1 Korinterne 11
1 Vorder mine Efterfølgere, ligesom også jeg er Kristi!
เห ภฺราตร: , ยูยํ สรฺวฺวสฺมินฺ การฺเยฺย มำ สฺมรถ มยา จ ยาทฺฤคุปทิษฺฏาสฺตาทฺฤคาจรไถตตฺการณาตฺ มยา ปฺรศํสนียา อาทฺเหฺพฯ
2 Men jeg roser eder, fordi I komme mig i Hu i alt og holde fast ved Overleveringerne, således som jeg har overleveret eder dem.
ตถาปิ มไมษา วาญฺฉา ยทฺ ยูยมิทมฺ อวคตา ภวถ,
3 Men jeg vil, at I skulle vide, at Kristus er enhver Mands Hoved; men Manden er Kvindens Hoved; men Gud er Kristi Hoved.
เอไกกสฺย ปุรุษโสฺยตฺตมางฺคสฺวรูป: ขฺรีษฺฏ: , โยษิตศฺโจตฺตมางฺคสฺวรูป: ปุมานฺ, ขฺรีษฺฏสฺย โจตฺตมางฺคสฺวรูป อีศฺวร: ฯ
4 Hver Mand, som beder eller profeterer med tildækket Hoved, beskæmmer sit Hoved.
อปรมฺ อาจฺฉาทิโตตฺตมางฺเคน เยน ปุํสา ปฺรารฺถนา กฺริยต อีศฺวรียวาณี กถฺยเต วา เตน สฺวีโยตฺตมางฺคมฺ อวชฺญายเตฯ
5 Men hver Kvinde, som beder eller profeterer med utildækket Hoved, beskæmmer sit Hoved; thi det er lige det samme, som var hun raget.
อนาจฺฉาทิโตตฺตมางฺคยา ยยา โยษิตา จ ปฺรารฺถนา กฺริยต อีศฺวรียวาณี กถฺยเต วา ตยาปิ สฺวีโยตฺตมางฺคมฺ อวชฺญายเต ยต: สา มุณฺฑิตศิร: สทฺฤศาฯ
6 Thi når en Kvinde ikke tildækker sig, så lad hende også klippe sit Hår af; men er det usømmeligt for en Kvinde at klippes eller rages, da tildække hun sig!
อนาจฺฉาทิตมสฺตกา ยา โยษิตฺ ตสฺยา: ศิร: มุณฺฑนียเมว กินฺตุ โยษิต: เกศจฺเฉทนํ ศิโรมุณฺฑนํ วา ยทิ ลชฺชาชนกํ ภเวตฺ ตรฺหิ ตยา สฺวศิร อาจฺฉาทฺยตำฯ
7 Thi en Mand bør ikke tildække sit Hoved, efterdi han er Guds Billede og Ære; men Kvinden er Mandens Ære.
ปุมานฺ อีศฺวรสฺย ปฺรติมูรฺตฺติ: ปฺรติเตช: สฺวรูปศฺจ ตสฺมาตฺ เตน ศิโร นาจฺฉาทนียํ กินฺตุ สีมนฺตินี ปุํส: ปฺรติพิมฺพสฺวรูปาฯ
8 Mand er jo ikke af Kvinde, men Kvinde af Mand.
ยโต โยษาต: ปุมานฺ โนทปาทิ กินฺตุ ปุํโส โยษิทฺ อุทปาทิฯ
9 Ej heller er jo Mand skabt for Kvindens Skyld, men Kvinde for Mandens Skyld.
อธิกนฺตุ โยษิต: กฺฤเต ปุํส: สฺฤษฺฏิ รฺน พภูว กินฺตุ ปุํส: กฺฤเต โยษิต: สฺฤษฺฏิ รฺพภูวฯ
10 Derfor bør Kvinden have et Ærbødighedstegn på Hovedet for Englenes Skyld.
อิติ เหโต รฺทูตานามฺ อาทราทฺ โยษิตา ศิรสฺยธีนตาสูจกมฺ อาวรณํ ธรฺตฺตวฺยํฯ
11 Dog er hverken Kvinde uden Mand eller Mand uden Kvinde i Herren.
ตถาปิ ปฺรโภ รฺวิธินา ปุมำสํ วินา โยษินฺน ชายเต โยษิตญฺจ วินา ปุมานฺ น ชายเตฯ
12 Thi ligesom Kvinden er af Manden, således er også Manden ved Kvinden; men alt sammen er det af Gud.
ยโต ยถา ปุํโส โยษิทฺ อุทปาทิ ตถา โยษิต: ปุมานฺ ชายเต, สรฺวฺววสฺตูนิ เจศฺวราทฺ อุตฺปทฺยนฺเตฯ
13 Dømmer selv: Er det sømmeligt, at en Kvinde beder til Gud med utildækket Hoved?
ยุษฺมาภิเรไวตทฺ วิวิจฺยตำ, อนาวฺฤตยา โยษิตา ปฺรารฺถนํ กึ สุทฺฤศฺยํ ภเวตฺ?
14 Lærer ikke også selve Naturen eder, at når en Mand bærer langt Hår, er det ham en Vanære,
ปุรุษสฺย ทีรฺฆเกศตฺวํ ตสฺย ลชฺชาชนกํ, กินฺตุ โยษิโต ทีรฺฆเกศตฺวํ ตสฺยา เคารวชนกํ
15 men når en Kvinde bærer langt Hår, er det hende en Ære; thi det lange Hår er givet hende som et Slør.
ยต อาจฺฉาทนาย ตไสฺย เกศา ทตฺตา อิติ กึ ยุษฺมาภิ: สฺวภาวโต น ศิกฺษฺยเต?
16 Men har nogen Lyst til at trættes herom, da have vi ikke sådan Skik, og Guds Menigheder ej heller.
อตฺร ยทิ กศฺจิทฺ วิวทิตุมฺ อิจฺเฉตฺ ตรฺหฺยสฺมากมฺ อีศฺวรียสมิตีนาญฺจ ตาทฺฤศี รีติ รฺน วิทฺยเตฯ
17 Men idet jeg giver følgende Formaning, roser jeg ikke, at I komme sammen, ikke til det bedre, men til det værre.
ยุษฺมาภิ รฺน ภทฺราย กินฺตุ กุตฺสิตาย สมาคมฺยเต ตสฺมาทฺ เอตานิ ภาษมาเณน มยา ยูยํ น ปฺรศํสนียา: ฯ
18 For det første nemlig hører jeg, at når I komme sammen i Menighedsforsamling, er der Splittelser iblandt eder; og for en Del tror jeg det.
ปฺรถมต: สมิเตา สมาคตานำ ยุษฺมากํ มเธฺย เภทา: สนฺตีติ วารฺตฺตา มยา ศฺรูยเต ตนฺมเธฺย กิญฺจิตฺ สตฺยํ มนฺยเต จฯ
19 Thi der må endog være Partier iblandt eder, for at de prøvede kunne blive åbenbare iblandt eder.
ยโต เหโต รฺยุษฺมนฺมเธฺย เย ปรีกฺษิตาเสฺต ยตฺ ปฺรกาศฺยนฺเต ตทรฺถํ เภไท รฺภวิตวฺยเมวฯ
20 Når I da komme sammen, er dette ikke at æde en Herrens Nadver.
เอกตฺร สมาคไต รฺยุษฺมาภิ: ปฺรภาวํ เภชฺยํ ภุชฺยต อิติ นหิ;
21 Thi under Spisningen tager enhver sit eget Måltid forud, og den ene hungrer, den anden beruser sig.
ยโต โภชนกาเล ยุษฺมากเมไกเกน สฺวกียํ ภกฺษฺยํ ตูรฺณํ คฺรสฺยเต ตสฺมาทฺ เอโก ชโน พุภุกฺษิตสฺติษฺฐติ, อนฺยศฺจ ปริตฺฤปฺโต ภวติฯ
22 Have I da ikke Huse til at spise og drikke i? eller foragte I Guds Menighed og beskæmme dem, som intet have? Hvad skal jeg sige eder? Skal jeg rose eder? I dette roser jeg eder ikke.
โภชนปานารฺถํ ยุษฺมากํ กึ เวศฺมานิ น สนฺติ? ยุษฺมาภิ รฺวา กิมฺ อีศฺวรสฺย สมิตึ ตุจฺฉีกฺฤตฺย ทีนา โลกา อวชฺญายนฺเต? อิตฺยเนน มยา กึ วกฺตวฺยํ? ยูยํ กึ มยา ปฺรศํสนียา: ? เอตสฺมินฺ ยูยํ น ปฺรศํสนียา: ฯ
23 Thi jeg har modtaget fra Herren, hvad jeg også har overleveret eder: At den Herre Jesus i den Nat, da han blev forrådt, tog Brød,
ปฺรภุโต ย อุปเทโศ มยา ลพฺโธ ยุษฺมาสุ สมรฺปิตศฺจ ส เอษ: ฯ
24 takkede og brød det og sagde: "Dette er mit Legeme, som er for eder; gører dette til min Ihukommelse!"
ปรกรสมรฺปณกฺษปายำ ปฺรภุ รฺยีศุ: ปูปมาทาเยศฺวรํ ธนฺยํ วฺยาหฺฤตฺย ตํ ภงฺกฺตฺวา ภาษิตวานฺ ยุษฺมาภิเรตทฺ คฺฤหฺยตำ ภุชฺยตาญฺจ ตทฺ ยุษฺมตฺกฺฤเต ภคฺนํ มม ศรีรํ; มม สฺมรณารฺถํ ยุษฺมาภิเรตตฺ กฺริยตำฯ
25 Ligeså tog han og, så Kalken efter Aftensmåltidet og sagde: "Denne Kalk er den nye Pagt i mit Blod; gører dette, så ofte som I drikke det, til min Ihukommelse!"
ปุนศฺจ เภชนาตฺ ปรํ ตไถว กํสมฺ อาทาย เตโนกฺตํ กํโส'ยํ มม โศณิเตน สฺถาปิโต นูตนนิยม: ; ยติวารํ ยุษฺมาภิเรตตฺ ปียเต ตติวารํ มม สฺมรณารฺถํ ปียตำฯ
26 Thi så ofte, som I æde dette Brød og drikke Kalken, forkynde I Herrens Død, indtil han kommer.
ยติวารํ ยุษฺมาภิเรษ ปูโป ภุชฺยเต ภาชเนนาเนน ปียเต จ ตติวารํ ปฺรโภราคมนํ ยาวตฺ ตสฺย มฺฤตฺยุ: ปฺรกาศฺยเตฯ
27 Derfor, den, som æder Brødet eller drikker Herrens Kalk uværdigt, pådrager sig Skyld over for Herrens Legeme og Blod.
อปรญฺจ ย: กศฺจิทฺ อโยคฺยเตฺวน ปฺรโภริมํ ปูปมฺ อศฺนาติ ตสฺยาเนน ภาชเนน ปิวติ จ ส ปฺรโภ: กายรุธิรโย รฺทณฺฑทายี ภวิษฺยติฯ
28 Men hvert Menneske prøve sig selv, og således æde han af Brødet og drikke af Kalken!
ตสฺมาตฺ มานเวนาคฺร อาตฺมาน ปรีกฺษฺย ปศฺจาทฺ เอษ ปูโป ภุชฺยตำ กํเสนาเนน จ ปียตำฯ
29 Thi den, som æder og drikker, æder og drikker sig selv en Dom til, når han ikke agter på Legenet.
เยน จานรฺหเตฺวน ภุชฺยเต ปียเต จ ปฺรโภ: กายมฺ อวิมฺฤศตา เตน ทณฺฑปฺราปฺตเย ภุชฺยเต ปียเต จฯ
30 Derfor ere mange skrøbelige og sygelige iblandt eder, og en Del sover hen.
เอตตฺการณาทฺ ยุษฺมากํ ภูริโศ โลกา ทุรฺพฺพลา โรคิณศฺจ สนฺติ พหวศฺจ มหานิทฺรำ คตา: ฯ
31 Men dersom vi bedømte os selv, bleve vi ikke dømte.
อสฺมาภิ รฺยทฺยาตฺมวิจาโร'การิษฺยต ตรฺหิ ทณฺโฑ นาลปฺสฺยต;
32 Men når vi dømmes, tugtes vi af Herren, for at vi ikke skulle fordømmes med Verden.
กินฺตุ ยทาสฺมากํ วิจาโร ภวติ ตทา วยํ ชคโต ชไน: สมํ ยทฺ ทณฺฑํ น ลภามเห ตทรฺถํ ปฺรภุนา ศาสฺตึ ภุํชฺมเหฯ
33 Derfor, mine Brødre! når I komme sammen til Måltid, da venter på hverandre!
เห มม ภฺราตร: , โภชนารฺถํ มิลิตานำ ยุษฺมากมฺ เอเกเนตโร'นุคฺฤหฺยตำฯ
34 Når nogen hungrer, han spise hjemme, for at I ikke skulle komme sammen til Dom. Men det øvrige skal jeg forordne, når jeg kommer.
ยศฺจ พุภุกฺษิต: ส สฺวคฺฤเห ภุงฺกฺตำฯ ทณฺฑปฺราปฺตเย ยุษฺมาภิ รฺน สมาคมฺยตำฯ เอตทฺภินฺนํ ยทฺ อาเทษฺฏวฺยํ ตทฺ ยุษฺมตฺสมีปาคมนกาเล มยาเทกฺษฺยเตฯ
