Príslovia 29

1 Èlověk, kterýž často kárán bývaje, zatvrzuje šíji, rychle potřín bude, tak že neprospěje žádné lékařství.

Człowiek, który czyni twardym [swój] kark mimo częstych nagan, zostanie nagle zniszczony i pozbawiony ratunku.

2 Když se množí spravedliví, veselí se lid; ale když panuje bezbožník, vzdychá lid.

Gdy sprawiedliwi są u władzy, lud się weseli, a gdy panują niegodziwi, lud wzdycha.

3 Muž, kterýž miluje moudrost, obveseluje otce svého; ale kdož se přitovaryšuje k nevěstkám, mrhá statek.

Kto miłuje mądrość, raduje swego ojca, a kto zadaje się z nierządnicami, trwoni majątek.

4 Král soudem upevňuje zemi, muž pak, kterýž béře dary, boří ji.

Król utwierdza ziemię sądem, ale kto przyjmuje dary, burzy ją.

5 Èlověk, kterýž pochlebuje příteli svému, rozprostírá sít před nohama jeho.

Człowiek, który pochlebia swemu bliźniemu, rozciąga sieć przed jego nogami.

6 Výstupek bezbožného jest jemu osídlem, spravedlivý pak prozpěvuje a veselí se.

Grzech złego człowieka jest jego sidłem, ale sprawiedliwy śpiewa i weseli się.

7 Spravedlivý vyrozumívá při nuzných, ale bezbožník nemá s to rozumnosti ani umění.

Sprawiedliwy zważa na sprawę ubogich, [a] niegodziwemu nie zależy na jej poznawaniu.

8 Muži posměvači zavozují město, ale moudří odvracují hněv.

Szydercy prowadzą miasto w sidła, ale mądrzy odwracają gniew.

9 Muž moudrý, kterýž se nesnadní s mužem bláznivým, buď že se pohne, buď že se směje, nemá pokoje.

Jeśli mądry człowiek spiera się z głupim, czy się gniewa, czy się śmieje, nie [ma] pokoju.

10 Vražedlníci v nenávisti mají upřímého, ale upřímí pečují o duši jeho.

Krwiożercy nienawidzą prawego, ale sprawiedliwi szukają jego duszy.

11 Všecken duch svůj vypouští blázen, ale moudrý na potom zdržuje jej.

Głupi ujawnia cały swój umysł, a mądry zachowuje go na później.

12 Pána toho, kterýž rád poslouchá slov lživých, všickni služebníci jsou bezbožní.

Jeśli władca słucha kłamstw, to wszyscy jego słudzy są niegodziwi.

13 Chudý a dráč potkávají se, obou dvou však oči osvěcuje Hospodin.

Ubogi i zdzierca spotykają się, a PAN obu oświeca oczy.

14 Krále toho, kterýž soudí právě nuzné, trůn na věky bývá utvrzen.

Tron króla, który sądzi ubogich według prawdy, będzie umocniony na wieki.

15 Metla a kárání dává moudrost, ale dítě sobě volné k hanbě přivodí matku svou.

Rózga i upomnienia dają mądrość, a samowolne dziecko przynosi wstyd swojej matce.

16 Když se rozmnožují bezbožní, rozmnožuje se převrácenost, a však spravedliví spatřují pád jejich.

Gdy niegodziwi się mnożą, to mnoży się i przestępstwo, lecz sprawiedliwi ujrzą ich upadek.

17 Tresci syna svého, a přineseť odpočinutí, a způsobí rozkoš duši tvé.

Karć swego syna, a da ci odpocząć i przyniesie rozkosz twojej duszy.

18 Když nebývá vidění, rozptýlen bývá lid; kdož pak ostříhá zákona, blahoslavený jest.

Gdy nie ma proroctwa, lud ginie, a kto przestrzega prawa, jest błogosławiony.

19 Slovy nebývá napraven služebník; nebo rozuměje, však neodpoví.

Sługi nie poprawi się słowami, bo choć rozumie, jednak nie odpowiada.

20 Spatřil-li bys člověka, an jest kvapný v věcech svých, lepší jest naděje o bláznu, než o takovém.

Widzisz człowieka, który jest pochopny w swoich słowach? Więcej nadziei dla głupca niż dla niego.

21 Kdo rozkošně chová z dětinství služebníka svého, naposledy bude syn.

Kto czule wychowuje sługę od młodości, na ostatek będzie go miał za syna.

22 Èlověk hněvivý vzbuzuje svár, a prchlivý mnoho hřeší.

Człowiek gniewliwy wszczyna spór, a człowiek porywczy mnoży grzechy.

23 Pýcha člověka snižuje jej, ale chudý duchem dosahuje slávy.

Pycha człowieka poniża go, ale pokorny w duchu dostąpi chwały.

24 Kdo má spolek s zlodějem, v nenávisti má duši svou; zlořečení slyší, však neoznámí.

Wspólnik złodzieja nienawidzi swojej duszy; słyszy przekleństwa, a nie wydaje [go].

25 Strašlivý člověk klade sobě osídlo, ale kdo doufá v Hospodina, bývá povýšen.

Strach przed człowiekiem zastawia sidła, ale kto ufa PANU, będzie bezpieczny.

26 Mnozí hledají tváři pánů, ješto od Hospodina jest soud jednoho každého.

Wielu zabiega o względy władcy, ale sąd każdego człowieka pochodzi od PANA.

27 Ohavností spravedlivým jest muž nepravý, ohavností pak bezbožnému, kdož upřímě kráčí.

Bezbożny budzi odrazę w sprawiedliwych, a kto postępuje uczciwie, budzi odrazę w niegodziwych.