Psalmi 88
1 Pjesma. Psalam. Sinova Korahovih. Zborovođi. Po napjevu “Bolest”. Za pjevanje. Poučna pjesma. Ezrahijca Hemana. Jahve, Bože moj, vapijem danju, a noću naričem pred tobom.
Kanto-psalmo de la Koraĥidoj. Al la ĥorestro. Por maĥalat-leanoto. Instruo de Heman, la Ezraĥido. Ho Eternulo, Dio de mia savo! Tage kaj nokte mi krias antaŭ Vi.
2 Neka dopre do tebe molitva moja, prigni uho k vapaju mome.
Mia preĝo venu antaŭ Vian vizaĝon; Klinu Vian orelon al mia ploro.
Ĉar mia animo trosatiĝis de malbonoj Kaj mia vivo atingis Ŝeolon. (Sheol h7585)
4 Broje me k onima što u grob silaze, postadoh sličan nemoćniku.
Mi similiĝis al la forirantoj en la tombon; Mi fariĝis kiel viro sen fortoj,
5 Među mrtvima moj je ležaj, poput ubijenih što leže u grobu kojih se više ne spominješ, od kojih si ustegao ruku.
Etendita inter mortintoj; Kiel mortigitoj, kuŝantaj en la tombo, Kiujn Vi jam ne rememoras Kaj kiuj estas forigitaj for de Via mano.
6 Smjestio si me u jamu duboku, u tmine, u bezdan.
Vi metis min en la plej profundan foson, En mallumon, en abismon.
7 Teško me pritišće ljutnja tvoja i svim me valima svojim prekrivaš.
Pezas sur mi Via furiozo, Kaj per ĉiuj Viaj ondoj Vi min premas. (Sela)
8 Udaljio si od mene znance moje, Óučini da im gnusan budem: zatvoren sam, ne mogu izaći.
Vi malproksimigis de mi miajn konatojn, Vi faris min abomenaĵo por ili; Mi estas enŝlosita, kaj mi ne povas eliri.
9 Od nevolje oči mi gasnu: vapijem tebi, Jahve, iz dana u dan, za tobom ruke pružam.
Mia okulo mallumiĝis de malĝojo; Mi vokas Vin, ho Eternulo, ĉiutage, Mi etendas al Vi miajn manojn.
10 Zar na mrtvima činiš čudesa? Zar će sjene ustati i hvaliti tebe?
Ĉu por mortintoj Vi faros miraklojn? Ĉu malvivuloj leviĝos kaj gloros Vin? (Sela)
11 Zar se u grobu pripovijeda o tvojoj dobroti? O vjernosti tvojoj u Propasti?
Ĉu en la tombo estos rakontata Via boneco, Kaj fidindeco en la abismo?
12 Zar se u tmini objavljuju čudesa tvoja i tvoja pravda u Zaboravu?
Ĉu en la mallumo estos konataj Viaj mirakloj, Kaj Via justeco en la lando de forgeso?
13 Ipak ja vapijem tebi, Jahve, prije jutra molitvom te pretječem.
Sed mi vokas al Vi, ho Eternulo, Kaj matene mia preĝo Vin renkontas.
14 Zašto, Jahve, odbacuješ dušu moju? Zašto sakrivaš lice od mene?
Kial, ho Eternulo, Vi forpuŝas mian animon? Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon de mi?
15 Bijedan sam i umirem već od dječaštva, klonuh noseći tvoje strahote.
Mi estas mizera kaj senforta detempe de la juneco; Mi portas Viajn terurojn, mi konsumiĝas.
16 Preko mene prijeđoše vihori tvojega gnjeva, strahote me tvoje shrvaše,
Venis sur min Via furiozo, Viaj timigoj min dispremas.
17 okružuju me kao voda sveudilj, optječu me svi zajedno.
Ili ĉirkaŭas min, kiel akvo, ĉiutage; Ili tute min ĉirkaŭsieĝas.
18 Udaljio si od mene prijatelja i druga: mrak mi je znanac jedini.
Vi malproksimigis de mi amanton kaj amikon; Miaj konatoj estas en mallumo.
