na fefaʻuhi mo ia ʻo aʻu ki he mafoa ʻae ata.
25 og da han så, at han ikke kunde få Bugt med ham, gav han ham et Slag på Hofteskålen; og Jakobs Hofteskål gik af Led, da han brødes med ham.
Pea ʻi heʻene mamata ʻoku ʻikai te ne mālohi kiate ia, naʻa ne alasi ʻae tefito tupu ʻo Sēkope: pea naʻe homo ʻae tenga ʻo Sēkope, ʻi he ʻena fefaʻuhi mo ia.
26 Da sagde han: "Slip mig, thi Morgenen gryr!" Men han svarede: "Jeg slipper dig ikke, uden du velsigner mig!"
Pea naʻa ne pehē, “Tuku au ke u ʻalu, he kuo maʻa ʻae ʻaho;” pea ne pehē, “E ʻikai te u tukuange koe ʻo kapau ʻe ʻikai te ke tāpuaki au.”
27 Så spurgte han: "Hvad er dit Navn?" Han svarede: "Jakob!"
Pea ne pehē kiate ia, “Ko hai ho hingoa?” Pea ne pehē, “Ko Sēkope.”
28 Men han sagde: "Dit Navn skal ikke mere være Jakob, men Israel; thi du har kæmpet med Gud og Mennesker og sejret!"
Pea pehē ʻe ia, “E ʻikai toe ui ho hingoa ko Sēkope, ka ko ʻIsileli: he ʻoku hangē ko ha ʻeiki ʻa hoʻo fai mālohi ki he ʻOtua, mo e tangata, pea kuo ke lavaʻi.”
29 Da sagde Jakob:"Sig mig dit Navn!" Men han svarede: "Hvorfor spørger du om mit Navn?" Og han velsignede ham der.
Pea fehuʻi ʻe Sēkope kiate ia, ʻOku ou kole kiate koe, ke ke tala mai ho hingoa. Pea pehē ʻe ia, “Ko e hā ʻoku ke fehuʻi ai ki hoku hingoa?” Pea naʻa ne tāpuaki ia ʻi ai.
30 Og Jakob kaldte Stedet Peniel, idet han sagde: "Jeg har skuet Gud Ansigt til Ansigt og har mit Liv frelst."
Pea ne ui ʻe Sēkope ʻae hingoa ʻoe potu ko ia, ko Penieli. He kuo u mamata ki he ʻOtua, ko e mata ki he mata, ka ʻoku ou kei moʻui.
31 Og Solen stod op, da han drog forbi Penuel, og da haltede han på Hoften.
Pea ʻi heʻene ʻalu ʻi Penieli, naʻe hopo ʻae laʻā, pea naʻe ketu ia koeʻuhi ko hono tenga.
32 Derfor undlader Israeliterne endnu den Dag i Dag at spise Hoftenerven, der ligger over Hofteskålen, thi han gav Jakob et Slag på Hofteskålen, på Hoftenerven.
Ko ia naʻe ʻikai kai ai ʻe he fānau ʻa ʻIsileli ʻae uoua naʻe alasi, ʻaia ʻoku ʻi he aoʻi tenga, ʻo aʻu ki he ʻaho ni: koeʻuhi naʻa ne alasi ʻae aoʻi tupu ʻo Sēkope ʻi he uoua naʻe mingi.
