Salme 78

1 Mit Folk! vend dine Øren til min Lære, bøjer eders Øren til min Munds Tale!

Pieśń pouczająca. Asafa. Słuchaj, mój ludu, mego prawa, nakłońcie uszu ku słowom moich ust.

2 Jeg vil oplade min Mund med Ordsprog, jeg vil udgyde mørke Taler fra fordums Tid,

Otworzę moje usta do przypowieści, opowiem starodawne tajemnice;

3 dem, som vi have hørt og vide, og vore Fædre have fortalt os.

Cośmy słyszeli i poznali i [co] nam opowiadali nasi ojcowie.

4 Dette ville vi ikke dølge for deres Børn, for den Slægt, som kommer herefter, men forkynde Herrens megen Pris og hans Styrke og hans underfulde Gerninger, som han har gjort.

Nie zataimy [tego] przed ich synami, opowiemy przyszłemu pokoleniu o chwale PANA, o jego mocy i cudach, które czynił.

5 Han oprettede et Vidnesbyrd i Jakob og satte en Lov i Israel, i hvilken han bød vore Fædre at kundgøre dem for deres Børn,

Ustanowił bowiem świadectwo w Jakubie, nadał prawo w Izraelu i nakazał naszym ojcom, aby je oznajmiali swoim synom;

6 paa det den Slægt, som kom herefter, de Børn, som skulde fødes, kunde vide det, at de kunde staa op og fortælle det for deres Børn,

Aby poznało przyszłe pokolenie, synowie, którzy się urodzą; aby powstawszy, przekazywali [je] swoim synom;

7 og at de maatte sætte deres Haab paa Gud og ikke glemme Guds Gerninger, men bevare hans Bud;

Żeby pokładali w Bogu nadzieję i nie zapominali o dziełach Boga, lecz strzegli jego przykazań;

8 og at de ikke skulde vorde som deres Fædre, en modvillig og genstridig Slægt, en Slægt, som ikke beredte sit Hjerte, og hvis Aand ikke holdt trofast ved Gud.

Żeby nie byli, jak ich ojcowie, pokoleniem opornym i nieposłusznym; pokoleniem, które nie przygotowało swego serca i którego duch nie był wierny Bogu.

9 Efraims Børn vare rustede Bueskytter, men svigtede paa Stridens Dag.

Synowie Efraima, uzbrojeni i wyposażeni w łuki, w dniu bitwy wycofali się.

10 De holdt ikke Guds Pagt og vægrede sig ved at vandre i hans Lov.

[Bo] nie strzegli przymierza Boga i nie chcieli postępować według jego prawa.

11 Og de glemte hans Gerninger og hans underfulde Ting, som han havde ladet dem se.

Zapomnieli o jego dziełach i cudach, które im ukazał.

12 For deres Fædre havde han gjort Undere i Ægyptens Land, paa Zoans Mark.

Przed ich ojcami czynił cuda w ziemi Egiptu, na polu Soanu.

13 Han adskilte Havet og lod dem gaa igennem og optaarnede Vandet som en Dynge.

Rozdzielił morze i przeprowadził ich, i sprawił, że wody stanęły jak wał.

14 Og han ledede dem om Dagen ved Skyen og den ganske Nat ved Ildens Lys.

Prowadził ich w obłoku za dnia, a całą noc w blasku ognia.

15 Han kløvede Klipper i Ørken og gav dem at drikke som af store Dyb.

Rozszczepił skały na pustyni i napoił ich jakby z wielkich głębin.

16 Og han lod Bække strømme frem af Klippen og lod Vand rinde ned som Floder.

Wydobył strumienie ze skały i sprawił, że wody płynęły jak rzeki.

17 Men de bleve endnu ved med at synde imod ham, med at være genstridige imod den Højeste i Ørken.

Lecz [oni] jeszcze więcej grzeszyli przeciwko niemu i pobudzili do gniewu Najwyższego na pustyni;

18 Og de fristede Gud i deres Hjerte, saa at de begærede Mad for deres Lyst.

I wystawiali Boga na próbę w swych sercach, żądając pokarmu według swego pragnienia.

19 Og de talte imod Gud; de sagde: Mon Gud kan berede et Bord i Ørken?

I mówili przeciwko Bogu tymi słowy: Czy Bóg może zastawić stół na tej pustyni?

20 Se, han har slaget Klippen, saa at der flød Vand, og Bækkene løb over; mon han og kan give Brød; mon han kan skaffe Kød for sit Folk?

Oto uderzył w skałę i wypłynęły wody, i wezbrały strumienie; czy będzie mógł też dać chleb? Czy przygotuje mięso swemu ludowi?

21 Derfor, da Herren hørte det, blev han fortørnet; og en Ild optændtes imod Jakob, og en Vrede opkom imod Israel,

Gdy PAN [to] usłyszał, rozgniewał się i ogień zapłonął przeciw Jakubowi, i gniew wybuchnął przeciw Izraelowi;

22 fordi de ikke troede paa Gud og ikke forlode sig paa hans Frelse.

Bo nie uwierzyli Bogu i nie zaufali jego zbawieniu;

23 Og han bød Skyerne heroventil og oplod Himlenes Døre.

Choć rozkazał chmurom w górze i bramy nieba otworzył.

24 Og han lod Man regne paa dem til at æde og gav dem Himmelkorn.

I zesłał im [jak] deszcz mannę do jedzenia, i zboże z nieba im dał.

25 Hver aad de stærkes Brød; han sendte dem Mad til Mættelse.

Człowiek jadł chleb anielski; zesłał im pokarm do syta.

26 Han lod Østenvejr fare frem under Himmelen og førte Søndenvejr frem ved sin Styrke.

Wzbudził na niebie wiatr ze wschodu i sprowadził swą mocą wiatr południowy.

27 Og han lod Kød regne ned over dem som Støv og flyvende Fugle som Havets Sand.

Zesłał im mięso jak pył i ptactwo skrzydlate jak piasek morski.

28 Og han lod dem falde midt i sin Lejr, trindt omkring sine Boliger.

Spadło ono pośrodku ich obozu, wokół ich namiotów.

29 Og de aade og bleve saare mætte; han tilførte dem det, som de havde faaet Lyst til.

Jedli i w pełni się nasycili; dał im, czego pragnęli.

30 De havde ikke styret deres Lyst, deres Mad var endnu i deres Mund:

[A gdy] jeszcze nie zaspokoili swego pragnienia, [gdy] jeszcze pokarm był w ich ustach;

31 Da opsteg Guds Vrede imod dem, og han ihjelslog nogle iblandt de kraftigste af dem; og han nedslog de unge Mænd i Israel.

Spadł na nich gniew Boży i zabił ich tłustych, a znakomitszych z Izraela powalił.

32 Med alt det syndede de endnu og troede ikke paa hans underfulde Gerninger.

Mimo to nadal grzeszyli i nie wierzyli jego cudom;

33 Derfor lod han deres Dage svinde hen i Forfængelighed og deres Aar i Forskrækkelse.

Dlatego sprawił, że ich dni przemijały w marności, a ich lata – w trwodze.

34 Naar han slog dem ihjel, da søgte de ham, og de vendte om og søgte Gud aarle.

Gdy ich zabijał, szukali go; nawracali się i o świcie szukali Boga;

35 Og de kom i Hu, at Gud var deres Klippe, og Gud, den Højeste, deres Genløser.

Przypominali sobie, że Bóg [jest] ich skałą, że Bóg Najwyższy – ich Odkupicielem;

36 Men de talte slesk for ham med deres Mund og løj for ham med deres Tunger.

Pochlebiali mu jednak swoimi ustami i okłamywali go swym językiem;

37 Men deres Hjerte var ikke fast med ham, og de bleve ikke bestandige i hans Pagt.

A ich serce nie było przed nim szczere i nie byli wierni jego przymierzu.

38 Dog, han er barmhjertig, han soner Misgerning og fordærver ikke; han vendte sin Vrede mangfoldige Gange bort fra dem og lod ej sin Harme helt bryde frem.

On jednak, będąc miłosiernym, przebaczał ich nieprawości i nie wytracał [ich]; często odwracał swój gniew i nie pobudzał całej swej zapalczywości;

39 Og han kom i Hu, at de vare Kød, et Aandepust, som farer hen og ej kommer tilbage.

Bo pamiętał, że są ciałem; wiatrem, który ulatuje i nie wraca.

40 Hvor tit vare de genstridige imod ham i Ørken, bedrøvede ham i de øde Steder.

Jak często pobudzali go do gniewu na pustyni [i] zasmucali go na pustkowiu!

41 Og de fristede Gud paany og mestrede den Hellige i Israel.

Odwracali się i wystawiali Boga na próbę, i stawiali granice Świętemu Izraela.

42 De kom ikke hans Haand i Hu paa den Dag, da han udløste dem af Nød;

Nie pamiętali jego ręki [ani] dnia, w którym ich wybawił z utrapienia;

43 da han satte sine Tegn i Ægypten og sine Undere paa Zoans Mark;

Gdy czynił swe znaki w Egipcie i swe cuda na polu Soanu;

44 da han forandrede deres Floder til Blod og deres Strømme, saa at de ikke kunde drikke af dem;

Gdy zamienił w krew ich rzeki i ich strumienie, tak że nie mogli [z nich] pić.

45 og han sendte alle Haande Utøj paa dem, som aad dem, og Frøer, som voldte dem Fordærvelse;

Zesłał na nich rozmaite muchy, aby ich kąsały, i żaby, aby ich niszczyły;

46 og han gav Kornormen deres Grøde og Græshoppen deres Arbejde;

I dał robactwu ich plony, a ich pracę szarańczy.

47 han slog deres Vintræer med Hagelen og deres Morbærtræer med Isstykker;

Zniszczył gradem ich winorośle, a sykomory szronem.

48 og han overantvordede deres Dyr til Hagelen og deres Kvæg til Lynene;

Ich bydło wydał na pastwę gradu, a ich stada [na pastwę] błyskawic.

49 han sendte sin grumme Vrede paa dem, Harme og Fortørnelse og Angest, en Sending af Ulykkesbud;

Wylał na nich żar swojego gniewu, zapalczywość, oburzenie i udrękę, zesławszy na nich złych aniołów.

50 han banede Vej for sin Vrede, han sparede ikke deres Sjæl fra Døden, og han overantvordede deres Liv til Pesten;

Otworzył drogę dla swego gniewu, nie zachował ich duszy od śmierci, a ich życie wydał zarazie;

51 og han slog alle førstefødte i Ægypten, Kraftens Førstegrøde i Kams Telte;

Wytracił wszystko pierworodne w Egipcie, pierwociny [ich] mocy w namiotach Chama;

52 men sit Folk lod han drage ud som Faareflokken og førte dem i Ørken som Hjorden;

Ale swój lud wyprowadził jak owce i wiódł ich po pustyni jak stado.

53 og han ledede dem tryggelig, at de ikke flygtede; men Havet skjulte deres Fjender.

Prowadził ich bezpiecznie, tak że się nie lękali, a ich wrogów przykryło morze;

54 Og han førte dem til sin Helligheds Landemærke, til dette Bjerg, som hans højre Haand havde forhvervet;

I przyprowadził ich do swej świętej granicy; do góry, którą nabyła jego prawica.

55 og han uddrev Hedningerne for deres Ansigt og lod disses Land tilfalde dem som Arvedel; og han lod Israels Stammer bo i deres Telte.

Wypędził przed nimi narody, sznurem wyznaczył im dziedzictwo, żeby pokolenia Izraela mieszkały w swoich namiotach.

56 Men de fristede Gud, den Højeste, og vare genstridige imod ham og agtede ikke paa hans Vidnesbyrd.

Oni jednak wystawiali na próbę i pobudzali do gniewu Boga Najwyższego, i nie strzegli jego świadectw.

57 Og de vendte sig bort og bleve troløse som deres Fædre, de sloge tilbage som en falsk Bue.

Lecz odwrócili się i postępowali przewrotnie jak ich ojcowie, schodzili z drogi jak łuk zawodny.

58 Og de opirrede ham ved deres Høje og gjorde ham nidkær ved deres udskaarne Billeder.

Pobudzali go bowiem do gniewu przez swe wyżyny i rzeźbionymi posągami wzbudzali jego zazdrość.

59 Der Gud det hørte, da blev han fortørnet, og han foragtede Israel saare.

Gdy Bóg [to] usłyszał, rozgniewał się i wielce wzgardził Izraelem.

60 Han forlod Boligen i Silo, det Paulun, som han havde sat til at bo udi iblandt Menneskene.

I opuścił przybytek w Szilo; namiot, [który] rozbił wśród ludzi;

61 Og han gav sin Magt i Fangenskab og sin Herlighed i Fjendens Haand.

I oddał w niewolę swoją moc i swoją chwałę w ręce wroga.

62 Og han overantvordede sit Folk til Sværd og fortørnedes paa sin Arv.

Wydał swój lud pod miecz i rozgniewał się na swoje dziedzictwo.

63 Ild fortærede deres unge Mandskab, og deres Jomfruer fik ingen Brudesang.

Ich młodzieńców pochłonął ogień, a ich dziewic nie wydano za mąż.

64 Deres Præster faldt for Sværdet, og deres Enker begræd dem ikke.

Ich kapłani padli od miecza, a ich wdowy nie lamentowały.

65 Da opvaagnede Herren som en sovende, som en Helt, der jubler af Vin.

Lecz potem Pan ocknął się jak ze snu, jak mocarz wykrzykujący od wina.

66 Og han slog sine Fjender tilbage, han gjorde dem en evig Skam.

I uderzył na tyły swoich wrogów, okrył ich wieczną hańbą.

67 Og han forkastede Josefs Telt og udvalgte ikke Efraims Stamme;

Ale choć wzgardził namiotem Józefa i pokolenia Efraima nie wybrał;

68 men han udvalgte Judas Stamme, Zions Bjerg, som han elskede.

Jednak wybrał pokolenie Judy, górę Syjon, którą umiłował.

69 Og han byggede sin Helligdom lig Højderne, lig Jorden, hvilke han har grundfæstet evindelig.

I zbudował swoją świątynię jak wysoki [pałac]; jak ziemię, którą ugruntował na wieki.

70 Og han udvalgte David, sin Tjener, og tog ham fra Faarestierne;

Wybrał też Dawida, swego sługę; wziął go z owczych zagród;

71 fra Faarene, som gave Die, lod han ham komme at vogte Jakob sit Folk og Israel sin Arv.

Przywołał go, gdy chodził za karmiącymi [owcami], aby pasł Jakuba, jego lud, i Izraela, jego dziedzictwo.

72 Og han vogtede dem efter sit Hjertes Oprigtighed og ledede dem med forstandig Haand.

A on ich pasł w prawości swego serca i prowadził ich roztropną ręką.