1 Korinterne 11
1 Vorder mine Efterfølgere, ligesom også jeg er Kristi!
ହେ ଭ୍ରାତରଃ, ଯୂଯଂ ସର୍ୱ୍ୱସ୍ମିନ୍ କାର୍ୟ୍ୟେ ମାଂ ସ୍ମରଥ ମଯା ଚ ଯାଦୃଗୁପଦିଷ୍ଟାସ୍ତାଦୃଗାଚରଥୈତତ୍କାରଣାତ୍ ମଯା ପ୍ରଶଂସନୀଯା ଆଧ୍ବେ|
2 Men jeg roser eder, fordi I komme mig i Hu i alt og holde fast ved Overleveringerne, således som jeg har overleveret eder dem.
ତଥାପି ମମୈଷା ୱାଞ୍ଛା ଯଦ୍ ଯୂଯମିଦମ୍ ଅୱଗତା ଭୱଥ,
3 Men jeg vil, at I skulle vide, at Kristus er enhver Mands Hoved; men Manden er Kvindens Hoved; men Gud er Kristi Hoved.
ଏକୈକସ୍ୟ ପୁରୁଷସ୍ୟୋତ୍ତମାଙ୍ଗସ୍ୱରୂପଃ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଃ, ଯୋଷିତଶ୍ଚୋତ୍ତମାଙ୍ଗସ୍ୱରୂପଃ ପୁମାନ୍, ଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ଚୋତ୍ତମାଙ୍ଗସ୍ୱରୂପ ଈଶ୍ୱରଃ|
4 Hver Mand, som beder eller profeterer med tildækket Hoved, beskæmmer sit Hoved.
ଅପରମ୍ ଆଚ୍ଛାଦିତୋତ୍ତମାଙ୍ଗେନ ଯେନ ପୁଂସା ପ୍ରାର୍ଥନା କ୍ରିଯତ ଈଶ୍ୱରୀଯୱାଣୀ କଥ୍ୟତେ ୱା ତେନ ସ୍ୱୀଯୋତ୍ତମାଙ୍ଗମ୍ ଅୱଜ୍ଞାଯତେ|
5 Men hver Kvinde, som beder eller profeterer med utildækket Hoved, beskæmmer sit Hoved; thi det er lige det samme, som var hun raget.
ଅନାଚ୍ଛାଦିତୋତ୍ତମାଙ୍ଗଯା ଯଯା ଯୋଷିତା ଚ ପ୍ରାର୍ଥନା କ୍ରିଯତ ଈଶ୍ୱରୀଯୱାଣୀ କଥ୍ୟତେ ୱା ତଯାପି ସ୍ୱୀଯୋତ୍ତମାଙ୍ଗମ୍ ଅୱଜ୍ଞାଯତେ ଯତଃ ସା ମୁଣ୍ଡିତଶିରଃସଦୃଶା|
6 Thi når en Kvinde ikke tildækker sig, så lad hende også klippe sit Hår af; men er det usømmeligt for en Kvinde at klippes eller rages, da tildække hun sig!
ଅନାଚ୍ଛାଦିତମସ୍ତକା ଯା ଯୋଷିତ୍ ତସ୍ୟାଃ ଶିରଃ ମୁଣ୍ଡନୀଯମେୱ କିନ୍ତୁ ଯୋଷିତଃ କେଶଚ୍ଛେଦନଂ ଶିରୋମୁଣ୍ଡନଂ ୱା ଯଦି ଲଜ୍ଜାଜନକଂ ଭୱେତ୍ ତର୍ହି ତଯା ସ୍ୱଶିର ଆଚ୍ଛାଦ୍ୟତାଂ|
7 Thi en Mand bør ikke tildække sit Hoved, efterdi han er Guds Billede og Ære; men Kvinden er Mandens Ære.
ପୁମାନ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତିଃ ପ୍ରତିତେଜଃସ୍ୱରୂପଶ୍ଚ ତସ୍ମାତ୍ ତେନ ଶିରୋ ନାଚ୍ଛାଦନୀଯଂ କିନ୍ତୁ ସୀମନ୍ତିନୀ ପୁଂସଃ ପ୍ରତିବିମ୍ବସ୍ୱରୂପା|
8 Mand er jo ikke af Kvinde, men Kvinde af Mand.
ଯତୋ ଯୋଷାତଃ ପୁମାନ୍ ନୋଦପାଦି କିନ୍ତୁ ପୁଂସୋ ଯୋଷିଦ୍ ଉଦପାଦି|
9 Ej heller er jo Mand skabt for Kvindens Skyld, men Kvinde for Mandens Skyld.
ଅଧିକନ୍ତୁ ଯୋଷିତଃ କୃତେ ପୁଂସଃ ସୃଷ୍ଟି ର୍ନ ବଭୂୱ କିନ୍ତୁ ପୁଂସଃ କୃତେ ଯୋଷିତଃ ସୃଷ୍ଟି ର୍ବଭୂୱ|
10 Derfor bør Kvinden have et Ærbødighedstegn på Hovedet for Englenes Skyld.
ଇତି ହେତୋ ର୍ଦୂତାନାମ୍ ଆଦରାଦ୍ ଯୋଷିତା ଶିରସ୍ୟଧୀନତାସୂଚକମ୍ ଆୱରଣଂ ଧର୍ତ୍ତୱ୍ୟଂ|
11 Dog er hverken Kvinde uden Mand eller Mand uden Kvinde i Herren.
ତଥାପି ପ୍ରଭୋ ର୍ୱିଧିନା ପୁମାଂସଂ ୱିନା ଯୋଷିନ୍ନ ଜାଯତେ ଯୋଷିତଞ୍ଚ ୱିନା ପୁମାନ୍ ନ ଜାଯତେ|
12 Thi ligesom Kvinden er af Manden, således er også Manden ved Kvinden; men alt sammen er det af Gud.
ଯତୋ ଯଥା ପୁଂସୋ ଯୋଷିଦ୍ ଉଦପାଦି ତଥା ଯୋଷିତଃ ପୁମାନ୍ ଜାଯତେ, ସର୍ୱ୍ୱୱସ୍ତୂନି ଚେଶ୍ୱରାଦ୍ ଉତ୍ପଦ୍ୟନ୍ତେ|
13 Dømmer selv: Er det sømmeligt, at en Kvinde beder til Gud med utildækket Hoved?
ଯୁଷ୍ମାଭିରେୱୈତଦ୍ ୱିୱିଚ୍ୟତାଂ, ଅନାୱୃତଯା ଯୋଷିତା ପ୍ରାର୍ଥନଂ କିଂ ସୁଦୃଶ୍ୟଂ ଭୱେତ୍?
14 Lærer ikke også selve Naturen eder, at når en Mand bærer langt Hår, er det ham en Vanære,
ପୁରୁଷସ୍ୟ ଦୀର୍ଘକେଶତ୍ୱଂ ତସ୍ୟ ଲଜ୍ଜାଜନକଂ, କିନ୍ତୁ ଯୋଷିତୋ ଦୀର୍ଘକେଶତ୍ୱଂ ତସ୍ୟା ଗୌରୱଜନକଂ
15 men når en Kvinde bærer langt Hår, er det hende en Ære; thi det lange Hår er givet hende som et Slør.
ଯତ ଆଚ୍ଛାଦନାଯ ତସ୍ୟୈ କେଶା ଦତ୍ତା ଇତି କିଂ ଯୁଷ୍ମାଭିଃ ସ୍ୱଭାୱତୋ ନ ଶିକ୍ଷ୍ୟତେ?
16 Men har nogen Lyst til at trættes herom, da have vi ikke sådan Skik, og Guds Menigheder ej heller.
ଅତ୍ର ଯଦି କଶ୍ଚିଦ୍ ୱିୱଦିତୁମ୍ ଇଚ୍ଛେତ୍ ତର୍ହ୍ୟସ୍ମାକମ୍ ଈଶ୍ୱରୀଯସମିତୀନାଞ୍ଚ ତାଦୃଶୀ ରୀତି ର୍ନ ୱିଦ୍ୟତେ|
17 Men idet jeg giver følgende Formaning, roser jeg ikke, at I komme sammen, ikke til det bedre, men til det værre.
ଯୁଷ୍ମାଭି ର୍ନ ଭଦ୍ରାଯ କିନ୍ତୁ କୁତ୍ସିତାଯ ସମାଗମ୍ୟତେ ତସ୍ମାଦ୍ ଏତାନି ଭାଷମାଣେନ ମଯା ଯୂଯଂ ନ ପ୍ରଶଂସନୀଯାଃ|
18 For det første nemlig hører jeg, at når I komme sammen i Menighedsforsamling, er der Splittelser iblandt eder; og for en Del tror jeg det.
ପ୍ରଥମତଃ ସମିତୌ ସମାଗତାନାଂ ଯୁଷ୍ମାକଂ ମଧ୍ୟେ ଭେଦାଃ ସନ୍ତୀତି ୱାର୍ତ୍ତା ମଯା ଶ୍ରୂଯତେ ତନ୍ମଧ୍ୟେ କିଞ୍ଚିତ୍ ସତ୍ୟଂ ମନ୍ୟତେ ଚ|
19 Thi der må endog være Partier iblandt eder, for at de prøvede kunne blive åbenbare iblandt eder.
ଯତୋ ହେତୋ ର୍ୟୁଷ୍ମନ୍ମଧ୍ୟେ ଯେ ପରୀକ୍ଷିତାସ୍ତେ ଯତ୍ ପ୍ରକାଶ୍ୟନ୍ତେ ତଦର୍ଥଂ ଭେଦୈ ର୍ଭୱିତୱ୍ୟମେୱ|
20 Når I da komme sammen, er dette ikke at æde en Herrens Nadver.
ଏକତ୍ର ସମାଗତୈ ର୍ୟୁଷ୍ମାଭିଃ ପ୍ରଭାୱଂ ଭେଜ୍ୟଂ ଭୁଜ୍ୟତ ଇତି ନହି;
21 Thi under Spisningen tager enhver sit eget Måltid forud, og den ene hungrer, den anden beruser sig.
ଯତୋ ଭୋଜନକାଲେ ଯୁଷ୍ମାକମେକୈକେନ ସ୍ୱକୀଯଂ ଭକ୍ଷ୍ୟଂ ତୂର୍ଣଂ ଗ୍ରସ୍ୟତେ ତସ୍ମାଦ୍ ଏକୋ ଜନୋ ବୁଭୁକ୍ଷିତସ୍ତିଷ୍ଠତି, ଅନ୍ୟଶ୍ଚ ପରିତୃପ୍ତୋ ଭୱତି|
22 Have I da ikke Huse til at spise og drikke i? eller foragte I Guds Menighed og beskæmme dem, som intet have? Hvad skal jeg sige eder? Skal jeg rose eder? I dette roser jeg eder ikke.
ଭୋଜନପାନାର୍ଥଂ ଯୁଷ୍ମାକଂ କିଂ ୱେଶ୍ମାନି ନ ସନ୍ତି? ଯୁଷ୍ମାଭି ର୍ୱା କିମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ସମିତିଂ ତୁଚ୍ଛୀକୃତ୍ୟ ଦୀନା ଲୋକା ଅୱଜ୍ଞାଯନ୍ତେ? ଇତ୍ୟନେନ ମଯା କିଂ ୱକ୍ତୱ୍ୟଂ? ଯୂଯଂ କିଂ ମଯା ପ୍ରଶଂସନୀଯାଃ? ଏତସ୍ମିନ୍ ଯୂଯଂ ନ ପ୍ରଶଂସନୀଯାଃ|
23 Thi jeg har modtaget fra Herren, hvad jeg også har overleveret eder: At den Herre Jesus i den Nat, da han blev forrådt, tog Brød,
ପ୍ରଭୁତୋ ଯ ଉପଦେଶୋ ମଯା ଲବ୍ଧୋ ଯୁଷ୍ମାସୁ ସମର୍ପିତଶ୍ଚ ସ ଏଷଃ|
24 takkede og brød det og sagde: "Dette er mit Legeme, som er for eder; gører dette til min Ihukommelse!"
ପରକରସମର୍ପଣକ୍ଷପାଯାଂ ପ୍ରଭୁ ର୍ୟୀଶୁଃ ପୂପମାଦାଯେଶ୍ୱରଂ ଧନ୍ୟଂ ୱ୍ୟାହୃତ୍ୟ ତଂ ଭଙ୍କ୍ତ୍ୱା ଭାଷିତୱାନ୍ ଯୁଷ୍ମାଭିରେତଦ୍ ଗୃହ୍ୟତାଂ ଭୁଜ୍ୟତାଞ୍ଚ ତଦ୍ ଯୁଷ୍ମତ୍କୃତେ ଭଗ୍ନଂ ମମ ଶରୀରଂ; ମମ ସ୍ମରଣାର୍ଥଂ ଯୁଷ୍ମାଭିରେତତ୍ କ୍ରିଯତାଂ|
25 Ligeså tog han og, så Kalken efter Aftensmåltidet og sagde: "Denne Kalk er den nye Pagt i mit Blod; gører dette, så ofte som I drikke det, til min Ihukommelse!"
ପୁନଶ୍ଚ ଭେଜନାତ୍ ପରଂ ତଥୈୱ କଂସମ୍ ଆଦାଯ ତେନୋକ୍ତଂ କଂସୋଽଯଂ ମମ ଶୋଣିତେନ ସ୍ଥାପିତୋ ନୂତନନିଯମଃ; ଯତିୱାରଂ ଯୁଷ୍ମାଭିରେତତ୍ ପୀଯତେ ତତିୱାରଂ ମମ ସ୍ମରଣାର୍ଥଂ ପୀଯତାଂ|
26 Thi så ofte, som I æde dette Brød og drikke Kalken, forkynde I Herrens Død, indtil han kommer.
ଯତିୱାରଂ ଯୁଷ୍ମାଭିରେଷ ପୂପୋ ଭୁଜ୍ୟତେ ଭାଜନେନାନେନ ପୀଯତେ ଚ ତତିୱାରଂ ପ୍ରଭୋରାଗମନଂ ଯାୱତ୍ ତସ୍ୟ ମୃତ୍ୟୁଃ ପ୍ରକାଶ୍ୟତେ|
27 Derfor, den, som æder Brødet eller drikker Herrens Kalk uværdigt, pådrager sig Skyld over for Herrens Legeme og Blod.
ଅପରଞ୍ଚ ଯଃ କଶ୍ଚିଦ୍ ଅଯୋଗ୍ୟତ୍ୱେନ ପ୍ରଭୋରିମଂ ପୂପମ୍ ଅଶ୍ନାତି ତସ୍ୟାନେନ ଭାଜନେନ ପିୱତି ଚ ସ ପ୍ରଭୋଃ କାଯରୁଧିରଯୋ ର୍ଦଣ୍ଡଦାଯୀ ଭୱିଷ୍ୟତି|
28 Men hvert Menneske prøve sig selv, og således æde han af Brødet og drikke af Kalken!
ତସ୍ମାତ୍ ମାନୱେନାଗ୍ର ଆତ୍ମାନ ପରୀକ୍ଷ୍ୟ ପଶ୍ଚାଦ୍ ଏଷ ପୂପୋ ଭୁଜ୍ୟତାଂ କଂସେନାନେନ ଚ ପୀଯତାଂ|
29 Thi den, som æder og drikker, æder og drikker sig selv en Dom til, når han ikke agter på Legenet.
ଯେନ ଚାନର୍ହତ୍ୱେନ ଭୁଜ୍ୟତେ ପୀଯତେ ଚ ପ୍ରଭୋଃ କାଯମ୍ ଅୱିମୃଶତା ତେନ ଦଣ୍ଡପ୍ରାପ୍ତଯେ ଭୁଜ୍ୟତେ ପୀଯତେ ଚ|
30 Derfor ere mange skrøbelige og sygelige iblandt eder, og en Del sover hen.
ଏତତ୍କାରଣାଦ୍ ଯୁଷ୍ମାକଂ ଭୂରିଶୋ ଲୋକା ଦୁର୍ବ୍ବଲା ରୋଗିଣଶ୍ଚ ସନ୍ତି ବହୱଶ୍ଚ ମହାନିଦ୍ରାଂ ଗତାଃ|
31 Men dersom vi bedømte os selv, bleve vi ikke dømte.
ଅସ୍ମାଭି ର୍ୟଦ୍ୟାତ୍ମୱିଚାରୋଽକାରିଷ୍ୟତ ତର୍ହି ଦଣ୍ଡୋ ନାଲପ୍ସ୍ୟତ;
32 Men når vi dømmes, tugtes vi af Herren, for at vi ikke skulle fordømmes med Verden.
କିନ୍ତୁ ଯଦାସ୍ମାକଂ ୱିଚାରୋ ଭୱତି ତଦା ୱଯଂ ଜଗତୋ ଜନୈଃ ସମଂ ଯଦ୍ ଦଣ୍ଡଂ ନ ଲଭାମହେ ତଦର୍ଥଂ ପ୍ରଭୁନା ଶାସ୍ତିଂ ଭୁଂଜ୍ମହେ|
33 Derfor, mine Brødre! når I komme sammen til Måltid, da venter på hverandre!
ହେ ମମ ଭ୍ରାତରଃ, ଭୋଜନାର୍ଥଂ ମିଲିତାନାଂ ଯୁଷ୍ମାକମ୍ ଏକେନେତରୋଽନୁଗୃହ୍ୟତାଂ|
34 Når nogen hungrer, han spise hjemme, for at I ikke skulle komme sammen til Dom. Men det øvrige skal jeg forordne, når jeg kommer.
ଯଶ୍ଚ ବୁଭୁକ୍ଷିତଃ ସ ସ୍ୱଗୃହେ ଭୁଙ୍କ୍ତାଂ| ଦଣ୍ଡପ୍ରାପ୍ତଯେ ଯୁଷ୍ମାଭି ର୍ନ ସମାଗମ୍ୟତାଂ| ଏତଦ୍ଭିନ୍ନଂ ଯଦ୍ ଆଦେଷ୍ଟୱ୍ୟଂ ତଦ୍ ଯୁଷ୍ମତ୍ସମୀପାଗମନକାଲେ ମଯାଦେକ୍ଷ୍ୟତେ|
