Psalmi 144

1 Davidov. Blagoslovljen Jahve, hridina moja: ruke mi uči boju a prste ratu.

Salmo de David. BENDITO sea Jehová, mi roca, que enseña mis manos á la batalla, y mis dedos á la guerra:

2 On je ljubav moja i tvrđava moja, zaštita moja, izbavitelj moj, štit moj za koji se sklanjam; on mi narode stavlja pod noge!

Misericordia mía y mi castillo, altura mía y mi libertador, escudo mío, en quien he confiado; el que allana mi pueblo delante de mí.

3 Što je čovjek, o Jahve, da ga poznaješ, što li čedo ljudsko da ga se spominješ?

Oh Jehová, ¿qué es el hombre, para que de él conozcas? ¿ó el hijo del hombre, para que lo estimes?

4 Poput daška je čovjek, dani njegovi kao sjena nestaju.

El hombre es semejante á la vanidad: sus días son como la sombra que pasa.

5 Jahve, nagni svoja nebesa i siđi, takni bregove: i zadimit će se!

Oh Jehová, inclina tus cielos y desciende: toca los montes, y humeen.

6 Sijevni munjom i rasprši dušmane, odapni strijele i rasprši ih!

Despide relámpagos, y disípalos; envía tus saetas, y contúrbalos.

7 Ruku pruži iz visina, istrgni me i spasi iz voda beskrajnih, iz šaka sinova tuđinskih:

Envía tu mano desde lo alto; redímeme, y sácame de las muchas aguas, de la mano de los hijos extraños;

8 laži govore usta njihova, a desnica krivo priseže.

Cuya boca habla vanidad, y su diestra es diestra de mentira.

9 Pjevat ću ti, Bože, pjesmu novu, na harfi od deset žica svirat ću.

Oh Dios, á ti cantaré canción nueva: con salterio, con decacordio cantaré á ti.

10 Ti daješ pobjedu kraljevima, koji si spasio Davida, slugu svojega. Od pogubna mača

Tú, el que da salud á los reyes, el que redime á David su siervo de maligna espada.

11 spasi mene, oslobodi me iz ruke tuđinske; laži govore usta njihova, a desnica krivo priseže.

Redímeme, y sálvame de mano de los hijos extraños, cuya boca habla vanidad, y su diestra es diestra de mentira.

12 Daj da nam sinovi budu kao biljke što rastu od mladosti svoje; a kćeri naše kao stupovi ugaoni, krasne poput hramskog stupovlja;

Que nuestros hijos sean como plantas crecidas en su juventud; nuestras hijas como las esquinas labradas á manera de [las de] un palacio;

13 da nam žitnice budu pune svakog obilja, s plodovima svakojakim u izobilju;

Nuestros graneros llenos, provistos de toda suerte [de grano]; nuestros ganados, que paran á millares y diez millares en nuestras plazas:

14 ovce naše plodile se na tisuće, plodile se beskrajno na našim poljima; stoka naša neka bude tovna! U zidinama nam ne bilo proboja ni ropstva ni plača na ulicama našim!

[Que] nuestros bueyes estén fuertes para el trabajo; [que] no [tengamos] asalto, ni [que hacer] salida, ni grito de alarma en nuestras plazas.

15 Blago narodu kojem je tako, blago narodu kojem je Jahve Bog!

Bienaventurado el pueblo que tiene esto: bienaventurado el pueblo cuyo Dios es Jehová.