Ordsprogene 17
1 Bedre en tør Bid Brød med fred end Huset fuldt af Sul med Trætte.
Pli bona estas seka peco da pano, sed kun trankvileco, Ol domo plena de viando, kun malpaco.
2 Klog Træl bliver Herre over daarlig Søn og faar lod og del mellem Brødre.
Saĝa sklavo regos super filo hontinda, Kaj dividos heredon kune kun fratoj.
3 Digel til Sølv og Ovn til Guld, men den, der prøver Hjerter, er HERREN.
Fandujo estas por arĝento, kaj forno por oro; Sed la korojn esploras la Eternulo.
4 Den onde hører paa onde Læber, Løgneren lytter til giftige Tunger.
Malbonfaranto obeas malbonajn buŝojn; Malveremulo atentas malpian langon.
5 Hvo Fattigmand spotter, haaner hans Skaber, den skadefro slipper ikke for Straf.
Kiu mokas malriĉulon, tiu ofendas lian Kreinton; Kiu ĝojas pri ies malfeliĉo, tiu ne restos sen puno.
6 De gamles Krone er Børnebørn, Sønners Stolthed er Fædre.
Nepoj estas krono por maljunuloj; Kaj gloro por infanoj estas iliaj gepatroj.
7 Ypperlig Tale er ej for en Daare, end mindre da Løgn for den, som er ædel.
Al malsaĝulo ne konvenas alta parolado, Kaj ankoraŭ malpli al nobelo mensogado.
8 Som en Troldsten er Gave i Giverens Øjne; hvorhen den end vender sig, gør den sin Virkning.
Donaco estas juvelo en la okuloj de sia mastro; Kien ajn li sin turnos, li sukcesos.
9 Den, der dølger en Synd, søger Venskab, men den, der ripper op i en Sag, skiller Venner.
Kiu kovras kulpon, tiu serĉas amikecon; Sed kiu reparolas pri la afero, tiu disigas amikojn.
10 Bedre virker Skænd paa forstandig end hundrede Slag paa en Taabe.
Pli efikas riproĉo ĉe saĝulo, Ol cent batoj ĉe malsaĝulo.
11 Den onde har kun Genstridighed for, men et skaanselsløst Bud er udsendt imod ham.
Malbonulo serĉas nur ribelon; Sed terura sendato estos sendita kontraŭ lin.
12 Man kan møde en Bjørn, hvis Unger er taget, men ikke en Taabe udi hans Daarskab.
Pli bone estas renkonti ursinon, al kiu estas rabitaj ĝiaj infanoj, Ol malsaĝulon kun lia malsaĝeco.
13 Den, der gengælder godt med ondt, fra hans Hus skal Vanheld ej vige.
Kiu redonas malbonon por bono, El ties domo ne malaperos malbono.
14 At yppe Strid er at aabne for Vand, hold derfor inde, før Strid bryder løs.
La komenco de malpaco estas kiel liberigo de akvo; Antaŭ ol ĝi tro vastiĝis, forlasu la malpacon.
15 At frikende skyldig og dømme uskyldig, begge Dele er HERREN en Gru.
Kiu pravigas malvirtulon, kaj kiu malpravigas virtulon, Ambaŭ estas abomenaĵo por la Eternulo.
16 Hvad hjælper Penge i Taabens Haand til at købe ham Visdom, naar Viddet mangler?
Por kio servas mono en la mano de malsaĝulo? Ĉu por aĉeti saĝon, kiam li prudenton ne havas?
17 Ven viser Kærlighed naar som helst, Broder fødes til Hjælp i Nød.
En ĉiu tempo amiko amas, Kaj li fariĝas frato en mizero.
18 Mand uden Vid giver Haandslag og gaar i Borgen for Næsten.
Homo malsaĝa donas manon en manon, Kaj garantias por sia proksimulo.
19 Ven af Kiv er Ven af Synd; at højne sin Dør er at attraa Fald.
Kiu amas malpacon, tiu amas pekon; Kiu tro alte levas sian pordon, tiu serĉas pereon.
20 Ej finder man Lykke, naar Hjertet er vrangt, man falder i Vaade, naar Tungen er falsk.
Malica koro ne trovos bonon; Kaj kiu havas neĝustan langon, tiu enfalos en malfeliĉon.
21 Den, der avler en Taabe, faar Sorg, Daarens Fader er ikke glad.
Kiu naskas malsaĝulon, tiu havas ĉagrenon; Kaj patro de malprudentulo ne havos ĝojon.
22 Glad Hjerte er godt for Legemet, nedslaaet Sind suger Marv af Benene.
Ĝoja koro estas saniga; Kaj malĝoja spirito sekigas la ostojn.
23 Den gudløse tager Gave i Løn for at bøje Rettens Gænge.
Kaŝitajn donacojn akceptas malvirtulo, Por deklini la vojon de la justeco.
24 Visdom staar den forstandige for Øje, Taabens Blik er ved Jordens Ende.
Antaŭ la vizaĝo de prudentulo estas saĝo; Sed la okuloj de malsaĝulo estas en la fino de la tero.
25 Taabelig Søn er sin Faders Sorg, Kvide for hende, som fødte ham.
Filo malsaĝa estas ĉagreno por sia patro, Kaj malĝojo por sia patrino.
26 At straffe den, der har Ret, er ilde, værre endnu at slaa de ædle.
Ne estas bone suferigi virtulon, Nek bati noblulon, kiu agas juste.
27 Den, som har Kundskab tøjler sin Tale, Mand med Forstand er koldblodig.
Kiu ŝparas siajn vortojn, tiu estas prudenta; Kaj trankvilanimulo estas homo saĝa.
28 Selv Daaren, der tier, gælder for viis, forstandig er den, der lukker sine Læber.
Eĉ malsaĝulo, se li silentas, estas rigardata kiel saĝulo; Kaj kiel prudentulo, se li tenas fermita sian buŝon.
