Pjesma nad Pjesmama 2

1 - Ja sam cvijet šaronski, ljiljan u dolu.

Yo soy el lirio del campo, y la rosa de los valles.

2 - Što je ljiljan među trnjem, to je prijateljica moja među djevojkama.

Como el lirio entre las espinas, así es mi compañera entre las hijas.

3 - Što je jabuka među šumskim stablima, to je dragi moj među mladićima; bila sam željna hlada njezina i sjedoh, plodovi njeni slatki su grlu mome.

Como el manzano entre los árboles monteses, así es mi amado entre los hijos: debajo de su sombra deseé sentarme, y me asenté, y su fruto ha sido dulce a mi paladar.

4 Uveo me u odaje vina i pokrio me zastavom ljubavi.

Trájome a la cámara del vino; y su bandera de amor puso sobre mí.

5 Okrijepite me kolačima, osvježite jabukama, jer sam bolna od ljubavi.

Sustentádme con frascos de vino, esforzádme con manzanas; porque estoy enferma de amor.

6 Njegova mi je lijeva ruka pod glavom, a desnom me grli.

Su izquierda esté debajo de mi cabeza, y su derecha me abrace.

7 - Kćeri jeruzalemske, zaklinjem vas srnama i košutama poljskim, ne budite, ne budite ljubav moju dok sama ne bude htjela!

Yo os conjuro, o! hijas de Jerusalem, por las gamas, o por las ciervas del campo, que no despertéis, ni hagáis velar al amor, hasta que él quiera.

8 Glas dragoga moga! Evo ga, dolazi, prelijeće brda, preskakuje brežuljke.

¡La voz de mi amado! He aquí que éste viene saltando sobre los montes, saltando sobre los collados.

9 Dragi je moj kao srna, on je kao jelenče. Evo ga za našim zidom, gleda kroz prozore, zaviruje kroz rešetke.

Mi amado es semejante al gamo, o al cabrito de los ciervos. Héle aquí, está detrás de nuestra pared, mirando por las ventanas, mostrándose por las rejas.

10 Dragi moj podiže glas i govori mi: “Ustani, dragano moja, ljepoto moja, i dođi,

Mi amado habló, y me dijo: Levántate, o! amor mío, hermosa mía, y vente:

11 jer evo, zima je već minula, kiša je prošla i nestala.

Porque, he aquí, ha pasado el invierno: la lluvia se ha mudado, y se fue;

12 Cvijeće se po zemlji ukazuje, vrijeme pjevanja dođe i glas se grličin čuje u našem kraju.

Las flores se han mostrado en la tierra; el tiempo de la canción es venido, y voz de tórtola se ha oído en nuestra región;

13 Smokva je izbacila prve plodove, vinograd, u cvatu, miriše. Ustani, dragano moja, ljepoto moja i dođi.

La higuera ha metido sus higos, y las vides en cierne dieron olor: levántate, o! amor mío, hermosa mía, y vente.

14 Golubice moja, u spiljama kamenim, u skrovištima vrletnim, daj da ti vidim lice i da ti čujem glas, jer glas je tvoj ugodan i lice je tvoje krasno.”

Paloma mía, en los agujeros de la peña, en lo escondido de la escalera: muéstrame tu vista: házme oír tu voz; porque tu voz es dulce, y tu vista hermosa.

15 Pohvatajte lisice, male lisice što oštećuju vinograde, naše vinograde u cvatu.

Tomádnos las zorras, las zorras pequeñas, que echan a perder las viñas, mientras nuestras viñas están en cierne.

16 Dragi moj pripada meni, a ja njemu, on pase među ljiljanima.

Mi amado es mío, y yo suya: él apacienta entre lirios.

17 Prije nego dan izdahne i sjene se spuste, vrati se, dragi moj: budi lagan kao srna, kao lane na gori Beteru.

Hasta que apunte el día, y las sombras huyan, tórnate, o! amado mío: sé semejante al gamo, o al cabrito de los ciervos sobre los montes de Beter.