Jób 20

1 Odpovídaje pak Zofar Naamatský, řekl:

Wtedy Sofar z Naama odpowiedział:

2 Z příčiny té myšlení má k odpovídání tobě nutí mne, a to abych rychle učinil,

Dlatego moje myśli skłaniają mnie do odpowiedzi i z tego powodu [mówię] pośpiesznie.

3 Že kárání k zahanbení svému slyším, pročež duch můj osvícený nutí mne, aťbych odpovídal.

Słuchałem obraźliwego upomnienia i duch mojego zrozumienia podsuwa mi odpowiedź:

4 Zdaž nevíš o tom, že od věků, a jakž postavil Bůh člověka na zemi,

Czy nie wiesz, że od wieków, odkąd człowieka postawiono na ziemi;

5 Plésání bezbožných krátké jest, a veselí pokrytce jen na chvílku?

Radość niegodziwych [jest] krótka, a wesołość obłudnika [trwa] okamgnienie?

6 Byť pak vstoupila až k nebi pýcha jeho, a hlava jeho oblaku by se dotkla,

Choćby jego wyniosłość sięgała aż do niebios, a jego głowa – do obłoków;

7 Však jako lejno jeho na věky zahyne. Ti, kteříž jej vídali, řeknou: Kam se poděl?

[To jednak] zginie on na wieki jak jego własny gnój, [a] ci, którzy go widzieli, powiedzą: Gdzie [on] się podział?

8 Jako sen pomine, aniž ho naleznou; nebo uteče jako vidění noční.

Uleci jak sen i nie znajdą go; ucieknie jak nocne widzenie.

9 Oko, kteréž ho vídalo, již ho nikdy neuzří, aniž více patřiti bude na něj místo jeho.

Oko, które go widziało, nie zobaczy go więcej, i już nie ujrzy go jego miejsce.

10 Synové jeho budou přízně u nuzných hledati, a ruce jeho musejí zase vraceti loupež svou.

Jego synowie będą się korzyć przed ubogim, jego ręce zwrócą swe bogactwo.

11 Kosti jeho naplněny jsou hříchy mladosti jeho, a s ním v prachu lehnou.

Jego kości są pełne [grzechów] jego młodości, razem z nim spoczną w prochu.

12 A ačkoli zlost sladne v ústech jeho, a chová ji pod jazykem svým;

A choć zło jest słodkie w jego ustach i zataja je pod swoim językiem;

13 Kochá se v ní, a nepouští jí, ale zdržuje ji u prostřed dásní svých:

Chociaż rozkoszuje się nim i nie opuszcza go, zatrzymując je na swoim podniebieniu;

14 Však pokrm ten ve střevách jeho promění se; bude jako žluč hadů nejlítějších u vnitřnostech jeho.

[To jednak] jego pokarm we wnętrznościach przemienia się, [staje się] żółcią żmii w jego wnętrzu.

15 Zboží nahltané vyvrátí, z břicha jeho Bůh silný je vyžene.

Połknął bogactwa i zwróci je; Bóg je wyrzuci z jego brzucha.

16 Jed hadů lítých ssáti bude, zabije ho jazyk ještěrčí.

Będzie ssał jad żmii, zabije go język węża.

17 Neuzří pramenů potoků a řek medu a másla.

Nie zobaczy rzek, potoków, strumieni miodu ani masła.

18 Navrátí úsilé cizí, a nezažive ho, vedlé nátisku svého rozličného; nebude na ně vesel.

Zwróci swój zysk i nie połknie go; i choć znowu zdobędzie wielki majątek, nie ucieszy się [z niego].

19 Nebo utiskal a opouštěl nuzné, dům zloupil a nestavěl ho.

Bo uciskał [i] opuszczał ubogich, przemocą zabrał dom, którego nie zbudował.

20 Pročež nesezná nic pokojného v životě svém, aniž které nejrozkošnější své věci bude moci zachovati.

Dlatego nie zazna pokoju w swoim wnętrzu, nie zatrzyma tego, czego pragnął.

21 Nic mu nepozůstane z pokrmu jeho, tak že nebude míti, čím by se troštoval.

Z jego pokarmów nic nie zostanie, nie rozmnożą się jego dobra.

22 Byť pak i dovršena byla hojnost jeho, ssoužení míti bude; každá ruka trapiče oboří se na něj.

Mimo obfitości jego dostatku dosięgnie go bieda. Wszelka ręka nikczemnych uderzy na niego.

23 By měl čím naplniti břicho své, dopustí na něj Bůh prchlivost hněvu svého, kterouž na něj dštíti bude i na pokrm jeho.

Gdy będzie miał czym napełnić swój brzuch, [Bóg] ześle na niego zapalczywość swego gniewu, wyleje na niego [i] na jego pokarmy.

24 Když utíkati bude před zbrojí železnou, prostřelí ho lučiště ocelivé.

[Gdy] będzie uciekał przed żelazną bronią, przebije go łuk spiżowy.

25 Střela vyňata bude z toulu a vystřelena, nadto meč pronikne žluč jeho; a když odcházeti bude, přikvačí jej hrůzy.

Wyjęta będzie [strzała] z grzbietu, a grot przeszyje jego wątrobę; ogarnie go strach.

26 Všeliká neštěstí jsou polečena v skrýších jeho, zžíře jej oheň nerozdmýchaný, zle se povede i pozůstalému v stanu jeho.

Wszelka ciemność zaczai się w jego kryjówkach. Pożre go ogień niewzniecony, a ten, kto pozostał w jego przybytku, będzie udręczony.

27 Odkryjí nebesa nepravost jeho, a země povstane proti němu.

Niebo odkryje jego nieprawość, a ziemia powstanie przeciwko niemu.

28 Rozptýlena bude úroda domu jeho, rozplyne se v den hněvu jeho.

Dobytek jego domu przepadnie, [jego dobra] rozpłyną się w dniu [Bożego] gniewu.

29 Tenť jest podíl člověka bezbožného od Boha, to, pravím, dědictví vyrčené jemu od Boha silného.

Taki [jest] dział Boga dla niegodziwego i dziedzictwo przeznaczone mu przez Boga.