Psalmi 66

1 Zborovođi. Pjesma. Psalam.

Til songmeisteren; ein song, ein salme. Ropa fagnadrop for Gud, all jordi!

2 Kliči Bogu, zemljo sva, opjevaj slavu imena njegova, podaj mu hvalu dostojnu.

Syng ut hans namns æra, gjev honom æra til hans pris!

3 Recite Bogu: “Kako su potresna djela tvoja! Zbog velike sile tvoje dušmani ti laskaju.

Seg til Gud: «Kor skræmelege dine verk er! For di store magt skuld må dine fiendar gjøla for deg.

4 Sva zemlja nek' ti se klanja i nek' ti pjeva, neka pjeva tvom imenu!”

All jordi skal tilbeda deg og syngja deg lov, dei skal syngja um ditt namn.» (Sela)

5 Dođite i gledajte djela Božja: čuda učini među sinovima ljudskim.

Kom og sjå Guds gjerningar! Skræmeleg er han i gjerning mot menneskjeborni.

6 On pretvori more u zemlju suhu te rijeku pregaziše. Stog' se njemu radujmo!

Han gjorde havet um til turrlende, gjenom elvi gjekk dei til fots; der gledde me oss i honom.

7 Dovijeka vlada jakošću svojom, oči mu paze na narode da se ne izdignu ljudi buntovni.

Han råder med sitt velde æveleg, hans augo gjæter heidningarne; dei tråssuge må ikkje upphøgja seg. (Sela)

8 Blagoslivljajte, narodi, Boga našega, razglašujte hvalu njegovu!

De folk, lova vår Gud, og lat røysti av hans lovsong verta høyrd!

9 Našoj je duši darovao život i ne dade da nam posrne noga.

han som heldt vår sjæl i live, og ikkje let vår fot vera ustød.

10 Iskušavao si nas teško, Bože, iskušavao ognjem kao srebro.

For du prøvde oss, Gud, du reinsa oss, som dei reinsar sylv.

11 Pustio si da u zamku padnemo, stisnuo lancima bokove naše.

Du førde oss inn i eit garn, du lagde ei tyngjande byrd på våre lender.

12 Pustio si da nam zajašu za vrat: prošli smo kroz oganj i vodu, onda si pustio da odahnemo.

Du let menneskje fara yver vårt hovud, me kom i eld og vatn - men du førde oss ut til uppkveikjing.

13 S paljenicama ću u Dom tvoj ući, zavjete ispuniti pred tobom

Eg vil ganga inn i ditt hus med brennoffer; eg vil gjeva deg det eg hev lova,

14 što ih obećaše usne moje, što ih usta moja u tjeskobi obrekoše.

det som gjekk yver mine lippor, og som munnen min tala ut då eg var i naud.

15 Prinijet ću ti paljenice s kadom ovnova, žrtvovati volove i jarad.

Brennoffer av feite sauer vil eg ofra til deg med eim av verar, eg vil ofra både uksar og bukkar. (Sela)

16 Dođite, počujte, koji se Boga bojite, pripovjedit ću što učini duši mojoj!

Kom og høyr, so vil eg fortelja, alle de som ottast Gud, kva han hev gjort for mi sjæl.

17 Na svoja sam usta njega zvao, jezikom ga hvalio.

Til honom ropa eg med min munn, og lovsong var på tunga mi.

18 Da sam u srcu na zlo mislio, ne bi uslišio Gospod.

Hadde eg stila på urett i mitt hjarta, vilde Herren ikkje høyra.

19 No Bog me uslišio: obazro se na glas molitve moje.

Men Gud hev høyrt, han lydde på mi bønerøyst.

20 Blagoslovljen Bog koji mi molitvu ne odbi, naklonosti ne odvrati od mene!

Lova vere Gud, som ikkje viste mi bøn ifrå seg og ikkje tok frå meg si miskunn!