Žalmy 44

1 Přednímu zpěváku z synů Chóre, vyučující. Bože, ušima svýma slýchali jsme, a otcové naši vypravovali nám o skutcích, kteréž jsi činíval za dnů jejich, za dnů starodávních.

Przewodnikowi chóru. Psalm pouczający dla synów Korego. Boże, słyszeliśmy na własne uszy, nasi ojcowie opowiadali nam o tym, czego dokonałeś za ich dni, w czasach dawnych.

2 Tys sám rukou svou vyhnal pohany, a vštípil jsi je; potřel jsi lidi, a je jsi rozplodil.

Ty własną ręką wypędziłeś pogan, a ich osadziłeś; wyniszczyłeś narody, a ich rozprzestrzeniłeś.

3 Neboť jsou neopanovali země mečem svým, aniž jim rámě jejich spomohlo, ale pravice tvá a rámě tvé, a světlost oblíčeje tvého, proto že jsi je zamiloval.

Nie zdobyli bowiem ziemi swym mieczem ani ich nie wybawiło własne ramię, lecz twoja prawica i twoje ramię, i światło twego oblicza, bo upodobałeś ich sobie.

4 Ty jsi sám král můj, ó Bože, udílejž hojného spasení Jákobova.

Ty jesteś moim Królem, o Boże; daj wybawienie Jakubowi.

5 V toběť jsme protivníky naše potírali, a ve jménu tvém pošlapávali jsme povstávající proti nám.

Dzięki tobie pokonamy naszych wrogów, w twoje imię zdepczemy naszych przeciwników.

6 Neboť jsem v lučišti svém naděje neskládal, aniž mne kdy obránil meč můj.

Nie zaufam bowiem mojemu łukowi i nie wybawi mnie mój miecz;

7 Ale ty jsi nás vysvobozoval od nepřátel našich, a kteříž nás nenávidí, ty jsi zahanboval.

Lecz ty nas wybawiłeś od naszych wrogów i zawstydziłeś tych, którzy nas nienawidzą.

8 A protož chválíme tě Boha na každý den, a jméno tvé ustavičně oslavujeme. (Sélah)

Każdego dnia chlubimy się Bogiem, a twoje imię będziemy sławić na wieki. (Sela)

9 Ale nyní jsi nás zahnal i zahanbil, a nevycházíš s vojsky našimi.

[Teraz] jednak odrzuciłeś nas i zawstydziłeś, i nie wyruszasz z naszymi wojskami.

10 Obrátil jsi nás nazpět, a ti, kteříž nás nenávidí, rozchvátali mezi sebou jmění naše.

Sprawiłeś, że cofnęliśmy się przed wrogiem, a ci, którzy nas nienawidzą, złupili nas.

11 Oddal jsi nás, jako ovce k snědení, i mezi pohany rozptýlil jsi nás.

Wydałeś nas na rzeź jak owce i rozproszyłeś nas wśród pogan.

12 Prodal jsi lid svůj bez peněz, a nenadsadils mzdy jejich.

Sprzedałeś swój lud za bezcen i nie zyskałeś na jego sprzedaży.

13 Vydal jsi nás k utrhání sousedům našim, ku posměchu a ku potupě těm, kteříž jsou vůkol nás.

Wystawiłeś nas na wzgardę naszym sąsiadom, na szyderstwo i pośmiewisko tym, którzy nas otaczają.

14 Uvedl jsi nás v přísloví mezi národy, a mezi lidmi, aby nad námi hlavou zmítáno bylo.

Uczyniłeś nas tematem przysłowia wśród pogan, tak że narody kiwają głowami nad nami.

15 Na každý den styděti se musím, a hanba tváři mé přikrývá mne,

Mój wstyd wciąż jest przede mną, a hańba mi twarz okrywa;

16 A to z příčiny řeči utrhajícího a hanějícího, z příčiny nepřítele a vymstívajícího se.

Na głos tego, który gardzi i bluźni, z powodu wroga i mściciela.

17 Všecko to přišlo na nás, a však jsme se nezapomenuli na tě, aniž jsme zrušili smlouvy tvé.

To wszystko nas spotkało, a [jednak] nie zapomnieliśmy o tobie ani nie naruszyliśmy twojego przymierza.

18 Neobrátilo se nazpět srdce naše, aniž se uchýlil krok náš od stezky tvé,

Nasze serce się nie odwróciło ani nasze kroki nie zboczyły z twej ścieżki;

19 Ačkoli jsi nás byl potřel na místě draků, a přikryl jsi nás stínem smrti.

Chociaż powaliłeś nas w miejscu smoków i okryłeś nas cieniem śmierci.

20 Kdybychom se byli zapomenuli na jméno Boha svého, a pozdvihli rukou svých k bohu cizímu,

Gdybyśmy zapomnieli imienia naszego Boga i wyciągnęli ręce do obcego boga;

21 Zdaliž by toho Bůh byl nevyhledával? Nebo on zná skrytosti srdce.

Czyż Bóg by się o tym nie dowiedział? Przecież on zna tajniki serca.

22 Anobrž pro tebe mordováni býváme každého dne, jmíni jsme jako ovce k zabití oddané.

Lecz z powodu ciebie przez cały dzień nas zabijają, uważają nas za owce przeznaczone na rzeź.

23 Procitiž, proč spíš, ó Pane? Probudiž se, a nezaháněj nás na věky.

Ocknij się; czemu śpisz, Panie? Obudź się, nie odrzucaj nas na wieki.

24 I pročež tvář svou skrýváš, a zapomínáš se na trápení a ssoužení naše?

Czemu ukrywasz swoje oblicze i zapominasz o naszym utrapieniu i ucisku?

25 Nebotě se již sklonila až k prachu duše naše, přilnul k zemi život náš.

Nasza dusza bowiem pogrążyła się w prochu, nasz brzuch przylgnął do ziemi.

26 Povstaniž k našemu spomožení, a vykup nás pro své milosrdenství.

Powstań nam na pomoc, odkup nas ze względu na twoje miłosierdzie.