Psalmi 22

1 Zborovođi. Po napjevu “Košuta u zoru”. Psalam. Davidov. Bože moj, Bože moj, zašto si me ostavio? Daleko si od ridanja moga.

Meu Deus, meu Deus, porque me desamparaste? porque te alongas do meu auxílio e das palavras do meu bramido?

2 Bože moj, vičem danju, al'ne odvraćaš; noću vapijem i nema mi počinka.

Meu Deus, eu clamo de dia, e tu não me ouves; de noite, e não tenho sossego.

3 A ipak, ti u Svetištu prebivaš, Nado Izraelova!

Porém tu és santo, o que habitas entre os louvores de Israel.

4 U tebe se očevi naši uzdaše, uzdaše se, i ti ih izbavi;

Em ti confiaram nossos pais; confiaram, e tu os livraste.

5 k tebi su vikali i spasavali se, u tebe se uzdali, i postidjeli se nisu.

A ti clamaram e escaparam; em ti confiaram, e não foram confundidos.

6 A ja, crv sam, a ne čovjek, ruglo ljudi i naroda prezir.

Mas eu sou verme, e não homem, opróbrio dos homens e desprezado do povo.

7 Koji me vode, podruguju se meni, razvlače usne, mašu glavom:

Todos os que veem zombam de mim, arreganham os beiços e meneiam a cabeça, dizendo:

8 “U Jahvu se on uzda, neka ga sad izbavi, neka ga spasi ako mu omilje!”

Confiou no Senhor, que o livre; livre-o, pois nele tem prazer.

9 Iz krila majčina ti si me izveo, mir mi dao na grudima majke.

Mas tu és o que me tiraste do ventre: fizeste-me esperar, estando aos peitos de minha mãe.

10 Tebi sam predan iz materine utrobe, od krila majčina ti si Bog moj.

Sobre ti fui lançado desde a madre; tu és o meu Deus desde o ventre de minha mãe.

11 Ne udaljuj se od mene, blizu je nevolja, a nikog nema da mi pomogne.

Não te alongues de mim, pois a angústia está perto, e não há quem ajude.

12 Opkoliše me junci mnogobrojni, bašanski bikovi okružiše mene.

Muitos touros me cercaram; fortes touros de Bazan me rodearam.

13 Ždrijela svoja razvaljuju na me k'o lav koji plijen kida i riče.

Abriram contra mim suas bocas, como um leão que despedaça e que ruge.

14 Kao voda razlih se, sve mi se kosti rasuše; srce mi posta poput voska, topi se u grudima mojim.

Como água me derramei, e todos os meus ossos se desconjuntaram: o meu coração é como cera, derreteu-se no meio das minhas entranhas.

15 Grlo je moje kao crijep suho, i moj se jezik uz nepce slijepi: u prah smrtni bacio si mene.

A minha força se secou como um caco, e a língua se me pega ao paladar: e me puseste no pó da morte.

16 Opkolio me čopor pasa, rulje me zločinačke okružile. Probodoše mi ruke i noge,

Pois me rodearam cães: o ajuntamento de malfeitores me cercou, traspassaram-me as mãos e os pés.

17 sve kosti svoje prebrojiti mogu, a oni me gledaju i zure na me.

Poderia contar todos os meus ossos: eles o veem e me contemplam.

18 Haljine moje dijele među sobom i kocku bacaju za odjeću moju.

Repartem entre si os meus vestidos, e lançam sortes sobre a minha túnica.

19 Ali ti, o Jahve, daleko mi ne budi; snago moja, pohiti mi u pomoć!

Mas tu, Senhor, não te alongues de mim: força minha, apressa-te em socorrer-me.

20 Dušu moju istrgni maču, iz šapa pasjih život moj.

Livra-me a minha alma da espada, e a minha predileta da força do cão.

21 Spasi me iz ralja lavljih i jadnu mi dušu od rogova bivoljih!

Salva-me da boca do leão, sim, ouviste-me, desde as pontas dos unicórnios.

22 A sada, braći ću svojoj naviještat' ime tvoje, hvalit ću te usred zbora.

Então declararei o teu nome aos meus irmãos: louvar-te-ei no meio da congregação.

23 “Koji se bojite Jahve, hvalite njega! Svi od roda Jakovljeva, slavite njega! Svi potomci Izraelovi, njega se bojte!

Vós, que temeis ao Senhor, louvai-o; todos vós, semente de Jacob, glorificai-o; e temei-o todos vós, semente de Israel.

24 Jer nije prezreo ni zaboravio muku jadnika, i nije sakrio lice svoje od njega; kad ga je zazvao, on ga je čuo.”

Porque não desprezou nem abominou a aflição do aflito, nem escondeu dele o seu rosto; antes, quando ele clamou, o ouviu.

25 Zato ću te hvaliti u zboru veliku, pred vjernicima tvojim izvršit' zavjete.

O meu louvor virá de ti na grande congregação: pagarei os meus votos perante os que o temem.

26 Siromasi će jesti i nasitit će se, hvalit će Jahvu koji traže njega: nek' živi srce vaše dovijeka!

Os mansos comerão e se fartarão; louvarão ao Senhor os que o buscam: o vosso coração viverá eternamente.

27 Spomenut će se i Jahvi se vratit' svi krajevi zemlje; pred njim će n§icÄe pasti sve obitelji pogana.

Todos os limites da terra se lembrarão, e se converterão ao Senhor: e todas as gerações das nações adorarão perante a tua face.

28 Jer Jahvino je kraljevstvo, on je vladar pucima.

Porque o reino é do Senhor, e ele domina entre as nações.

29 Njemu će se jedinom klanjati svi koji snivaju u zemlji, pred njim se sagnuti svi koji u prah silaze. I moja će duša za njega živjeti,

Todos os que na terra são gordos comerão e adorarão, e todos os que descem ao pó se prostrarão perante ele: e ninguém poderá reter viva a sua alma.

30 njemu će služiti potomstvo moje. O Gospodu će se pripovijedat'

Uma semente o servirá: será contada ao Senhor de geração em geração.

31 slijedećem koljenu, o njegovoj pravdi naviještati narodu budućem: “Ovo učini Jahve!”

Chegarão e anunciarão a sua justiça ao povo que nascer, porquanto ele o fez.