Kazatel 10

1 Muchy mrtvé nasmrazují a nakažují mast apatekářskou; tak pro moudrost a slávu vzácného maličko bláznovství zohyžďuje.

Zdechłe muchy zasmradzają i psują olejek aptekarza. Tak samo odrobina głupstwa psuje [człowieka] poważanego z powodu jego mądrości i sławy.

2 Srdce moudrého jest po pravici jeho, ale srdce blázna po levici jeho.

Serce mądrego jest po jego prawicy, ale serce głupca po jego lewicy.

3 I tehdáž, když blázen cestou jde, srdce jeho nedostatek trpí; nebo všechněm znáti dává, že blázen jest.

Nawet gdy głupiec idzie drogą, brakuje mu rozumu, i mówi wszystkim, że jest głupcem.

4 Jestliže by duch toho, jenž panuje, povstal proti tobě, neopouštěj místa svého; nebo krotkost přítrž činí hříchům velikým.

Jeśli duch władcy powstaje przeciwko tobie, nie opuszczaj swego miejsca, gdyż pokora zapobiega wielkim wykroczeniom.

5 Jest zlá věc, kterouž jsem viděl pod sluncem, totiž neprozřetelnost, kteráž pochází od vrchnosti,

Jest zło, które widziałem pod słońcem, to błąd, który pochodzi od władcy:

6 Že blázen postaven bývá v důstojnosti veliké, a bohatí že v nízkosti sedávají.

Głupota jest wywyższona do wielkiej godności, a bogaci [w mądrość] siedzą nisko.

7 Viděl jsem služebníky na koních, knížata pak, ana chodí pěšky jako služebníci.

Widziałem sługi na koniach, a książąt idących pieszo jak słudzy.

8 Kdo kopá jámu, upadá do ní; a kdo boří plot, ušťkne jej had.

Kto kopie dół, [sam] w niego wpadnie, kto rozwala płot, tego ukąsi wąż.

9 Kdo přenáší kamení, urazí se jím; a kdo štípá dříví, nebezpečenství bude míti od něho.

Kto przenosi kamienie, porani się nimi, kto rąbie drwa, naraża się na niebezpieczeństwo.

10 Jestliže se ztupí železo, a nenabrousí-li ostří jeho, tedy síly přičiniti musí; ale mnohem lépe může to spraviti moudrost.

Jeśli stępi się żelazo, a nie naostrzy się jego ostrza, wtedy trzeba wytężyć siły. Ale lepiej skutkuje mądrość.

11 Ušťkne-li had, než by zaklet byl, nic neprospějí slova zaklinače.

Wąż ukąsi bez zaklęcia, a gaduła nie jest niczym lepszym.

12 Slova úst moudrého jsou příjemná, ale rtové blázna sehlcují jej.

Słowa z ust mądrego są łaskawe, ale wargi głupca pożerają jego samego.

13 Počátek slov úst jeho jest nemoudrost, a ostatek mluvení jeho pouhé bláznovství.

Początek słów jego ust to głupota, a koniec jego mowy to wielkie szaleństwo.

14 Nebo blázen mnoho mluví, ješto neví člověk ten, co budoucího jest. To zajisté, co bude po něm, kdo mu oznámí?

Głupiec wiele mówi, [choć] człowiek nie wie, co nastąpi. Któż mu oznajmi, co po nim nastanie?

15 Práce bláznů k ustání je přivodí, nebo neumí ani do města trefiti.

Głupi męczą się trudem, a nie wiedzą nawet, jak dojść do miasta.

16 Běda tobě, země, když král tvůj dítě jest, a knížata tvá ráno hodují.

Biada tobie, ziemio, gdy twoim królem dziecko, a twoi książęta z rana biesiadują.

17 Blahoslavená jsi ty země, když král tvůj jest syn šlechetných, a knížata tvá, když čas jest, jídají pro posilnění, a ne pro opilství.

Błogosławiona jesteś, ziemio, gdy twój król pochodzi ze szlachetnego rodu, a twoi książęta we właściwym czasie jadają, by się posilić, a nie dla pijaństwa.

18 Ano pro lenost schází krov, a pro opuštění rukou kapává do domu.

Z powodu lenistwa chyli się dach, a wskutek opieszałości rąk przecieka dom.

19 Pro obveselení strojívají hody, a víno obveseluje život, peníze pak ke všemu dopomáhají.

Dla uciechy wyprawia się ucztę i wino rozwesela życie, ale pieniądze umożliwiają wszystko.

20 Ani sám u sebe králi nezlořeč, ani v skrýších pokoje svého nezlořeč mocnějšímu; nebo pták nebeský donesl by hlas ten, a to, což křídla má, vyjevilo by řeč tvou.

Nawet w swoich myślach nie złorzecz królowi ani w swojej sypialni nie przeklinaj bogatego, bo ptak niebieski zaniesie ten głos, a to, co skrzydlate, rozgłosi sprawę.