Psalmi 50

1 Psalam. Asafov. Bog nad bogovima, Jahve, govori i zove zemlju od izlaza sunčeva do zalaza.

Ein salme av Asaf. Gud, Gud Herren talar og kallar på jordi frå solekoma til soleglad.

2 Sa Siona predivnog Bog zablista:

Frå Sion, fagerleiks kruna, strålar Gud fram.

3 Bog naš dolazi i ne šuti. Pred njim ide oganj što proždire, oko njega silna bjesni oluja.

Vår Gud kjem og skal ikkje tegja. For hans åsyn gjeng etande eld, og ikring honom stormar det sterkt.

4 On zove nebesa odozgo i zemlju da sudi narodu svojemu:

Han kallar på himmelen ovantil og på jordi til å døma sitt folk.

5 “Saberite mi sve pobožnike koji žrtvom Savez sa mnom sklopiše!”

«Samla til meg mine trugne, som hev gjort pakt med meg um offer!»

6 Nebesa objavljuju pravednost njegovu: on je Bog sudac!

Og himlarne forkynner hans rettferd; for Gud er den som skal halda dom. (Sela)

7 “Slušaj, narode moj, ja ću govoriti, o Izraele, svjedočit ću protiv tebe: ja, Bog - Bog tvoj!

«Høyr, mitt folk, eg vil tala; Israel, eg vil vitna imot deg; Gud, din Gud er eg.

8 Ne korim te zbog žrtava tvojih - paljenice su tvoje svagda preda mnom.

Ikkje for dine offer vil eg lasta deg; dine brennoffer er alltid framfyre meg.

9 Neću od doma tvog' uzet junca, ni jaraca iz tvojih torova:

Eg vil ikkje taka uksar frå ditt hus eller bukkar frå dine grindar.

10 tÓa moje su sve životinje šumske, tisuće zvjeradi u gorama mojim.

For meg høyrer alle dyr i skogen til, fe på fjelli i tusundtal.

11 Znam sve ptice nebeske, moje je sve što se miče u poljima.

Eg kjenner alle fuglar på fjelli, og det som rører seg på marki, er meg for augo.

12 Kad bih ogladnio, ne bih ti rekao, jer moja je zemlja i sve što je ispunja.

Um eg var hungrig, vilde eg ikkje segja det til deg; for meg høyrer jordriket til med alt det som fyller det.

13 Zar da ja jedem meso bikova ili da pijem krv jaraca?

Skulde eg eta kjøt av stutar og drikka blod av bukkar?

14 Prinesi Bogu žrtvu zahvalnu, ispuni Višnjemu zavjete svoje!

Ofra lov og takk til Gud og gjev den Høgste det du hev lova,

15 I zazovi me u dan tjeskobe: oslobodit ću te, a ti ćeš me slaviti.”

og kalla på meg den dag du er i naud, so vil eg frelsa deg ut, og du skal prisa meg.»

16 A grešniku Bog progovara: “Što tumačiš naredbe moje, što mećeš u usta Savez moj?

Men til den ugudlege segjer Gud: «Kva hev du med å fortelja um mine lover og taka mi pakt i din munn,

17 Ti, komu stega ne prija, te riječi moje iza leđa bacaš?

etter di du hatar tukt og kastar mine ord attum deg?

18 Kad tata vidiš, s njime se bratimiš i družiš se s preljubnicima.

Når du ser ein tjuv, er du gjerne med honom, og med horkarar er du i lag.

19 Svoja si usta predao pakosti, a jezik ti plete prijevare.

Din munn slepper du laus til vondt, og di tunga spinn i hop svik.

20 U društvu na brata govoriš i kaljaš sina matere svoje.

Du sit og talar imot bror din, set ein skamflekk på son til mor di.

21 Sve si to činio, a ja da šutim? Zar misliš da sam ja tebi sličan? Pokarat ću te i stavit ću ti sve to pred oči.”

Dette gjorde du, og eg tagde; so tenkte du eg var liksom du sjølv; men eg vil yvertyda deg og leggja det fram for deg.

22 Shvatite ovo svi vi koji Boga zaboraviste, da vas ne pograbim i nitko vas spasiti neće.

Gjev gaum etter dette, de som gløymer Gud, so eg ikkje skal riva burt, og ingen frelser.

23 Pravo me štuje onaj koji prinosi žrtvu zahvalnu: i onomu koji hodi stazama pravim - njemu ću pokazati spasenje svoje.

Den som ofrar meg takk, han ærar meg, og den som gjeng den rette veg, honom vil eg lata sjå Guds frelsa!»