Ordsprogene 5
1 Mærk dig, min Søn, min Visdom, bøj til min Indsigt dit Øre,
Synu mój, zważaj na moją mądrość i nakłoń twego ucha ku mojemu rozumowi;
2 at Kløgt maa vaage øver dig, Læbernes Kundskab vare paa dig.
Abyś zachował rozwagę i [aby] twoje wargi strzegły wiedzy.
3 Thi af Honning drypper den fremmedes Læber, glattere end Olie er hendes Gane;
Bo wargi obcej kobiety ociekają miodem, a jej usta gładsze są niż oliwa;
4 men til sidst er hun besk som Malurt, hvas som tveægget Sværd;
Lecz jej koniec jest gorzki jak piołun, ostry jak miecz obosieczny.
Jej nogi zstępują do śmierci, jej kroki prowadzą do piekła. (Sheol h7585)
6 hun følger ej Livets Vej, hendes Spor er bugtet, hun ved det ikke.
Abyś nie rozważał ścieżki życia, jej drogi są [tak] niestałe, [że] nie poznasz [ich].
7 Hør mig da nu, min Søn, vig ikke fra min Munds Ord!
Teraz więc, synowie, słuchajcie mnie i nie odstępujcie od słów moich ust.
8 Lad din Vej være langt fra hende, kom ej hendes Husdør nær,
Oddal od niej swą drogę i nie zbliżaj się do drzwi jej domu;
9 at du ikke maa give andre din Ære, en grusom Mand dine Aar.
Abyś nie oddał obcym twojej sławy, a twoich lat okrutnikowi;
10 at ikke dit Gods skal mætte fremmede, din Vinding ende i Andenmands Hus,
Aby obcy nie nasycili się twoim dobytkiem, a twój dorobek [nie został] w cudzym domu;
11 saa du gribes af Anger til sidst, naar dit Kød og Huld svinder hen,
I abyś nie jęczał u kresu swych dni, gdy twoja skóra i ciało będą zniszczone;
12 og du siger: »Ak, at jeg hadede Tugt, at mit Hjerte lod haant om Revselse,
I nie musiał powiedzieć: O, jakże nienawidziłem karności i moje serce gardziło upomnieniem!
13 saa jeg ikke lød mine Læreres Røst, ej bøjed mit Øre til dem, som lærte mig!
Nie słuchałem głosu moich wychowawców i nie nakłaniałem ucha ku tym, którzy mnie nauczali!
14 Nær var jeg kommet i alskens Ulykke midt i Forsamling og Menighed!«
O mało co nie wpadłem we wszelkie nieszczęście wśród zebrania i zgromadzenia.
15 Drik Vand af din egen Cisterne og rindende Vand af din Brønd;
Pij wodę z własnego zdroju i wody płynące z twojego źródła!
16 lad ej dine Kilder flyde paa Gaden, ej dine Bække paa Torvene!
Niech rozproszą się twoje źródła, a po ulicach strumienie wód.
17 Dig skal de tilhøre, dig alene, ingen fremmed ved Siden af dig!
Niech należą tylko do ciebie, a nie do obcych wraz z tobą.
18 Velsignet være dit Væld, og glæd dig ved din Ungdoms Hustru,
Niech twój zdrój będzie błogosławiony i ciesz się żoną twojej młodości.
19 den elskelige Hind, den yndige Gazel; hendes Elskov fryde dig stedse, berus dig altid i hendes Kærlighed!
[Niech będzie jak] wdzięczna łania i rozkoszna sarna; niech jej piersi zawsze cię nasycają, nieustannie zachwycaj się jej miłością.
20 Hvi beruser du dig, min Søn, i en fremmed og tager en andens Hustru i Favn?
Dlaczego, synu mój, masz zachwycać się obcą kobietą i obejmować piersi cudzej?
21 Thi for HERRENS Øjne er Menneskets Veje, grant følger han alle dets Spor;
Gdyż drogi człowieka są przed oczami PANA [i] waży [on] wszystkie jego ścieżki.
22 den gudløse fanges af egen Brøde og holdes fast i Syndens Reb;
Niegodziwego schwytają jego własne nieprawości i uwikła się w powrozy swego grzechu.
23 han dør af Mangel paa Tugt, gaar til ved sin store Daarskab.
Umrze z braku karności i będzie błądził z powodu swojej wielkiej głupoty.
