Psalmi 78
1 Poučna pjesma. Asafova. Poslušaj, narode moj, moju nauku, prikloni uho riječima usta mojih!
Pieśń pouczająca. Asafa. Słuchaj, mój ludu, mego prawa, nakłońcie uszu ku słowom moich ust.
2 Otvorit ću svoja usta na pouku, iznijet ću tajne iz vremena davnih.
Otworzę moje usta do przypowieści, opowiem starodawne tajemnice;
3 Ono što čusmo i saznasmo, što nam kazivahu oci,
Cośmy słyszeli i poznali i [co] nam opowiadali nasi ojcowie.
4 nećemo kriti djeci njihovoj, predat ćemo budućem koljenu: slavu Jahvinu i silu njegovu i djela čudesna što ih učini.
Nie zataimy [tego] przed ich synami, opowiemy przyszłemu pokoleniu o chwale PANA, o jego mocy i cudach, które czynił.
5 Svjedočanstvo podiže on u Jakovu, Zakon postavi u Izraelu, da ono što naredi ocima našim oni djeci svojoj objave,
Ustanowił bowiem świadectwo w Jakubie, nadał prawo w Izraelu i nakazał naszym ojcom, aby je oznajmiali swoim synom;
6 da sazna budući naraštaj, i sinovi koji će se roditi da djeci svojoj kazuju
Aby poznało przyszłe pokolenie, synowie, którzy się urodzą; aby powstawszy, przekazywali [je] swoim synom;
7 da u Boga ufanje svoje stave i ne zaborave djela Božjih, već da vrše zapovijedi njegove,
Żeby pokładali w Bogu nadzieję i nie zapominali o dziełach Boga, lecz strzegli jego przykazań;
8 kako ne bi bili, kao oci njihovi, naraštaj buntovan, prkosan - naraštaj srcem nestalan i duhom Bogu nevjeran.
Żeby nie byli, jak ich ojcowie, pokoleniem opornym i nieposłusznym; pokoleniem, które nie przygotowało swego serca i którego duch nie był wierny Bogu.
9 Sinovi Efrajimovi, ratnici s lukom, u dan bitke okrenuše leđa.
Synowie Efraima, uzbrojeni i wyposażeni w łuki, w dniu bitwy wycofali się.
10 Saveza s Bogom ne održaše i ne htjedoše hoditi po Zakonu njegovu.
[Bo] nie strzegli przymierza Boga i nie chcieli postępować według jego prawa.
11 Zaboraviše na djela njegova, na čudesa koja im pokaza.
Zapomnieli o jego dziełach i cudach, które im ukazał.
12 Pred njihovim ocima činio je znakove u Egiptu, u Soanskom polju.
Przed ich ojcami czynił cuda w ziemi Egiptu, na polu Soanu.
13 On more razdijeli i njih prevede, vode kao nasip uzdiže.
Rozdzielił morze i przeprowadził ich, i sprawił, że wody stanęły jak wał.
14 Danju ih vodio oblakom, a svu noć ognjem blistavim.
Prowadził ich w obłoku za dnia, a całą noc w blasku ognia.
15 U pustinji hrid prolomi i napoji ih obilno kao iz bezdana.
Rozszczepił skały na pustyni i napoił ich jakby z wielkich głębin.
16 Iz stijene izbi potoke te izvede vode k'o velike rijeke.
Wydobył strumienie ze skały i sprawił, że wody płynęły jak rzeki.
17 A oni jednako griješiše, prkosiše Višnjem u pustinji.
Lecz [oni] jeszcze więcej grzeszyli przeciwko niemu i pobudzili do gniewu Najwyższego na pustyni;
18 Boga su kušali u srcima svojim ištuć' (jela) svojoj pohlepnosti.
I wystawiali Boga na próbę w swych sercach, żądając pokarmu według swego pragnienia.
19 Prigovarali su Bogu i pitali: “Može li Gospod stol u pustinji prostrti?
I mówili przeciwko Bogu tymi słowy: Czy Bóg może zastawić stół na tej pustyni?
20 Eno, udari u hrid, i voda poteče i provreše potoci: a može li dati i kruha, i mesa pružiti svome narodu?”
Oto uderzył w skałę i wypłynęły wody, i wezbrały strumienie; czy będzie mógł też dać chleb? Czy przygotuje mięso swemu ludowi?
21 Kad to začu Jahve, gnjevom usplamtje: oganj se raspali protiv Jakova, srdžba se razjari protiv Izraela,
Gdy PAN [to] usłyszał, rozgniewał się i ogień zapłonął przeciw Jakubowi, i gniew wybuchnął przeciw Izraelowi;
22 jer ne vjerovaše Bogu niti se u njegovu pomoć uzdaše.
Bo nie uwierzyli Bogu i nie zaufali jego zbawieniu;
23 Pa ozgo naredi oblaku i otvori brane nebeske,
Choć rozkazał chmurom w górze i bramy nieba otworzył.
24 k'o kišu prosu na njih mÓanu da jedu i nahrani ih kruhom nebeskim.
I zesłał im [jak] deszcz mannę do jedzenia, i zboże z nieba im dał.
25 Čovjek blagovaše kruh Jakih; on im dade hrane do sitosti.
Człowiek jadł chleb anielski; zesłał im pokarm do syta.
26 Probudi na nebu vjetar istočni i svojom silom južnjak dovede.
Wzbudził na niebie wiatr ze wschodu i sprowadził swą mocą wiatr południowy.
27 Prosu na njih mesa k'o prašine i ptice krilatice k'o pijeska morskoga.
Zesłał im mięso jak pył i ptactwo skrzydlate jak piasek morski.
28 Padoše usred njihova tabora i oko šatora njihovih.
Spadło ono pośrodku ich obozu, wokół ich namiotów.
29 Jeli su i nasitili se, želju njihovu on im ispuni.
Jedli i w pełni się nasycili; dał im, czego pragnęli.
30 Još nisu svoju utažili pohlepu i jelo im još bješe u ustima,
[A gdy] jeszcze nie zaspokoili swego pragnienia, [gdy] jeszcze pokarm był w ich ustach;
31 kad se srdžba Božja na njih raspali: pokosi smrću prvake njihove i mladiće pobi Izraelove.
Spadł na nich gniew Boży i zabił ich tłustych, a znakomitszych z Izraela powalił.
32 Uza sve to griješiše dalje i ne vjerovaše u čudesna djela njegova.
Mimo to nadal grzeszyli i nie wierzyli jego cudom;
33 I skonča im dane jednim dahom i njihova ljeta naglim svršetkom.
Dlatego sprawił, że ich dni przemijały w marności, a ich lata – w trwodze.
34 Kad ih ubijaše, tražiše ga i opet pitahu za Boga;
Gdy ich zabijał, szukali go; nawracali się i o świcie szukali Boga;
35 spominjahu se da je Bog hridina njihova i Svevišnji njihov otkupitelj.
Przypominali sobie, że Bóg [jest] ich skałą, że Bóg Najwyższy – ich Odkupicielem;
36 Ali ga opet ustima svojim varahu i jezikom svojim lagahu njemu.
Pochlebiali mu jednak swoimi ustami i okłamywali go swym językiem;
37 Njihovo srce s njime ne bijaše, nit' bijahu vjerni Savezu njegovu.
A ich serce nie było przed nim szczere i nie byli wierni jego przymierzu.
38 A on im milosrdno grijeh praštao i nije ih posmicao; često je gnjev svoj susprezao da ne plane svom jarošću.
On jednak, będąc miłosiernym, przebaczał ich nieprawości i nie wytracał [ich]; często odwracał swój gniew i nie pobudzał całej swej zapalczywości;
39 Spominjao se da su pÓut i dah koji odlazi i ne vraća se više.
Bo pamiętał, że są ciałem; wiatrem, który ulatuje i nie wraca.
40 Koliko mu prkosiše u pustinji i žalostiše ga u samotnom kraju!
Jak często pobudzali go do gniewu na pustyni [i] zasmucali go na pustkowiu!
41 Sve nanovo iskušavahu Boga i vrijeđahu Sveca Izraelova
Odwracali się i wystawiali Boga na próbę, i stawiali granice Świętemu Izraela.
42 ne spominjuć' se ruke njegove ni dana kad ih od dušmana izbavi,
Nie pamiętali jego ręki [ani] dnia, w którym ich wybawił z utrapienia;
43 ni znakova njegovih u Egiptu, ni čudesnih djela u polju Soanskom.
Gdy czynił swe znaki w Egipcie i swe cuda na polu Soanu;
44 U krv im pretvori rijeke i potoke, da ne piju.
Gdy zamienił w krew ich rzeki i ich strumienie, tak że nie mogli [z nich] pić.
45 Posla na njih obade da ih žderu i žabe da ih more.
Zesłał na nich rozmaite muchy, aby ich kąsały, i żaby, aby ich niszczyły;
46 I predade skakavcu žetvu njihovu, i plod muke njihove žderaču.
I dał robactwu ich plony, a ich pracę szarańczy.
47 Vinograde im tučom udari, a mrazom smokvike njihove.
Zniszczył gradem ich winorośle, a sykomory szronem.
48 I predade grÓadu njihova goveda i munjama stada njihova.
Ich bydło wydał na pastwę gradu, a ich stada [na pastwę] błyskawic.
49 Obori na njih svu žestinu gnjeva svog, jarost, bijes i nevolju: posla na njih anđele nesreće.
Wylał na nich żar swojego gniewu, zapalczywość, oburzenie i udrękę, zesławszy na nich złych aniołów.
50 I put gnjevu svojem otvori: ne poštedje im život od smrti, životinje im izruči pošasti.
Otworzył drogę dla swego gniewu, nie zachował ich duszy od śmierci, a ich życie wydał zarazie;
51 Pobi u Egiptu sve prvorođeno, prvence u šatorju Hamovu.
Wytracił wszystko pierworodne w Egipcie, pierwociny [ich] mocy w namiotach Chama;
52 I povede narod svoj kao ovce i vođaše ih kao stado kroz pustinju.
Ale swój lud wyprowadził jak owce i wiódł ich po pustyni jak stado.
53 Pouzdano ih je vodio te se nisu bojali, a more je prekrilo dušmane njihove.
Prowadził ich bezpiecznie, tak że się nie lękali, a ich wrogów przykryło morze;
54 U Svetu zemlju svoju on ih odvede, na bregove što mu ih osvoji desnica.
I przyprowadził ich do swej świętej granicy; do góry, którą nabyła jego prawica.
55 Pred njima istjera pogane, konopom im podijeli baštinu, pod šatorjem njihovim naseli plemena izraelska.
Wypędził przed nimi narody, sznurem wyznaczył im dziedzictwo, żeby pokolenia Izraela mieszkały w swoich namiotach.
56 A oni iskušavali i gnjevili Boga Višnjega i nisu držali zapovijedi njegovih.
Oni jednak wystawiali na próbę i pobudzali do gniewu Boga Najwyższego, i nie strzegli jego świadectw.
57 Otpadoše, iznevjeriše se k'o oci njihovi, k'o luk nepouzdan oni zatajiše.
Lecz odwrócili się i postępowali przewrotnie jak ich ojcowie, schodzili z drogi jak łuk zawodny.
58 Na gnjev ga nagnaše svojim uzvišicama, na ljubomor navedoše kumirima svojim.
Pobudzali go bowiem do gniewu przez swe wyżyny i rzeźbionymi posągami wzbudzali jego zazdrość.
59 Bog vidje i gnjevom planu, odbaci posve Izraela.
Gdy Bóg [to] usłyszał, rozgniewał się i wielce wzgardził Izraelem.
60 I napusti boravište svoje u Šilu, Šator u kojem prebivaše s ljudima.
I opuścił przybytek w Szilo; namiot, [który] rozbił wśród ludzi;
61 Preda u ropstvo snagu svoju i svoju diku u ruke dušmanske.
I oddał w niewolę swoją moc i swoją chwałę w ręce wroga.
62 Narod svoj prepusti maču, raspali se na svoju baštinu.
Wydał swój lud pod miecz i rozgniewał się na swoje dziedzictwo.
63 Mladiće njihove oganj proguta, ne udaše se djevice njihove.
Ich młodzieńców pochłonął ogień, a ich dziewic nie wydano za mąż.
64 Svećenici njihovi padoše od mača, ne zaplakaše Óudove njihove.
Ich kapłani padli od miecza, a ich wdowy nie lamentowały.
65 Tad se k'o oda sna trgnu Gospodin, k'o ratnik vinom savladan.
Lecz potem Pan ocknął się jak ze snu, jak mocarz wykrzykujący od wina.
66 Udari otraga dušmane svoje, sramotu im vječitu zadade.
I uderzył na tyły swoich wrogów, okrył ich wieczną hańbą.
67 On odbaci šator Josipov i Efrajimovo pleme ne odabra,
Ale choć wzgardził namiotem Józefa i pokolenia Efraima nie wybrał;
68 već odabra pleme Judino i goru Sion koja mu omilje.
Jednak wybrał pokolenie Judy, górę Syjon, którą umiłował.
69 Sagradi Svetište k'o nebo visoko, k'o zemlju utemelji ga dovijeka.
I zbudował swoją świątynię jak wysoki [pałac]; jak ziemię, którą ugruntował na wieki.
70 Izabra Davida, slugu svojega, uze ga od torova ovčjih;
Wybrał też Dawida, swego sługę; wziął go z owczych zagród;
71 odvede ga od ovaca dojilica da pase Jakova, narod njegov, Izraela, baštinu njegovu.
Przywołał go, gdy chodził za karmiącymi [owcami], aby pasł Jakuba, jego lud, i Izraela, jego dziedzictwo.
72 I pasao ih je srcem čestitim i brižljivim rukama vodio.
A on ich pasł w prawości swego serca i prowadził ich roztropną ręką.
