Lukas 7
1 Men da han havde fuldendt alle sine Ord i Folkets Paahør, gik han ind i Kapernaum.
തതഃ പരം സ ലോകാനാം കർണഗോചരേ താൻ സർവ്വാൻ ഉപദേശാൻ സമാപ്യ യദാ കഫർനാഹൂമ്പുരം പ്രവിശതി
2 Men en Høvedsmands Tjener, som denne holdt meget af, var syg og nær ved at dø.
തദാ ശതസേനാപതേഃ പ്രിയദാസ ഏകോ മൃതകൽപഃ പീഡിത ആസീത്|
3 Men da han hørte om Jesus, sendte han nogle af Jødernes Ældste til ham og bad ham om, at han vilde komme og helbrede hans Tjener.
അതഃ സേനാപതി ര്യീശോ ർവാർത്താം നിശമ്യ ദാസസ്യാരോഗ്യകരണായ തസ്യാഗമനാർഥം വിനയകരണായ യിഹൂദീയാൻ കിയതഃ പ്രാചഃ പ്രേഷയാമാസ|
4 Men da de kom til Jesus, bade de ham indtrængende og sagde: „Han er vel værd, at du gør dette for ham;
തേ യീശോരന്തികം ഗത്വാ വിനയാതിശയം വക്തുമാരേഭിരേ, സ സേനാപതി ർഭവതോനുഗ്രഹം പ്രാപ്തുമ് അർഹതി|
5 thi han elsker vort Folk, og han har bygget Synagogen for os.‟
യതഃ സോസ്മജ്ജാതീയേഷു ലോകേഷു പ്രീയതേ തഥാസ്മത്കൃതേ ഭജനഗേഹം നിർമ്മിതവാൻ|
6 Og Jesus gik med dem. Men da han allerede ikke var langt fra Huset, sendte Høvedsmanden nogle Venner og lod ham sige: „Herre! umag dig ikke; thi jeg er ikke værdig til, at du skal gaa ind under mit Tag.
തസ്മാദ് യീശുസ്തൈഃ സഹ ഗത്വാ നിവേശനസ്യ സമീപം പ്രാപ, തദാ സ ശതസേനാപതി ർവക്ഷ്യമാണവാക്യം തം വക്തും ബന്ധൂൻ പ്രാഹിണോത്| ഹേ പ്രഭോ സ്വയം ശ്രമോ ന കർത്തവ്യോ യദ് ഭവതാ മദ്ഗേഹമധ്യേ പാദാർപണം ക്രിയേത തദപ്യഹം നാർഹാമി,
7 Derfor agtede jeg heller ikke mig selv værdig til at komme til dig; men sig det med et Ord, saa bliver min Dreng helbredet.
കിഞ്ചാഹം ഭവത്സമീപം യാതുമപി നാത്മാനം യോഗ്യം ബുദ്ധവാൻ, തതോ ഭവാൻ വാക്യമാത്രം വദതു തേനൈവ മമ ദാസഃ സ്വസ്ഥോ ഭവിഷ്യതി|
8 Jeg er jo selv et Menneske, som staar under Øvrighed og har Stridsmænd under mig; og siger jeg til den ene: Gaa! saa gaar han; og til den anden: Kom! saa kommer han; og til min Tjener: Gør dette! saa gør han det.‟
യസ്മാദ് അഹം പരാധീനോപി മമാധീനാ യാഃ സേനാഃ സന്തി താസാമ് ഏകജനം പ്രതി യാഹീതി മയാ പ്രോക്തേ സ യാതി; തദന്യം പ്രതി ആയാഹീതി പ്രോക്തേ സ ആയാതി; തഥാ നിജദാസം പ്രതി ഏതത് കുർവ്വിതി പ്രോക്തേ സ തദേവ കരോതി|
9 Men da Jesus hørte dette, forundrede han sig over ham; og han vendte sig om og sagde til Skaren, som fulgte ham: „Jeg siger eder, end ikke i Israel har jeg fundet saa stor en Tro.‟
യീശുരിദം വാക്യം ശ്രുത്വാ വിസ്മയം യയൗ, മുഖം പരാവർത്യ പശ്ചാദ്വർത്തിനോ ലോകാൻ ബഭാഷേ ച, യുഷ്മാനഹം വദാമി ഇസ്രായേലോ വംശമധ്യേപി വിശ്വാസമീദൃശം ന പ്രാപ്നവം|
10 Og da de, som vare udsendte, kom tilbage til Huset, fandt de den syge Tjener sund.
തതസ്തേ പ്രേഷിതാ ഗൃഹം ഗത്വാ തം പീഡിതം ദാസം സ്വസ്ഥം ദദൃശുഃ|
11 Og det skete Dagen derefter, at han gik til en By, som hed Nain, og der gik mange af hans Disciple og en stor Skare med ham.
പരേഽഹനി സ നായീനാഖ്യം നഗരം ജഗാമ തസ്യാനേകേ ശിഷ്യാ അന്യേ ച ലോകാസ്തേന സാർദ്ധം യയുഃ|
12 Men da han nærmede sig Byens Port, se, da blev en død baaren ud, som var sin Moders enbaarne Søn, og hun var Enke; og en stor Skare fra Byen gik med hende.
തേഷു തന്നഗരസ്യ ദ്വാരസന്നിധിം പ്രാപ്തേഷു കിയന്തോ ലോകാ ഏകം മൃതമനുജം വഹന്തോ നഗരസ്യ ബഹിര്യാന്തി, സ തന്മാതുരേകപുത്രസ്തന്മാതാ ച വിധവാ; തയാ സാർദ്ധം തന്നഗരീയാ ബഹവോ ലോകാ ആസൻ|
13 Og da Herren saa hende, ynkedes han inderligt over hende og sagde til hende: „Græd ikke!‟
പ്രഭുസ്താം വിലോക്യ സാനുകമ്പഃ കഥയാമാസ, മാ രോദീഃ| സ സമീപമിത്വാ ഖട്വാം പസ്പർശ തസ്മാദ് വാഹകാഃ സ്ഥഗിതാസ്തമ്യുഃ;
14 Og han traadte til og rørte ved Baaren; men de, som bare, stode stille, og han sagde: „Du unge Mand, jeg siger dig, staa op!‟
തദാ സ ഉവാച ഹേ യുവമനുഷ്യ ത്വമുത്തിഷ്ഠ, ത്വാമഹമ് ആജ്ഞാപയാമി|
15 Og den døde rejste sig op og begyndte at tale; og han gav ham til hans Moder.
തസ്മാത് സ മൃതോ ജനസ്തത്ക്ഷണമുത്ഥായ കഥാം പ്രകഥിതഃ; തതോ യീശുസ്തസ്യ മാതരി തം സമർപയാമാസ|
16 Men Frygt betog alle, og de priste Gud og sagde: „Der er en stor Profet oprejst iblandt os, og Gud har besøgt sit Folk.‟
തസ്മാത് സർവ്വേ ലോകാഃ ശശങ്കിരേ; ഏകോ മഹാഭവിഷ്യദ്വാദീ മധ്യേഽസ്മാകമ് സമുദൈത്, ഈശ്വരശ്ച സ്വലോകാനന്വഗൃഹ്ലാത് കഥാമിമാം കഥയിത്വാ ഈശ്വരം ധന്യം ജഗദുഃ|
17 Og denne Tale om ham kom ud i hele Judæa og i hele det omliggende Land.
തതഃ പരം സമസ്തം യിഹൂദാദേശം തസ്യ ചതുർദിക്സ്ഥദേശഞ്ച തസ്യൈതത്കീർത്തി ർവ്യാനശേ|
18 Og Johannes's Disciple fortalte ham om alt dette. Og Johannes kaldte to af sine Disciple til sig
തതഃ പരം യോഹനഃ ശിഷ്യേഷു തം തദ്വൃത്താന്തം ജ്ഞാപിതവത്സു
19 og sendte dem til Herren og lod sige: „Er du den, som kommer, eller skulle vi vente en anden?‟
സ സ്വശിഷ്യാണാം ദ്വൗ ജനാവാഹൂയ യീശും പ്രതി വക്ഷ്യമാണം വാക്യം വക്തും പ്രേഷയാമാസ, യസ്യാഗമനമ് അപേക്ഷ്യ തിഷ്ഠാമോ വയം കിം സ ഏവ ജനസ്ത്വം? കിം വയമന്യമപേക്ഷ്യ സ്ഥാസ്യാമഃ?
20 Og da Mændene kom til ham, sagde de: „Johannes Døberen har sendt os til dig og lader sige: Er du den, som kommer, eller skulle vi vente en anden?‟
പശ്ചാത്തൗ മാനവൗ ഗത്വാ കഥയാമാസതുഃ, യസ്യാഗമനമ് അപേക്ഷ്യ തിഷ്ഠാമോ വയം, കിം സഏവ ജനസ്ത്വം? കിം വയമന്യമപേക്ഷ്യ സ്ഥാസ്യാമഃ? കഥാമിമാം തുഭ്യം കഥയിതും യോഹൻ മജ്ജക ആവാം പ്രേഷിതവാൻ|
21 I den samme Time helbredte han mange for Sygdomme og Plager og onde Aander og skænkede mange blinde Synet.
തസ്മിൻ ദണ്ഡേ യീശൂരോഗിണോ മഹാവ്യാധിമതോ ദുഷ്ടഭൂതഗ്രസ്താംശ്ച ബഹൂൻ സ്വസ്ഥാൻ കൃത്വാ, അനേകാന്ധേഭ്യശ്ചക്ഷുംഷി ദത്ത്വാ പ്രത്യുവാച,
22 Og han svarede og sagde til dem: „Gaar hen, og forkynder Johannes de Ting, som I have set og hørt: Blinde se, lamme gaa, spedalske renses, døve høre, døde staa op, Evangeliet forkyndes for fattige;
യുവാം വ്രജതമ് അന്ധാ നേത്രാണി ഖഞ്ജാശ്ചരണാനി ച പ്രാപ്നുവന്തി, കുഷ്ഠിനഃ പരിഷ്ക്രിയന്തേ, ബധിരാഃ ശ്രവണാനി മൃതാശ്ച ജീവനാനി പ്രാപ്നുവന്തി, ദരിദ്രാണാം സമീപേഷു സുസംവാദഃ പ്രചാര്യ്യതേ, യം പ്രതി വിഘ്നസ്വരൂപോഹം ന ഭവാമി സ ധന്യഃ,
23 og salig er den, som ikke forarges paa mig.‟
ഏതാനി യാനി പശ്യഥഃ ശൃണുഥശ്ച താനി യോഹനം ജ്ഞാപയതമ്|
24 Men da Johannes's Sendebud vare gaaede bort, begyndte han at sige til Skarerne om Johannes: „Hvad gik I ud i Ørkenen at skue? Et Rør, som bevæges hid og did af Vinden?
തയോ ർദൂതയോ ർഗതയോഃ സതോ ര്യോഹനി സ ലോകാൻ വക്തുമുപചക്രമേ, യൂയം മധ്യേപ്രാന്തരം കിം ദ്രഷ്ടും നിരഗമത? കിം വായുനാ കമ്പിതം നഡം?
25 Eller hvad gik I ud at se? Et Menneske, iført bløde Klæder? Se, de, som leve i prægtige Klæder og i Vellevned, ere i Kongsgaardene.
യൂയം കിം ദ്രഷ്ടും നിരഗമത? കിം സൂക്ഷ്മവസ്ത്രപരിധായിനം കമപി നരം? കിന്തു യേ സൂക്ഷ്മമൃദുവസ്ത്രാണി പരിദധതി സൂത്തമാനി ദ്രവ്യാണി ഭുഞ്ജതേ ച തേ രാജധാനീഷു തിഷ്ഠന്തി|
26 Eller hvad gik I ud at se? En Profet? Ja, siger jeg eder, endog mere end en Profet!
തർഹി യൂയം കിം ദ്രഷ്ടും നിരഗമത? കിമേകം ഭവിഷ്യദ്വാദിനം? തദേവ സത്യം കിന്തു സ പുമാൻ ഭവിഷ്യദ്വാദിനോപി ശ്രേഷ്ഠ ഇത്യഹം യുഷ്മാൻ വദാമി;
27 Han er den, om hvem der er skrevet: Se, jeg sender min Engel for dit Ansigt, han skal berede din Vej foran dig.
പശ്യ സ്വകീയദൂതന്തു തവാഗ്ര പ്രേഷയാമ്യഹം| ഗത്വാ ത്വദീയമാർഗന്തു സ ഹി പരിഷ്കരിഷ്യതി| യദർഥേ ലിപിരിയമ് ആസ്തേ സ ഏവ യോഹൻ|
28 Jeg siger eder: Iblandt dem, som ere fødte af Kvinder, er ingen større Profet end Johannes; men den mindste i Guds Rige er større end han.
അതോ യുഷ്മാനഹം വദാമി സ്ത്രിയാ ഗർബ്ഭജാതാനാം ഭവിഷ്യദ്വാദിനാം മധ്യേ യോഹനോ മജ്ജകാത് ശ്രേഷ്ഠഃ കോപി നാസ്തി, തത്രാപി ഈശ്വരസ്യ രാജ്യേ യഃ സർവ്വസ്മാത് ക്ഷുദ്രഃ സ യോഹനോപി ശ്രേഷ്ഠഃ|
29 Og hele Folket, som hørte ham, endog Tolderne, gav Gud Ret, idet de bleve døbte med Johannes's Daab.
അപരഞ്ച സർവ്വേ ലോകാഃ കരമഞ്ചായിനശ്ച തസ്യ വാക്യാനി ശ്രുത്വാ യോഹനാ മജ്ജനേന മജ്ജിതാഃ പരമേശ്വരം നിർദോഷം മേനിരേ|
30 Men Farisæerne og de lovkyndige have foragtet Guds Raad med dem selv, idet de ikke bleve døbte af ham.
കിന്തു ഫിരൂശിനോ വ്യവസ്ഥാപകാശ്ച തേന ന മജ്ജിതാഃ സ്വാൻ പ്രതീശ്വരസ്യോപദേശം നിഷ്ഫലമ് അകുർവ്വൻ|
31 Ved hvem skal jeg da ligne denne Slægts Mennesker? og hvem ligne de?
അഥ പ്രഭുഃ കഥയാമാസ, ഇദാനീന്തനജനാൻ കേനോപമാമി? തേ കസ്യ സദൃശാഃ?
32 De ligne Børn, som sidde paa Torvet og raabe til hverandre og sige: Vi blæste paa Fløjte for eder, og I dansede ikke, vi sang Klagesange for eder, og I græd ikke.
യേ ബാലകാ വിപണ്യാമ് ഉപവിശ്യ പരസ്പരമ് ആഹൂയ വാക്യമിദം വദന്തി, വയം യുഷ്മാകം നികടേ വംശീരവാദിഷ്മ, കിന്തു യൂയം നാനർത്തിഷ്ട, വയം യുഷ്മാകം നികട അരോദിഷ്മ, കിന്തു യുയം ന വ്യലപിഷ്ട, ബാലകൈരേതാദൃശൈസ്തേഷാമ് ഉപമാ ഭവതി|
33 Thi Johannes Døberen kom, som hverken spiste Brød eller drak Vin, og I sige: Han er besat.
യതോ യോഹൻ മജ്ജക ആഗത്യ പൂപം നാഖാദത് ദ്രാക്ഷാരസഞ്ച നാപിവത് തസ്മാദ് യൂയം വദഥ, ഭൂതഗ്രസ്തോയമ്|
34 Menneskesønnen kom, som spiser og drikker, og I sige: Se, en Fraadser og en Vindranker, Tolderes og Synderes Ven!
തതഃ പരം മാനവസുത ആഗത്യാഖാദദപിവഞ്ച തസ്മാദ് യൂയം വദഥ, ഖാദകഃ സുരാപശ്ചാണ്ഡാലപാപിനാം ബന്ധുരേകോ ജനോ ദൃശ്യതാമ്|
35 Dog Visdommen er retfærdiggjort ved alle sine Børn.‟
കിന്തു ജ്ഞാനിനോ ജ്ഞാനം നിർദോഷം വിദുഃ|
36 Men en af Farisæerne bad ham om, at han vilde spise med ham; og han gik ind i Farisæerens Hus og satte sig til Bords.
പശ്ചാദേകഃ ഫിരൂശീ യീശും ഭോജനായ ന്യമന്ത്രയത് തതഃ സ തസ്യ ഗൃഹം ഗത്വാ ഭോക്തുമുപവിഷ്ടഃ|
37 Og se, der var en Kvinde, som var en Synderinde i Byen; da hun fik at vide, at han sad til Bords i Farisæerens Hus, kom hun med en Alabastkrukke med Salve;
ഏതർഹി തത്ഫിരൂശിനോ ഗൃഹേ യീശു ർഭേക്തുമ് ഉപാവേക്ഷീത് തച്ഛ്രുത്വാ തന്നഗരവാസിനീ കാപി ദുഷ്ടാ നാരീ പാണ്ഡരപ്രസ്തരസ്യ സമ്പുടകേ സുഗന്ധിതൈലമ് ആനീയ
38 og hun stillede sig bag ved ham, ved hans Fødder og græd og begyndte at væde hans Fødder med sine Taarer og aftørrede dem med sit Hovedhaar og kyssede hans Fødder og salvede dem med Salven.
തസ്യ പശ്ചാത് പാദയോഃ സന്നിധൗ തസ്യൗ രുദതീ ച നേത്രാമ്ബുഭിസ്തസ്യ ചരണൗ പ്രക്ഷാല്യ നിജകചൈരമാർക്ഷീത്, തതസ്തസ്യ ചരണൗ ചുമ്ബിത്വാ തേന സുഗന്ധിതൈലേന മമർദ|
39 Men da Farisæeren, som havde indbudt ham, saa det, sagde han ved sig selv: „Dersom denne var en Profet, vidste han, hvem og hvordan en Kvinde denne er, som rører ved ham, at hun er en Synderinde.‟
തസ്മാത് സ നിമന്ത്രയിതാ ഫിരൂശീ മനസാ ചിന്തയാമാസ, യദ്യയം ഭവിഷ്യദ്വാദീ ഭവേത് തർഹി ഏനം സ്പൃശതി യാ സ്ത്രീ സാ കാ കീദൃശീ ചേതി ജ്ഞാതും ശക്നുയാത് യതഃ സാ ദുഷ്ടാ|
40 Og Jesus tog til Orde og sagde til ham: „Simon! jeg har noget at sige dig.‟ Men han siger: „Mester, sig frem!‟
തദാ യാശുസ്തം ജഗാദ, ഹേ ശിമോൻ ത്വാം പ്രതി മമ കിഞ്ചിദ് വക്തവ്യമസ്തി; തസ്മാത് സ ബഭാഷേ, ഹേ ഗുരോ തദ് വദതു|
41 „En Mand, som udlaante Penge, havde to Skyldnere; den ene var fem Hundrede Denarer skyldig, men den anden halvtredsindstyve.
ഏകോത്തമർണസ്യ ദ്വാവധമർണാവാസ്താം, തയോരേകഃ പഞ്ചശതാനി മുദ്രാപാദാൻ അപരശ്ച പഞ്ചാശത് മുദ്രാപാദാൻ ധാരയാമാസ|
42 Da de ikke havde noget at betale med, eftergav han dem det begge. Hvem af dem vil nu elske ham mest?‟
തദനന്തരം തയോഃ ശോധ്യാഭാവാത് സ ഉത്തമർണസ്തയോ രൃണേ ചക്ഷമേ; തസ്മാത് തയോർദ്വയോഃ കസ്തസ്മിൻ പ്രേഷ്യതേ ബഹു? തദ് ബ്രൂഹി|
43 Simon svarede og sagde: „Jeg holder for, den, hvem han eftergav mest?‟ Men han sagde til ham: „Du dømte ret.‟
ശിമോൻ പ്രത്യുവാച, മയാ ബുധ്യതേ യസ്യാധികമ് ഋണം ചക്ഷമേ സ ഇതി; തതോ യീശുസ്തം വ്യാജഹാര, ത്വം യഥാർഥം വ്യചാരയഃ|
44 Og han vendte sig imod Kvinden og sagde til Simon: „Ser du denne Kvinde? Jeg kom ind i dit Hus; du gav mig ikke Vand til mine Fødder; men hun vædede mine Fødder med sine Taarer og aftørrede dem med sit Haar.
അഥ താം നാരീം പ്രതി വ്യാഘുഠ്യ ശിമോനമവോചത്, സ്ത്രീമിമാം പശ്യസി? തവ ഗൃഹേ മയ്യാഗതേ ത്വം പാദപ്രക്ഷാലനാർഥം ജലം നാദാഃ കിന്തു യോഷിദേഷാ നയനജലൈ ർമമ പാദൗ പ്രക്ഷാല്യ കേശൈരമാർക്ഷീത്|
45 Du gav mig intet Kys; men hun ophørte ikke med at kysse mine Fødder, fra jeg kom herind.
ത്വം മാം നാചുമ്ബീഃ കിന്തു യോഷിദേഷാ സ്വീയാഗമനാദാരഭ്യ മദീയപാദൗ ചുമ്ബിതും ന വ്യരംസ്ത|
46 Du salvede ikke mit Hoved med Olie; men hun salvede mine Fødder med Salve.
ത്വഞ്ച മദീയോത്തമാങ്ഗേ കിഞ്ചിദപി തൈലം നാമർദീഃ കിന്തു യോഷിദേഷാ മമ ചരണൗ സുഗന്ധിതൈലേനാമർദ്ദീത്|
47 Derfor siger jeg dig: Hendes mange Synder ere hende forladte, eftersom hun elskede meget; men den, hvem lidet forlades, elsker lidet.‟
അതസ്ത്വാം വ്യാഹരാമി, ഏതസ്യാ ബഹു പാപമക്ഷമ്യത തതോ ബഹു പ്രീയതേ കിന്തു യസ്യാൽപപാപം ക്ഷമ്യതേ സോൽപം പ്രീയതേ|
48 Men han sagde til hende: „Dine Synder ere forladte!‟
തതഃ പരം സ താം ബഭാഷേ, ത്വദീയം പാപമക്ഷമ്യത|
49 Og de, som sade til Bords med ham, begyndte at sige ved sig selv: „Hvem er denne, som endog forlader Synder?‟
തദാ തേന സാർദ്ധം യേ ഭോക്തുമ് ഉപവിവിശുസ്തേ പരസ്പരം വക്തുമാരേഭിരേ, അയം പാപം ക്ഷമതേ ക ഏഷഃ?
50 Men han sagde til Kvinden: „Din Tro har frelst dig, gaa bort med Fred!‟
കിന്തു സ താം നാരീം ജഗാദ, തവ വിശ്വാസസ്ത്വാം പര്യ്യത്രാസ്ത ത്വം ക്ഷേമേണ വ്രജ|
