Salme 106

1 Priser Herren! thi han er god, thi hans Miskundhed varer evindelig.

Alleluja. Wysławiajcie PANA, bo [jest] dobry, bo jego miłosierdzie [trwa] na wieki.

2 Hvo kan udsige Herrens vældige Gerninger, forkynde al hans Pris?

Któż wypowie wielkie dzieła PANA i ogłosi całą jego chwałę?

3 Salige ere de, som holde over Ret, og den, som øver Retfærdighed alle Tider.

Błogosławieni, którzy strzegą sądu i czynią sprawiedliwość w każdym czasie.

4 Herre! kom mig i Hu med din Kærlighed til dit Folk, besøg mig med din Frelse,

Pamiętaj o mnie, PANIE, przez miłość do swego ludu; nawiedź mnie swoim zbawieniem;

5 at jeg maa skue dine udvalgtes Lykke, glæde mig ved dit Folks Glæde, prise mig lykkelig i Samfund med din Arv.

Abym widział szczęście twoich wybranych, cieszył się radością twego narodu i chlubił się razem z twoim dziedzictwem.

6 Vi have syndet med vore Fædre, vi have handlet ilde og gjort Ugudelighed.

Zgrzeszyliśmy wraz z naszymi ojcami, popełniliśmy nieprawość i postąpiliśmy niegodziwie.

7 Vore Fædre i Ægypten vilde ikke forstaa dine underfulde Gerninger, de kom ikke din store Miskundhed i Hu, men vare genstridige ved Havet, ved det røde Hav.

Nasi ojcowie w Egipcie nie zrozumieli twoich cudów, nie pamiętali wielkości twego miłosierdzia, lecz buntowali się nad Morzem Czerwonym.

8 Dog frelste han dem for sit Navns Skyld, for at kundgøre sin Magt.

A jednak ich wybawił przez wzgląd na swoje imię, aby okazać swą moc.

9 Og han truede det røde Hav, og det blev tørt, og han lod dem gaa igennem Dybet som igennem Ørken.

Zgromił Morze Czerwone i wyschło; i przeprowadził ich przez głębiny [jak] przez pustynię.

10 Og han frelste dem af Avindsmandens Haand og genløste dem af Fjendens Haand.

Tak wybawił ich z ręki tego, który ich nienawidził, i odkupił ich z ręki wroga.

11 Og Vandene skjulte deres Modstandere, der blev ikke een tilovers af dem.

Wody okryły ich ciemięzców, nie został ani jeden z nich.

12 Da troede de paa hans Ord, de sang hans Pris.

Wtedy uwierzyli jego słowom i śpiewali na jego chwałę.

13 Dog glemte de hans Gerninger snart, de biede ikke paa hans Raad.

Szybko [jednak] zapomnieli o jego dziełach, nie czekali na jego rady.

14 Men de fik stor Begærlighed i Ørken og fristede Gud i det øde Land.

Pałali żądzą na pustyni, na próbę wystawiali Boga na pustkowiu.

15 Da gav han dem det, de begærede, men lod deres Liv tæres hen.

I dał im, czego żądali, lecz zesłał na ich dusze wycieńczenie.

16 Og de bare Avind imod Mose i Lejren, imod Aron, Herrens hellige.

Gdy w obozie zazdrościli Mojżeszowi i Aaronowi, świętemu PANA;

17 Jorden oplod sig og opslugte Dathan, og den skjulte Abirams Hob.

Otworzyła się ziemia i pochłonęła Datana, i zakryła zgromadzenie Abirama;

18 Og Ild flammede op iblandt deres Hob, en Lue fortærede de ugudelige.

I zapłonął ogień w tym zgromadzeniu, płomień spalił niegodziwych.

19 De dannede en Kalv ved Horeb og tilbade et støbt Billede.

Zrobili cielca na Horebie i odlanemu posągowi oddali pokłon;

20 Og de ombyttede deres Herlighed med Billedet af en Okse, som æder Urter.

I zamienili swą chwałę na podobieństwo wołu jedzącego trawę.

21 De glemte Gud, deres Frelser, som havde gjort store Ting i Ægypten,

Zapomnieli o Bogu, swoim wybawcy, który dokonywał wielkich czynów w Egipcie;

22 underfulde Gerninger i Kams Land, forfærdelige Ting ved det røde Hav.

Cudownych dzieł w ziemi Chama, rzeczy strasznych nad Morzem Czerwonym.

23 Og han sagde, at han vilde ødelægge dem; dersom Mose, hans udvalgte, ikke havde stillet sig i Gabet for hans Ansigt, at afvende hans Vrede fra at ødelægge dem —!

Dlatego powiedział, że wytraciłby ich, gdyby Mojżesz, jego wybrany, nie stanął w wyłomie przed nim, aby odwrócić jego gniew, by [ich] nie wytracił.

24 De foragtede ogsaa det yndige Land, de troede ikke hans Ord.

Wzgardzili też wspaniałą ziemią, nie wierząc jego słowu.

25 Men de knurrede i deres Telte, de hørte ikke paa Herrens Røst.

I szemrząc w swoich namiotach, nie byli posłuszni głosowi PANA.

26 Og han svor dem med oprakt Haand, at han vilde lade dem falde i Ørken,

Dlatego podniósł na nich swoją rękę, aby ich wytracić na pustyni;

27 og at han vilde lade deres Afkom falde iblandt Hedningerne og bortstrø dem i Landene.

Aby ich potomstwo rozrzucić wśród pogan i rozproszyć ich po ziemiach.

28 Og de bandt sig til Baal-Peor og aade af Ofrene til de døde Afguder.

Przyłączyli się też do Baal-Peor i jedli ofiary [składane] umarłym.

29 Og de opirrede ham med deres Idrætter, saa at en Plage brød løs paa dem,

Tak pobudzili [Boga] do gniewu swymi postępkami, że spadła na nich plaga;

30 Da stod Pinehas frem og holdt Dom, og Plagen hørte op.

Wtedy powstał Pinchas, dokonał sądu i plaga ustała.

31 Og det blev regnet ham til Retfærdighed fra Slægt til Slægt evindelig.

Poczytano mu to za sprawiedliwość po wszystkie pokolenia, na wieki.

32 De fortørnede ham ogsaa ved Meribas Vand, og det gik Mose ilde for deres Skyld.

Rozgniewali go znowu u wód Meriba, [tak że] Mojżesz wiele ucierpiał z ich powodu;

33 Thi de vare genstridige imod hans Aand, og han talte ubetænksomt med sine Læber.

Rozdrażnili bowiem jego ducha i mówił [nierozważnie] swymi ustami.

34 De ødelagde ikke Folkene, om hvilke Herren havde sagt det til dem.

Nie wytępili narodów, jak im to PAN nakazał.

35 Men de blandede sig med Hedningerne og lærte deres Gerninger.

Lecz zmieszali się z tymi narodami i nauczyli się ich czynów;

36 Og de tjente deres Afguder, og disse bleve dem til en Snare.

I służyli ich bożkom, które stały się dla nich pułapką.

37 Og de ofrede deres Sønner og deres Døtre til Magterne.

Ofiarowali bowiem demonom swoich synów i swoje córki;

38 Og de udøste uskyldigt Blod, deres Sønners og deres Døtres Blod, som de ofrede til Kanaans Afguder, og Landet vanhelligedes af Blodet.

I przelewali krew niewinną, krew swoich synów i córek, których ofiarowali bożkom Kanaanu, i ziemia została skalana rozlewem krwi.

39 Og de besmittede sig ved deres Gerninger, og de bolede ved deres Idrætter.

Splamili się swymi czynami i cudzołożyli swymi postępkami.

40 Da optændtes Herrens Vrede imod hans Folk, og han fik en Vederstyggelighed til sin Arv.

Dlatego PAN zapłonął gniewem przeciw swemu ludowi, tak że obrzydził sobie swoje dziedzictwo.

41 Og han gav dem i Hedningernes Haand, og deres Avindsmænd herskede over dem.

I wydał ich w ręce pogan, i panowali nad nimi ci, którzy ich nienawidzili.

42 Og deres Fjender trængte dem, og de bleve ydmygede under deres Haand.

I uciskali ich wrogowie, ujarzmili ich swoją ręką.

43 Han friede dem mange Gange; men de satte sig op imod ham i deres Raad, og de bleve nedtrykte for deres Misgerningers Skyld.

Wielokrotnie ich ocalał, lecz oni rozgniewali go swymi zamysłami i zostali upokorzeni przez swoje nieprawości.

44 Dog saa han til dem, da de vare i Angest, idet han hørte deres Raab.

A jednak wejrzał na ich ucisk i usłyszał ich wołanie.

45 Og han kom sin Pagt i Hu, dem til Bedste, og det angrede ham efter hans store Miskundhed.

Przypomniał sobie bowiem o swoim przymierzu z nimi i pożałował według swej wielkiej litości.

46 Og han lod dem finde Barmhjertighed hos alle dem, som havde bortført dem.

Wzbudził też litość dla nich u wszystkich, którzy ich uprowadzili w niewolę.

47 Frels os, Herre, vor Gud! og saml os fra Hedningerne, at vi kunne takke dit hellige Navn, rose os af din Pris!

Wybaw nas, PANIE, nasz Boże, i zgromadź nas spośród pogan, abyśmy wysławiali twoje święte imię i chlubili się twoją chwałą.

48 Lovet være Herren, Israels Gud, fra Evighed og indtil Evighed; og alt Folket siger: Amen. Halleluja!

Błogosławiony PAN, Bóg Izraela, od wieków na wieki; niech cały lud powie: Amen. Alleluja.