Job 10

1 Min Sjæl er led ved mit Liv, frit Løb vil jeg give min Klage over ham, i min bitre Sjælenød vil jeg tale,

۱ «جانم از حیاتم بیزار است. پس ناله خود را روان می‌سازم و در تلخی جان خود سخن می‌رانم.

2 sige til Gud: Fordøm mig dog ikke, lad mig vide, hvorfor du tvister med mig!

۲ به خدا می‌گویم مرا ملزم مساز، و مرا بفهمان که از چه سبب با من منازعت می‌کنی؟

3 Gavner det dig at øve Vold, at forkaste det Værk, dine Hænder danned, men smile til gudløses Raad?

۳ آیا برای تو نیکو است که ظلم نمایی وعمل دست خود را حقیر شماری، و بر مشورت شریران بتابی؟

4 Har du da Kødets Øjne, ser du, som Mennesker ser,

۴ آیا تو را چشمان بشر است؟ یامثل دیدن انسان می‌بینی؟

5 er dine Dage som Menneskets Dage, er dine Aar som Mandens Dage,

۵ آیا روزهای تو مثل روزهای انسان است؟ یا سالهای تو مثل روزهای مرد است؟

6 siden du søger efter min Brøde, leder efter min Synd,

۶ که معصیت مرا تفحص می‌کنی وبرای گناهانم تجسس می‌نمایی؟

7 endskønt du ved, jeg ikke er skyldig; men af din Haand er der ingen Redning!

۷ اگر‌چه می‌دانی که شریر نیستم و از دست تو رهاننده‌ای نیست.

8 Dine Hænder gjorde og danned mig først, saa skifter du Sind og gør mig til intet!

۸ «دستهایت مرا جمیع و تمام سرشته است، و مرا آفریده است و آیا مرا هلاک می‌سازی؟

9 Kom i Hu, at du dannede mig som Ler, og til Støv vil du atter gøre mig!

۹ به یادآور که مرا مثل سفال ساختی و آیا مرا به غباربرمی گردانی؟

10 Mon du ikke hældte mig ud som Mælk og lod mig skørne som Ost,

۱۰ آیا مرا مثل شیر نریختی و مثل پنیر، منجمد نساختی؟

11 iklædte mig Hud og Kød og fletted mig sammen med Ben og Sener?

۱۱ مرا به پوست و گوشت ملبس نمودی و مرا با استخوانها و پیها بافتی.

12 Du gav mig Liv og Livskraft, din Omhu vogted min Aand —

۱۲ حیات و احسان به من عطا فرمودی و لطف توروح مرا محافظت نمود.

13 og saa gemte du dog i dit Hjerte paa dette, jeg skønner, dit Øjemed var:

۱۳ اما این چیزها را دردل خود پنهان کردی، و می‌دانم که اینها در فکرتو بود.

14 Synded jeg, vogted du paa mig og tilgav ikke min Brøde.

۱۴ اگر گناه کردم، مرا نشان کردی و مرا ازمعصیتم مبرا نخواهی ساخت.

15 I Fald jeg forbrød mig, da ve mig! Var jeg retfærdig, jeg skulde dog ikke løfte mit Hoved, men mættes med Skændsel, kvæges med Nød.

۱۵ اگر شریر هستم وای بر من! و اگر عادل هستم سر خود رابرنخواهم افراشت، زیرا از اهانت پر هستم ومصیبت خود را می‌بینم!

16 Knejsed jeg, jog du mig som en Løve, handlede atter ufatteligt med mig;

۱۶ و اگر (سرم )برافراشته شود، مثل شیر مرا شکار خواهی کرد و باز عظمت خود را بر من ظاهر خواهی ساخت.

17 nye Vidner førte du mod mig, øged din Uvilje mod mig, opbød atter en Hær imod mig!

۱۷ گواهان خود را بر من پی درپی می‌آوری و غضب خویش را بر من می‌افزایی وافواج متعاقب یکدیگر به ضد منند.

18 Hvi drog du mig da af Moders Liv? Jeg burde have udaandet, uset af alle;

۱۸ پس برای چه مرا از رحم بیرون آوردی؟ کاش که جان می‌دادم و چشمی مرا نمی دید.

19 jeg burde have været som aldrig født, været ført til Graven fra Moders Skød.

۱۹ پس می‌بودم، چنانکه نبودم و از رحم مادرم به قبر برده می‌شدم.

20 Er ej mine Livsdage faa? Saa slip mig, at jeg kan kvæges lidt,

۲۰ آیا روزهایم قلیل نیست؟ پس مراترک کن، و از من دست بردار تا اندکی گشاده روشوم،

21 før jeg for evigt gaar bort til Mørkets og Mulmets Land,

۲۱ قبل از آنکه بروم به‌جایی که از آن برنخواهم گشت، به زمین ظلمت و سایه موت!

22 Landet med bælgmørkt Mulm, med Mørke og uden Orden, hvor Lyset selv er som Mørket.

۲۲ به زمین تاریکی غلیظ مثل ظلمات، زمین سایه موت و بی‌ترتیب که روشنایی آن مثل ظلمات است.»