Žalmy 63

1 Žalm Davidův, když byl na poušti Judské. Bože, Bůh silný můj ty jsi, tebeť hned v jitře hledám, tebe žízní duše má, po tobě touží tělo mé, v zemi žíznivé a vyprahlé, v níž není vody,

Psalm Dawida, gdy przebywał na Pustyni Judzkiej. Boże, ty jesteś moim Bogiem, od rana cię szukam; pragnie ciebie moja dusza, tęskni do ciebie moje ciało w ziemi suchej i spragnionej, [w której] nie ma wody;

2 Abych tě v svatyni tvé spatřoval, a viděl sílu tvou a slávu tvou,

Abym widział twoją moc i chwałę tak, jak cię ujrzałem w twojej świątyni;

3 (Neboť jest lepší milosrdenství tvé, nežli život), aby tě chválili rtové moji,

Skoro lepsze jest twoje miłosierdzie niż życie, moje wargi będą cię chwaliły;

4 A tak abych tobě dobrořečil, pokudž jsem živ, a ve jménu tvém pozdvihoval rukou svých.

Tak błogosławić cię będę póki żyję, wzniosę swe ręce w imię twoje.

5 Jako tukem a sádlem sytila by se tu duše má, a s radostným rtů prozpěvováním chválila by tě ústa má.

Jak tłuszczem i sadłem będzie nasycona moja dusza, moje usta będą cię wielbić radosnymi wargami;

6 Jistě žeť na tě pamětliv jsem i na ložci svém, každého bdění nočního přemýšlím o tobě.

Gdy cię wspominam na moim posłaniu i rozmyślam o tobie podczas nocnych straży.

7 Nebo jsi mi býval ku pomoci, protož v stínu křídel tvých prozpěvovati budu.

Ponieważ byłeś mi pomocą, w cieniu twoich skrzydeł będę się weselił.

8 Přilnula duše má k tobě, pravice tvá zdržuje mne.

Moja dusza przylgnęła do ciebie, twoja prawica mnie podtrzymuje.

9 Pročež ti, kteříž hledají pádu duše mé, sami vejdou do největší hlubokosti země.

Ale ci, którzy dążą do zguby mojej duszy, sami zejdą do głębi ziemi.

10 Zabijí každého z nich ostrostí meče, i budou liškám za podíl.

Będą wydani pod ostrze miecza, staną się łupem lisów.

11 Král pak veseliti se bude v Bohu, i každý, kdož skrze něho přisahá, chlubiti se bude; nebo ústa mluvících lež zacpána budou.

Lecz król będzie się weselił w Bogu, będzie się chlubił każdy, kto na niego przysięga, a usta kłamców zostaną zamknięte.