Psalmi 144

1 Davidov. Blagoslovljen Jahve, hridina moja: ruke mi uči boju a prste ratu.

Bendito Jehová mi roca, que enseña mis manos a la batalla, y mis dedos a la guerra.

2 On je ljubav moja i tvrđava moja, zaštita moja, izbavitelj moj, štit moj za koji se sklanjam; on mi narode stavlja pod noge!

Misericordia mía, y mi castillo: altura mía, y mi libertador: escudo mío en quien he confiado: el que allana mi pueblo delante de mí.

3 Što je čovjek, o Jahve, da ga poznaješ, što li čedo ljudsko da ga se spominješ?

O! Jehová, ¿qué es el hombre, que te haces familiar a él? ¿el hijo del hombre, para que le estimes?

4 Poput daška je čovjek, dani njegovi kao sjena nestaju.

El hombre es semejante a la vanidad: sus días son como la sombra que pasa.

5 Jahve, nagni svoja nebesa i siđi, takni bregove: i zadimit će se!

O! Jehová, inclina tus cielos y desciende: toca los montes, y humeen.

6 Sijevni munjom i rasprši dušmane, odapni strijele i rasprši ih!

Relampaguea relámpagos, y disípalos; envía tus saetas, y contúrbalos.

7 Ruku pruži iz visina, istrgni me i spasi iz voda beskrajnih, iz šaka sinova tuđinskih:

Envía tu mano desde lo alto: redímeme, y escápame de las muchas aguas: de la mano de los hijos extraños.

8 laži govore usta njihova, a desnica krivo priseže.

Cuya boca habla vanidad; y su diestra es diestra de mentira.

9 Pjevat ću ti, Bože, pjesmu novu, na harfi od deset žica svirat ću.

O! Dios, a ti cantaré canción nueva: con salterio, con decacordio cantaré a ti.

10 Ti daješ pobjedu kraljevima, koji si spasio Davida, slugu svojega. Od pogubna mača

El que da salud a los reyes: el que redime a David su siervo de perniciosa espada.

11 spasi mene, oslobodi me iz ruke tuđinske; laži govore usta njihova, a desnica krivo priseže.

Redímeme, y escápame de mano de los hijos extraños: cuya boca habla vanidad, y su diestra es diestra de mentira.

12 Daj da nam sinovi budu kao biljke što rastu od mladosti svoje; a kćeri naše kao stupovi ugaoni, krasne poput hramskog stupovlja;

Que nuestros hijos sean como plantas crecidas en su juventud: nuestras hijas como las esquinas labradas a manera del palacio:

13 da nam žitnice budu pune svakog obilja, s plodovima svakojakim u izobilju;

Nuestros rincones llenos, proveidos de toda suerte de grano: nuestros ganados que paran a millares, y a diez millares en nuestras plazas.

14 ovce naše plodile se na tisuće, plodile se beskrajno na našim poljima; stoka naša neka bude tovna! U zidinama nam ne bilo proboja ni ropstva ni plača na ulicama našim!

Nuestros bueyes cargados de carnes, no haya portillo, ni quien salga, ni quien dé grita en nuestras calles.

15 Blago narodu kojem je tako, blago narodu kojem je Jahve Bog!

Bienaventurado el pueblo que tiene esto: bienaventurado el pueblo, cuyo Dios es Jehová.