Psalmi 39

1 Zborovođi. Jedutunu. Psalam. Davidov. Odlučio sam: “Čuvat ću put svoj da ne zgriješim jezikom; usta ću svoja zauzdati dokle god preda mnom bude bezbožnik.”

Yo dije: Miraré por mis caminos, para no pecar con mi lengua: guardaré mi boca con freno, entre tanto que el impío fuere contra mí.

2 Zamukoh, zanijemjeh, glasa ne puštah, ali uzalud - bol mi postade gorča.

Enmudecí con silencio, me callé de lo bueno; y mi dolor se alborotó.

3 U meni srce je gorjelo, na samu pomisao buknuo bi oganj; tad progovorih svojim jezikom:

Calentóse mi corazón dentro de mí; en mi meditación se encendió fuego: hablé con mi lengua.

4 “Objavi mi, Jahve, moj svršetak i kolika je mjera mojih dana, da znam kako sam ništavan.

Notifícame, Jehová, mi fin, y la medida de mis días cuanta sea, sepa yo cuanto tengo de ser del mundo.

5 Evo, pedljem si mi dane izmjerio, život moj je kao ništa pred tobom: tek dašak je svaki čovjek.

He aquí, como a palmos diste mis días, y mi edad es como nada delante de ti: ciertamente toda la vanidad es todo hombre que vive. (Selah)

6 Poput sjene čovjek prolazi tek dašak je sve bogatstvo njegovo: zgrće, a ne zna tko će ga pokupiti.”

Ciertamente en tiniebla anda el hombre: ciertamente en vano se inquietan: allega, y no sabe quien lo cogerá.

7 A sada, čemu da se nadam, Gospode? Sva je nada moja u tebi!

Y ahora, Señor, ¿qué esperaré? Mi esperanza en ti está.

8 Izbavi me svih mojih bezakonja, ne daj da ruglo budem luđaku!

Escápame de todas mis rebeliones, no me pongas por afrenta de insensato.

9 Šutim i usta ne otvaram, jer tako si ti učinio.

Yo enmudecí, no abrí mi boca; porque tú lo hiciste.

10 Bič svoj otkloni od mene, jer izdišem pod težinom ruke tvoje.

Quita de sobre mí tu llaga; de la guerra de tu mano soy consumido.

11 Ti kaznama popravljaš čovjeka i sve mu najdraže kao moljac rastačeš: tek dašak je svaki čovjek.

Con castigos sobre el pecado corriges al hombre, y haces desleir, como de polilla, su grandeza: ciertamente vanidad es todo hombre. (Selah)

12 Čuj, o Jahve, molitvu moju, vapaje mi poslušaj, na suze se moje ne ogluši! Jer u tebe ja sam došljak, pridošlica kao svi oci moji.

Oye mi oración, o! Jehová escucha mi clamor; no calles a mis lágrimas; porque peregrino soy contigo; advenedizo, como todos mis padres.

13 Odvrati pogled od mene, da odahnem prije nego odem i više ne budem!

Déjame, y tomaré fuerzas, antes que me vaya y perezca.