Job 7

1 Er et Menneske ikke i Strid paa Jorden, og hans Dage som en Daglønners Dage?

Czy człowiekowi nie jest wyznaczony czas na ziemi? Czy jego dni [nie są] jak dni najemnika?

2 Som en Arbejder, der higer efter Skyggen, og som en Daglønner, der venter paa sin Løn,

Jak sługa pragnie cienia, jak najemnik oczekuje [zapłaty] za swoją pracę;

3 saaledes har jeg faaet mig Forfængeligheds Maaneder til Arv; og man har talt mig kummerfulde Nætter til.

Tak moim udziałem są miesiące próżne, a przeznaczono mi noce bolesne.

4 Naar jeg lagde mig, da sagde jeg: Naar skal jeg staa op, og naar er Aftenen forbi? og jeg blev mæt af Uro inden Tusmørket.

Gdy się kładę, mówię: Kiedy minie noc, abym mógł wstać? I jestem pełny niepokoju aż do świtu.

5 Mit Kød er klædt med Orme og Jordskorpe; min Hud er sprukken og vædsker.

Moje ciało pokryte jest robactwem i strupami w prochu, moja skóra pęka i ropieje.

6 Mine Dage ere lettere end en Væverskytte; og de svinde hen uden Haab.

Moje dni biegną szybciej niż czółenko tkackie i przemijają bez nadziei.

7 Kom i Hu, at mit Liv er et Aandepust: Mit Øje kommer ikke mere til at se godt.

Pamiętaj, że moje życie [jest] wiatrem, moje oko już nie zobaczy dobra.

8 Dens Øje, som ser mig, skal ikke mere skue mig; dine Øjne skulle se efter mig, men jeg skal ikke findes.

Oko, które mnie widziało, już mnie nie zobaczy. Twoje oczy [są zwrócone] na mnie, a mnie [już] nie ma.

9 En Sky forgaar og farer bort, ligesaa skal den, der farer ned til Dødsriget, ikke komme op igen. (Sheol h7585)

[Jak] obłok się rozchodzi i przemija, tak ten, kto zstępuje do grobu, nie wraca. (Sheol h7585)

10 Han skal ikke komme mere igen til sit Hus, og hans Sted skal ikke kende ham mere.

Nie wróci już do swego domu ani nie pozna go już jego miejsce.

11 Derfor vil jeg ikke heller lægge Baand paa min Mund, jeg vil tale i min Aands Angest, jeg vil klage i min Sjæls Bitterhed.

Dlatego nie mogę powstrzymać swoich ust, będę mówił w utrapieniu swego ducha, będę narzekał w goryczy swojej duszy.

12 Er jeg et Hav eller et Havuhyre, at du vil sætte Vagt over mig?

Czy jestem morzem albo wielorybem, że postawiłeś przy mnie straż?

13 Naar jeg sagde: Min Seng skal trøste mig, mit Leje skal lette min Klage,

Gdy mówię: Pocieszy mnie moje łóżko i moje posłanie ulży mojemu narzekaniu;

14 da forskrækker du mig med Drømme, og ved Syner forfærder du mig,

Wtedy straszysz mnie snami i przerażasz mnie widzeniami;

15 saa min Sjæl foretrækker at være kvalt, ja Døden fremfor disse mine Knokler.

Tak że moja dusza wybrałaby sobie uduszenie, raczej śmierć niż życie.

16 Jeg er ked deraf; jeg vil ikke leve evindelig; lad af fra mig, thi mine Dage ere Forfængelighed!

Uprzykrzyło mi się [życie], nie chcę żyć wiecznie. Zostaw mnie, bo moje dni są marnością.

17 Hvad er et Menneske, at du vil agte ham stort, og at du vil lægge dig ham paa Hjerte?

Czym [jest] człowiek, że go tak wywyższasz i że zwracasz ku niemu swoje serce?

18 og at du vil besøge ham hver Morgen og prøve ham hvert Øjeblik?

Że nawiedzasz go każdego ranka i w każdej chwili doświadczasz?

19 Hvorfor vil du ikke se bort fra mig? vil ikke lade mig Ro saa længe, at jeg kan synke mit Spyt?

Kiedy odwrócisz się ode mnie i zostawisz mnie, abym mógł przełknąć swoją ślinę?

20 Havde jeg syndet, hvad kunde jeg gøre dig, du Menneskenes Vogter? hvorfor har du sat mig til Anstød for dig, at jeg er mig selv til en Byrde?

Zgrzeszyłem, cóż mam czynić, stróżu człowieka? Czemu mnie wziąłeś za cel, abym był sam dla siebie ciężarem?

21 Og hvorfor vil du ikke borttage min Overtrædelse og lade min Misgerning være tilgivet? thi snart skal jeg ligge under Mulde, og naar du søger mig, da er jeg ikke mere.

Czemu nie przebaczysz mojego przestępstwa i nie zmażesz mojej nieprawości? Teraz bowiem położę się w prochu i [gdy] rano będziesz mnie szukał, nie będzie mnie.