Jób 38

1 Tedy odpověděl Hospodin Jobovi z vichru, a řekl:

Potem PAN odpowiedział Hiobowi spośród wichru:

2 Kdož jest to, jenž zatemňuje radu řečmi neumělými?

Kim jest ten, co zaciemnia radę słowami bez poznania?

3 Přepaš nyní jako muž bedra svá, a nač se tebe tázati budu, oznam mi.

Przepasz teraz swe biodra jak mężczyzna, będę cię pytał, a ty mi odpowiadaj.

4 Kdes byl, když jsem zakládal zemi? Pověz, jestliže máš rozum.

Gdzie byłeś, kiedy zakładałem fundamenty ziemi? Powiedz, jeśli masz [tę] wiedzę.

5 Kdo rozměřil ji, víš-li? Aneb kdo vztáhl pravidlo na ni?

Kto określił jej rozmiary? Czy wiesz? Kto rozciągnął nad nią sznur?

6 Na čem podstavkové její upevněni jsou? Aneb kdo založil úhelný kámen její,

Na czym są oparte jej podstawy? Kto położył jej kamień węgielny;

7 Když prozpěvovaly spolu hvězdy jitřní, a plésali všickni synové Boží?

Gdy gwiazdy poranne razem śpiewały i radowali się wszyscy synowie Boży?

8 Aneb kdo zavřel jako dveřmi moře, když vyšlo z života, a zjevilo se?

Kto zamknął bramą morze, gdy się wyrywało [jakby] wychodzące z łona?

9 Když jsem mu položil oblak za oděv, a mrákotu místo plének jeho,

Gdy chmurę uczyniłem jego szatą, a ciemność jego pieluszkami;

10 Když jsem jemu uložil úsudek svůj, přistaviv závory a dvéře,

Gdy ustanowiłem o nim swój dekret i poustawiałem rygle i bramy;

11 I řekl jsem: Až potud vycházeti budeš, a dále nic, tu, pravím, skládati budeš dutí vlnobití svého.

I powiedziałem: Dotąd dojdziesz, a nie dalej; tu położysz swe nadęte fale.

12 Zdaž jsi kdy za dnů svých rozkázal jitru? Ukázal-lis záři jitřní místo její,

Czy kiedykolwiek w swoim życiu rozkazywałeś rankowi i wskazałeś zorzy jej miejsce;

13 Aby uchvacovala kraje země, a bezbožní aby z ní vymítáni byli?

Aby ogarnęła krańce ziemi i aby niegodziwi zostali z niej strząśnięci?

14 Tak aby proměnu přijímala jako vosk pečetní, oni pak aby nedlouho stáli jako roucho,

Ona zmienia się jak glina pod pieczęcią, [a wszystko] stoi jak szata.

15 A aby bezbožným zbraňováno bylo světla jejich, a rámě vyvýšené zlámáno bylo?

Niegodziwym jest odebrana ich światłość, a wyniosłe ramię będzie złamane.

16 Přišel-lis až k hlubinám mořským? A u vnitřnosti propasti chodil-lis?

Czy dotarłeś aż do źródeł morza? Czy przechadzałeś się po dnie głębin?

17 Jsou-li tobě zjeveny brány smrti? A brány stínu smrti viděl-lis?

Czy bramy śmierci zostały przed tobą odkryte? Czy widziałeś bramy cienia śmierci?

18 Shlédl-lis širokosti země? Oznam, jestliže ji znáš všecku.

Czy pojąłeś szerokość ziemi? Powiedz mi, jeśli to wszystko wiesz.

19 Která jest cesta k obydlí světla, a které místo temností,

Gdzie jest droga do miejsca przebywania światłości? Gdzie swoje miejsce [ma] ciemność;

20 Že bys je pojal v meze jeho, poněvadž bys srozumíval stezkám domu jeho?

Abyś ją zaprowadził do jej granic i mógł poznać ścieżki do jej domu?

21 Věděl-lis tehdáž, že jsi měl se naroditi, a počet dnů tvých jak veliký býti má?

Czy wiesz to, bo wtedy się urodziłeś i liczba twoich dni [jest] wielka?

22 Přišel-lis až ku pokladům sněhu? A poklady krupobití viděl-lis,

Czy dotarłeś do skarbnic śniegu? Czy widziałeś skarbnice gradu;

23 Kteréž chovám k času ssoužení, ke dni bitvy a boje?

Który zachowuję na czas ucisku, na dzień bitwy i wojny?

24 Kterými se cestami rozděluje světlo, kteréž rozhání východní vítr po zemi?

Jaką drogą dzieli się światłość, która rozpędza wiatr wschodni po ziemi?

25 Kdo rozdělil povodní tok, a cestu blýskání hromovému,

Kto podzielił kanał dla ulewy i drogę dla błyskawicy grzmotu;

26 Tak aby pršel déšť i na tu zemi, kdež není lidí, na poušť, kdež není člověka,

Aby padał deszcz na ziemię, w której nikt nie mieszka, i na pustynię, gdzie nie ma człowieka;

27 Aby zapájel místa planá a pustá, a k zrůstu přivodil trávu mladistvou?

Aby nasycił [miejsce] puste i jałowe oraz zasilił rosnącą [tam] trawę?

28 Má-liž déšť otce? A kdo plodí krůpěje rosy?

Czy deszcz ma ojca? A kto spłodził krople rosy?

29 Z čího života vychází mráz? A jíní nebeské kdo plodí?

Z czyjego łona wychodzi lód? A kto spłodził szron niebieski?

30 Až i vody jako v kámen se proměňují, a svrchek propasti zamrzá.

Wody zostają przykryte niczym kamieniem, gdy powierzchnia głębiny zamarza.

31 Zdali zavázati můžeš rozkoše Kuřátek, aneb stahování Orionovo rozvázati?

Czy możesz związać jasne gwiazdy Plejad albo rozluźnić więzy Oriona?

32 Můžeš-li vyvoditi hvězdy polední v čas jistý, aneb Arktura s syny jeho povedeš-li?

Czy wyprowadzisz w swym czasie gwiazdy południowe? Czy poprowadzisz Niedźwiedzicę z jej synami?

33 Znáš-li řád nebes? Můžeš-li spravovati panování jejich na zemi?

Czy znasz porządek nieba? Czy możesz ustanowić jego panowanie na ziemi?

34 Můžeš-li pozdvihnouti k oblaku hlasu svého, aby hojnost vod přikryla tebe?

Czy podniesiesz swój głos ku chmurom, aby cię ulewa przykryła?

35 Ty-liž vypustíš blýskání, aby vycházela? Zdaliž řeknou tobě: Aj teď jsme?

Czy możesz wypuścić błyskawice, aby przyszły i mówiły: Oto jesteśmy?

36 Kdo složil u vnitřnostech lidských moudrost? Aneb kdo dal rozumu stižitelnost?

Kto włożył we wnętrze [ludzkie] mądrość? Kto dał sercu rozum?

37 Kdo vypravovati bude o nebesích moudře? A láhvice nebeské kdo nastrojuje,

Kto zdoła policzyć chmury [swoją] mądrością? Kto uspokoi, kiedy leje z nieba;

38 Aby svlažená země zase stuhnouti mohla, a hrudy se v hromadě držely?

Gdy proch twardnieje, a bryły przylegają do siebie?

39 Honíš-liž ty lvu loupež? A hltavost lvíčat naplňuješ-liž,

Czy lwu zdobyczy nałowisz, czy zaspokoisz głód lwiątek;

40 Když se stulují v peleších svých, ustavičně z skrýší čihajíce?

Gdy tulą się w swoich jaskiniach i czyhają w cieniu swoich jam?

41 Kdo připravuje krkavci pokrm jeho, když mladí jeho k Bohu silnému volají, a toulají se sem i tam pro nedostatek pokrmu?

Kto dostarcza krukowi pokarmu, gdy jego młode wołają do Boga [i] tułają się bez pożywienia?