Psalmi 71

1 Tebi si, Jahve, utječem, ne daj da se ikada postidim!

W tobie, PANIE, pokładam ufność, niech nigdy nie będę zawstydzony.

2 U pravdi me svojoj spasi i izbavi, prikloni uho k meni i spasi me!

Według swej sprawiedliwości ocal mnie i wyzwól; nakłoń ku mnie ucha i wybaw mnie.

3 Budi mi hrid utočišta i čvrsta utvrda spasenja: jer ti si stijena i utvrda moja.

Bądź mi skałą schronienia, gdzie zawsze mogę uciec; przykazałeś, aby mnie wybawiono, bo ty jesteś moją skałą i twierdzą.

4 Bože moj, istrgni me iz ruke zlotvora, iz šake silnika i tlačitelja:

Mój Boże, wyzwól mnie z ręki niegodziwego, z ręki przewrotnego i ciemiężyciela.

5 jer ti si, o Gospode, ufanje moje, Jahve, uzdanje od moje mladosti!

Ty bowiem jesteś moją nadzieją, Panie BOŻE, moją ufnością od młodości.

6 Na te se oslanjam od utrobe; ti si mi zaštitnik od majčina krila: u te se svagda uzdam.

Ty byłeś moją podporą od narodzin, ty mnie wyprowadziłeś z łona mojej matki; w tobie zawsze będzie moja chwała.

7 Mnogima postadoh čudo, jer ti si mi bio silna pomoć.

Dla wielu jestem jakby cudem, lecz ty jesteś moim potężnym schronieniem.

8 Usta mi bijahu puna tvoje hvale, slaviše te svaki dan!

Niech moje usta będą pełne twojej chwały, twojej sławy przez cały dzień.

9 Ne zabaci me u starosti: kad mi malakšu sile, ne zapusti me!

Nie odrzucaj mnie w czasie starości; gdy ustanie moja siła, nie opuszczaj mnie.

10 Jer govore o meni moji dušmani, i koji me vrebaju složno se svjetuju:

Moi wrogowie bowiem mówili przeciwko mnie, a ci, którzy czyhają na moją duszę, wspólnie się naradzają;

11 “Bog ga je napustio; progonite ga i uhvatite jer nema tko da ga spasi!”

Mówiąc: Bóg go opuścił, gońcie go i schwytajcie, bo nie ma [nikogo], kto by go ocalił.

12 O Bože, ne stoj daleko od mene, Bože moj, pohitaj mi u pomoć!

Boże, nie oddalaj się ode mnie; mój Boże, pospiesz mi na pomoc.

13 Neka se postide i propadnu koji traže moj život; nek' se sramotom i stidom pokriju koji mi žele nesreću!

Niech się zawstydzą i zginą przeciwnicy mojej duszy, niech się okryją hańbą i wstydem ci, którzy szukają mego nieszczęścia.

14 A ja ću se uvijek uzdati, iz dana u dan hvaleć' te sve više.

Ja zaś zawsze będę ufał i jeszcze bardziej pomnożę twoją chwałę.

15 Ustima ću naviještati pravednost tvoju, povazdan pomoć tvoju: jer im ne znam broja.

Moje usta głosić będą twoją sprawiedliwość i twoje zbawienie przez cały dzień, choć nie znam [ich] miary.

16 Kazivat ću silu Jahvinu, Gospode, slavit ću samo tvoju pravednost.

Pójdę w wielkiej mocy Pana BOGA, będę wspominał tylko twoją sprawiedliwość.

17 Bože, ti mi bijaše učitelj od mladosti moje, i sve do sada naviještam čudesa tvoja.

Boże, uczyłeś mnie od mojej młodości i dotąd głoszę twoje cudowne dzieła.

18 Ni u starosti, kad posijedim, Bože, ne zapusti me, da kazujem mišicu tvoju naraštaju novom i svima budućima silu tvoju,

Dlatego i w starości, gdy będę już siwy, nie opuszczaj mnie, Boże, aż opowiem o twojej mocy [temu] pokoleniu i wszystkim potomkom o twojej potędze.

19 i pravednost tvoju, Bože, koja seže do neba, kojom učini velika djela. Bože, tko je kao ti!

Twoja sprawiedliwość, Boże, jest wywyższona, czynisz wielkie rzeczy; Boże, któż jest podobny do ciebie?

20 Trpljenja mnoga i velika bacio si na me: ali ti ćeš me opet oživiti i opet me podići iz dubine zemlje.

Zesłałeś na mnie wielkie i ciężkie utrapienia, lecz znowu przywrócisz mi życie i z głębi ziemi znów mnie wydobędziesz.

21 Povećaj dostojanstvo moje i opet me utješi:

Pomnożysz moje dostojeństwo i znowu mnie pocieszysz.

22 A ja ću uz harfu slaviti tvoju vjernost, o Bože, svirat ću ti u citaru, Sveče Izraelov!

A ja na instrumentach muzycznych będę wysławiać ciebie i twoją prawdę, mój Boże; będę ci śpiewał z harfą, Święty Izraela!

23 Moje će usne klicati pjevajuć' tebi i moja duša koju si spasio.

Rozradują się moje wargi, gdy będę ci śpiewał, i moja dusza, którą odkupiłeś.

24 I moj će jezik svagda slaviti pravdu tvoju, jer su postiđeni i posramljeni oni što traže moju nesreću.

Również mój język będzie głosił przez cały dzień twoją sprawiedliwość, bo okryli się wstydem i hańbą ci, którzy szukali mego nieszczęścia.