1 Korinterne 11
1 Vorder mine Efterfølgere, ligesom også jeg er Kristi!
హే భ్రాతరః, యూయం సర్వ్వస్మిన్ కార్య్యే మాం స్మరథ మయా చ యాదృగుపదిష్టాస్తాదృగాచరథైతత్కారణాత్ మయా ప్రశంసనీయా ఆధ్బే|
2 Men jeg roser eder, fordi I komme mig i Hu i alt og holde fast ved Overleveringerne, således som jeg har overleveret eder dem.
తథాపి మమైషా వాఞ్ఛా యద్ యూయమిదమ్ అవగతా భవథ,
3 Men jeg vil, at I skulle vide, at Kristus er enhver Mands Hoved; men Manden er Kvindens Hoved; men Gud er Kristi Hoved.
ఏకైకస్య పురుషస్యోత్తమాఙ్గస్వరూపః ఖ్రీష్టః, యోషితశ్చోత్తమాఙ్గస్వరూపః పుమాన్, ఖ్రీష్టస్య చోత్తమాఙ్గస్వరూప ఈశ్వరః|
4 Hver Mand, som beder eller profeterer med tildækket Hoved, beskæmmer sit Hoved.
అపరమ్ ఆచ్ఛాదితోత్తమాఙ్గేన యేన పుంసా ప్రార్థనా క్రియత ఈశ్వరీయవాణీ కథ్యతే వా తేన స్వీయోత్తమాఙ్గమ్ అవజ్ఞాయతే|
5 Men hver Kvinde, som beder eller profeterer med utildækket Hoved, beskæmmer sit Hoved; thi det er lige det samme, som var hun raget.
అనాచ్ఛాదితోత్తమాఙ్గయా యయా యోషితా చ ప్రార్థనా క్రియత ఈశ్వరీయవాణీ కథ్యతే వా తయాపి స్వీయోత్తమాఙ్గమ్ అవజ్ఞాయతే యతః సా ముణ్డితశిరఃసదృశా|
6 Thi når en Kvinde ikke tildækker sig, så lad hende også klippe sit Hår af; men er det usømmeligt for en Kvinde at klippes eller rages, da tildække hun sig!
అనాచ్ఛాదితమస్తకా యా యోషిత్ తస్యాః శిరః ముణ్డనీయమేవ కిన్తు యోషితః కేశచ్ఛేదనం శిరోముణ్డనం వా యది లజ్జాజనకం భవేత్ తర్హి తయా స్వశిర ఆచ్ఛాద్యతాం|
7 Thi en Mand bør ikke tildække sit Hoved, efterdi han er Guds Billede og Ære; men Kvinden er Mandens Ære.
పుమాన్ ఈశ్వరస్య ప్రతిమూర్త్తిః ప్రతితేజఃస్వరూపశ్చ తస్మాత్ తేన శిరో నాచ్ఛాదనీయం కిన్తు సీమన్తినీ పుంసః ప్రతిబిమ్బస్వరూపా|
8 Mand er jo ikke af Kvinde, men Kvinde af Mand.
యతో యోషాతః పుమాన్ నోదపాది కిన్తు పుంసో యోషిద్ ఉదపాది|
9 Ej heller er jo Mand skabt for Kvindens Skyld, men Kvinde for Mandens Skyld.
అధికన్తు యోషితః కృతే పుంసః సృష్టి ర్న బభూవ కిన్తు పుంసః కృతే యోషితః సృష్టి ర్బభూవ|
10 Derfor bør Kvinden have et Ærbødighedstegn på Hovedet for Englenes Skyld.
ఇతి హేతో ర్దూతానామ్ ఆదరాద్ యోషితా శిరస్యధీనతాసూచకమ్ ఆవరణం ధర్త్తవ్యం|
11 Dog er hverken Kvinde uden Mand eller Mand uden Kvinde i Herren.
తథాపి ప్రభో ర్విధినా పుమాంసం వినా యోషిన్న జాయతే యోషితఞ్చ వినా పుమాన్ న జాయతే|
12 Thi ligesom Kvinden er af Manden, således er også Manden ved Kvinden; men alt sammen er det af Gud.
యతో యథా పుంసో యోషిద్ ఉదపాది తథా యోషితః పుమాన్ జాయతే, సర్వ్వవస్తూని చేశ్వరాద్ ఉత్పద్యన్తే|
13 Dømmer selv: Er det sømmeligt, at en Kvinde beder til Gud med utildækket Hoved?
యుష్మాభిరేవైతద్ వివిచ్యతాం, అనావృతయా యోషితా ప్రార్థనం కిం సుదృశ్యం భవేత్?
14 Lærer ikke også selve Naturen eder, at når en Mand bærer langt Hår, er det ham en Vanære,
పురుషస్య దీర్ఘకేశత్వం తస్య లజ్జాజనకం, కిన్తు యోషితో దీర్ఘకేశత్వం తస్యా గౌరవజనకం
15 men når en Kvinde bærer langt Hår, er det hende en Ære; thi det lange Hår er givet hende som et Slør.
యత ఆచ్ఛాదనాయ తస్యై కేశా దత్తా ఇతి కిం యుష్మాభిః స్వభావతో న శిక్ష్యతే?
16 Men har nogen Lyst til at trættes herom, da have vi ikke sådan Skik, og Guds Menigheder ej heller.
అత్ర యది కశ్చిద్ వివదితుమ్ ఇచ్ఛేత్ తర్హ్యస్మాకమ్ ఈశ్వరీయసమితీనాఞ్చ తాదృశీ రీతి ర్న విద్యతే|
17 Men idet jeg giver følgende Formaning, roser jeg ikke, at I komme sammen, ikke til det bedre, men til det værre.
యుష్మాభి ర్న భద్రాయ కిన్తు కుత్సితాయ సమాగమ్యతే తస్మాద్ ఏతాని భాషమాణేన మయా యూయం న ప్రశంసనీయాః|
18 For det første nemlig hører jeg, at når I komme sammen i Menighedsforsamling, er der Splittelser iblandt eder; og for en Del tror jeg det.
ప్రథమతః సమితౌ సమాగతానాం యుష్మాకం మధ్యే భేదాః సన్తీతి వార్త్తా మయా శ్రూయతే తన్మధ్యే కిఞ్చిత్ సత్యం మన్యతే చ|
19 Thi der må endog være Partier iblandt eder, for at de prøvede kunne blive åbenbare iblandt eder.
యతో హేతో ర్యుష్మన్మధ్యే యే పరీక్షితాస్తే యత్ ప్రకాశ్యన్తే తదర్థం భేదై ర్భవితవ్యమేవ|
20 Når I da komme sammen, er dette ikke at æde en Herrens Nadver.
ఏకత్ర సమాగతై ర్యుష్మాభిః ప్రభావం భేజ్యం భుజ్యత ఇతి నహి;
21 Thi under Spisningen tager enhver sit eget Måltid forud, og den ene hungrer, den anden beruser sig.
యతో భోజనకాలే యుష్మాకమేకైకేన స్వకీయం భక్ష్యం తూర్ణం గ్రస్యతే తస్మాద్ ఏకో జనో బుభుక్షితస్తిష్ఠతి, అన్యశ్చ పరితృప్తో భవతి|
22 Have I da ikke Huse til at spise og drikke i? eller foragte I Guds Menighed og beskæmme dem, som intet have? Hvad skal jeg sige eder? Skal jeg rose eder? I dette roser jeg eder ikke.
భోజనపానార్థం యుష్మాకం కిం వేశ్మాని న సన్తి? యుష్మాభి ర్వా కిమ్ ఈశ్వరస్య సమితిం తుచ్ఛీకృత్య దీనా లోకా అవజ్ఞాయన్తే? ఇత్యనేన మయా కిం వక్తవ్యం? యూయం కిం మయా ప్రశంసనీయాః? ఏతస్మిన్ యూయం న ప్రశంసనీయాః|
23 Thi jeg har modtaget fra Herren, hvad jeg også har overleveret eder: At den Herre Jesus i den Nat, da han blev forrådt, tog Brød,
ప్రభుతో య ఉపదేశో మయా లబ్ధో యుష్మాసు సమర్పితశ్చ స ఏషః|
24 takkede og brød det og sagde: "Dette er mit Legeme, som er for eder; gører dette til min Ihukommelse!"
పరకరసమర్పణక్షపాయాం ప్రభు ర్యీశుః పూపమాదాయేశ్వరం ధన్యం వ్యాహృత్య తం భఙ్క్త్వా భాషితవాన్ యుష్మాభిరేతద్ గృహ్యతాం భుజ్యతాఞ్చ తద్ యుష్మత్కృతే భగ్నం మమ శరీరం; మమ స్మరణార్థం యుష్మాభిరేతత్ క్రియతాం|
25 Ligeså tog han og, så Kalken efter Aftensmåltidet og sagde: "Denne Kalk er den nye Pagt i mit Blod; gører dette, så ofte som I drikke det, til min Ihukommelse!"
పునశ్చ భేజనాత్ పరం తథైవ కంసమ్ ఆదాయ తేనోక్తం కంసోఽయం మమ శోణితేన స్థాపితో నూతననియమః; యతివారం యుష్మాభిరేతత్ పీయతే తతివారం మమ స్మరణార్థం పీయతాం|
26 Thi så ofte, som I æde dette Brød og drikke Kalken, forkynde I Herrens Død, indtil han kommer.
యతివారం యుష్మాభిరేష పూపో భుజ్యతే భాజనేనానేన పీయతే చ తతివారం ప్రభోరాగమనం యావత్ తస్య మృత్యుః ప్రకాశ్యతే|
27 Derfor, den, som æder Brødet eller drikker Herrens Kalk uværdigt, pådrager sig Skyld over for Herrens Legeme og Blod.
అపరఞ్చ యః కశ్చిద్ అయోగ్యత్వేన ప్రభోరిమం పూపమ్ అశ్నాతి తస్యానేన భాజనేన పివతి చ స ప్రభోః కాయరుధిరయో ర్దణ్డదాయీ భవిష్యతి|
28 Men hvert Menneske prøve sig selv, og således æde han af Brødet og drikke af Kalken!
తస్మాత్ మానవేనాగ్ర ఆత్మాన పరీక్ష్య పశ్చాద్ ఏష పూపో భుజ్యతాం కంసేనానేన చ పీయతాం|
29 Thi den, som æder og drikker, æder og drikker sig selv en Dom til, når han ikke agter på Legenet.
యేన చానర్హత్వేన భుజ్యతే పీయతే చ ప్రభోః కాయమ్ అవిమృశతా తేన దణ్డప్రాప్తయే భుజ్యతే పీయతే చ|
30 Derfor ere mange skrøbelige og sygelige iblandt eder, og en Del sover hen.
ఏతత్కారణాద్ యుష్మాకం భూరిశో లోకా దుర్బ్బలా రోగిణశ్చ సన్తి బహవశ్చ మహానిద్రాం గతాః|
31 Men dersom vi bedømte os selv, bleve vi ikke dømte.
అస్మాభి ర్యద్యాత్మవిచారోఽకారిష్యత తర్హి దణ్డో నాలప్స్యత;
32 Men når vi dømmes, tugtes vi af Herren, for at vi ikke skulle fordømmes med Verden.
కిన్తు యదాస్మాకం విచారో భవతి తదా వయం జగతో జనైః సమం యద్ దణ్డం న లభామహే తదర్థం ప్రభునా శాస్తిం భుంజ్మహే|
33 Derfor, mine Brødre! når I komme sammen til Måltid, da venter på hverandre!
హే మమ భ్రాతరః, భోజనార్థం మిలితానాం యుష్మాకమ్ ఏకేనేతరోఽనుగృహ్యతాం|
34 Når nogen hungrer, han spise hjemme, for at I ikke skulle komme sammen til Dom. Men det øvrige skal jeg forordne, når jeg kommer.
యశ్చ బుభుక్షితః స స్వగృహే భుఙ్క్తాం| దణ్డప్రాప్తయే యుష్మాభి ర్న సమాగమ్యతాం| ఏతద్భిన్నం యద్ ఆదేష్టవ్యం తద్ యుష్మత్సమీపాగమనకాలే మయాదేక్ష్యతే|
