Žalmy 22

1 Přednímu zpěváku k času jitřnímu, žalm Davidův. Bože můj, Bože můj, pročež jsi mne opustil? Vzdálils se od spasení mého a od slov naříkání mého.

Przewodnikowi chóru, na Ajjelet haszahar. Psalm Dawida. Boże mój, Boże mój, czemu mnie opuściłeś? [Czemu] jesteś [tak] daleki od wybawienia mnie, od słów mego jęku?

2 Bože můj, přes celý den volám, a neslyšíš, i v noci, a nemohu se utajiti.

Boże mój, wołam we dnie, a nie odzywasz się do mnie; w nocy, a nie mogę się uspokoić.

3 Ty zajisté jsi svatý, zůstávající vždycky k veliké chvále Izraelovi.

Ale ty jesteś Święty, mieszkający wśród chwały Izraela.

4 V toběť doufali otcové naši, doufali, a vysvobozovals je.

Tobie ufali nasi ojcowie, ufali i wyzwoliłeś ich.

5 K tobě volávali, a spomáhals jim; v tobě doufali, a nebývali zahanbeni.

Do ciebie wołali i zostali wybawieni, tobie ufali i się nie zawiedli.

6 Já pak červ jsem, a ne člověk, útržka lidská a povrhel vůbec.

Ja zaś jestem robakiem, a nie człowiekiem, pośmiewiskiem ludzi i wzgardą ludu.

7 Všickni, kteříž mne vidí, posmívají se mi, ošklebují se, a hlavami potřásají, říkajíce:

Wszyscy, którzy mnie widzą, szydzą ze mnie, wykrzywiają usta, potrząsają głową, [mówiąc]:

8 Spustiltě se na Hospodina, nechť ho vysvobodí; nechať jej vytrhne, poněvadž se mu v něm zalíbilo.

Zaufał PANU, niech go wyzwoli; niech go ocali, skoro go kocha.

9 Ješto ty jsi, kterýž jsi mne vyvedl z života, ustaviv mne v doufání při prsích matky mé.

Ale to ty mnie wydobyłeś z łona, napełniłeś mnie ufnością jeszcze u piersi mojej matki.

10 Na tebeť jsem uvržen od narození svého, od života matky mé Bůh můj ty jsi.

Na ciebie byłem zdany od narodzenia, od łona matki ty jesteś moim Bogiem.

11 Nevzdalujž se ode mne, nebo ssoužení blízké jest, a nemám spomocníka.

Nie oddalaj się ode mnie, bo utrapienie bliskie, a nie ma nikogo, kto by [mnie] wspomógł.

12 Obkličujíť mne býkové mnozí, silní volové z Bázan obstupují mne.

Otoczyło mnie mnóstwo cielców, osaczyły mnie byki Baszanu.

13 Otvírají na mne ústa svá, jako lev rozsapávající a řvoucí.

Rozwarły na mnie swe paszcze jak lew drapieżny i ryczący.

14 Jako voda rozplynul jsem se, a rozstoupily se všecky kosti mé, a srdce mé jako vosk rozpustilo se u prostřed vnitřností mých.

Rozpłynąłem się jak woda i rozłączyły się wszystkie moje kości; moje serce stało się jak wosk, roztopiło się w moim wnętrzu.

15 Vyprahla jako střepina síla má, a jazyk můj přilnul k dásním mým, anobrž v prachu smrti položils mne.

Moja siła wyschła jak skorupa, a mój język przylgnął do podniebienia; położyłeś mnie w prochu śmierci.

16 Nebo psi obskočili mne, rota zlostníků oblehla mne, zprobijeli ruce mé i nohy mé.

Psy bowiem mnie osaczyły, obległa mnie zgraja złoczyńców; przebili moje ręce i nogi.

17 Mohl bych sčísti všecky kosti své, oni pak hledí na mne, a dívají se mi.

Mogę policzyć wszystkie moje kości; a oni patrzą na mnie, przypatrują się.

18 Dělí mezi sebou roucha má, a o můj oděv mecí los.

Dzielą między siebie moje szaty i o moją tunikę rzucają losy.

19 Ale ty, Hospodine, nevzdalujž se, sílo má, přispěj k spomožení mému.

Ale ty, PANIE, nie oddalaj się; mocy moja, spiesz mi na ratunek.

20 Vychvať od meče duši mou, a z moci psů jedinkou mou.

Ocal od miecza moją duszę, od mocy psów cenną [duszę] moją.

21 Zachovej mne od úst lva, a od rohů jednorožcových vyprosť mne.

Wybaw mnie z lwiej paszczy, [bo] i od rogów jednorożców mnie ocaliłeś.

22 I budu vypravovati bratřím svým o jménu tvém, u prostřed shromáždění chváliti tě budu, řka:

Będę głosił twoje imię moim braciom, będę cię chwalił pośród zgromadzenia.

23 Kteříž se bojíte Hospodina, chvalte jej, všecko símě Jákobovo ctěte jej, a boj se ho všecka rodino Izraelova.

Chwalcie PANA, wy, którzy się go boicie; wysławiajcie go, całe potomstwo Jakuba; bójcie się go, wszyscy potomkowie Izraela.

24 Nebo nepohrdá, ani se odvrací od trápení ztrápeného, aniž skrývá tváři své od něho, nýbrž když k němu volá, vyslýchá jej.

Bo nie wzgardził ani się nie brzydził utrapieniem ubogiego, ani nie ukrył przed nim swego oblicza, lecz gdy [ten] do niego wołał, wysłuchał go.

25 O tobě chvála má v shromáždění velikém, sliby své plniti budu před těmi, kteříž se bojí tebe.

Od ciebie [pochodzi] moja chwała w wielkim zgromadzeniu; wypełnię swoje śluby wobec tych, którzy się ciebie boją.

26 Jísti budou tiší a nasyceni budou, chváliti budou Hospodina ti, kteříž ho hledají, živo bude srdce vaše na věky.

Ubodzy będą jeść i nasycą się, chwalić PANA będą ci, którzy go szukają; wasze serce będzie żyć na wieki.

27 Rozpomenou a obrátí se k Hospodinu všecky končiny země, a skláněti se budou před ním všecky čeledi národů.

Przypomną sobie i nawrócą się do PANA wszystkie krańce ziemi i oddadzą pokłon przed twoim obliczem wszystkie rodziny narodów.

28 Nebo Hospodinovo jest království, a onť panuje nad národy.

Do PANA bowiem należy królestwo i on panuje nad narodami.

29 Jísti budou a skláněti se před ním všickni tuční země, jemu se klaněti budou všickni sstupující do prachu, a kteříž duše své nemohou při životu zachovati.

Wszyscy bogaci ziemi będą jeść i oddawać mu pokłon, upadną przed jego obliczem wszyscy, którzy zstępują w proch, którzy nie mogą swej duszy zachować przy życiu.

30 Símě jejich sloužiti mu bude, a přičteno bude ku Pánu v každém věku.

Potomstwo będzie mu służyć i będzie poczytane Panu za pokolenie.

31 Přijdouť, a lidu, kterýž z nich vyjde, vypravovati budou spravedlnost jeho; nebo ji skutkem vykonal.

Przyjdą i ludowi, który się narodzi, opowiedzą jego sprawiedliwość – że on tak uczynił.