Psalmi 102

1 Molitva nevoljnika koji je klonuo pa svoju tugu izlijeva Jahve, usliši molitvu moju, i vapaj moj k tebi da dođe!

Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.

2 Nemoj sakrivati lice od mene u dan moje nevolje! Prigni k meni uho svoje: kad te prizovem, brzo me usliši!

Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.

3 Jer moji dani nestaju poput dima, a moje kosti gore kao oganj.

Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.

4 Srce mi se suši kao pokošena trava i kruh svoj zaboravljam jesti.

Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.

5 Od snažnih jecaja mojih kosti mi uz kožu prionuše.

De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.

6 Sličan sam čaplji u pustinji, postah k'o ćuk na pustoj razvalini.

Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.

7 Ne nalazim sna i uzdišem k'o samotan vrabac na krovu.

Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

8 Svagda me grde dušmani moji; mnome se proklinju što bjesne na me.

Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.

9 Pepeo jedem poput kruha, a piće svoje miješam sa suzama

Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,

10 zbog tvoje ljutine i gnjeva, jer si me digao i bacio.

Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.

11 Moji su dani k'o oduljena sjena, a ja se, gle, sušim poput trave.

Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.

12 A ti, o Jahve, ostaješ dovijeka i tvoje ime kroza sva koljena.

Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

13 Ustani, smiluj se Sionu: vrijeme je da mu se smiluješ - sada je čas!

Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.

14 Jer milo je slugama tvojim kamenje njegovo, žale ruševine njegove.

Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.

15 Tad će se pogani bojati, Jahve, imena tvojega i svi kraljevi zemlje slave tvoje

Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.

16 kad Jahve opet sazda Sion, kad se pokaže u slavi svojoj,

Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

17 kad se osvrne na prošnju ubogih i ne prezre molitve njihove.

Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.

18 Nek' se zapiše ovo za budući naraštaj, puk što nastane neka hvali Jahvu.

Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

19 Jer Jahve gleda sa svog uzvišenog svetišta, s nebesa na zemlju gleda

Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

20 da čuje jauke sužnjeva, da izbavi smrti predane,

Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

21 da se na Sionu navijesti ime Jahvino i njegova hvala u Jeruzalemu

Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

22 kad se narodi skupe i kraljevstva da služe Jahvi.

Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

23 Putem je istrošio sile moje, skratio mi dane.

Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

24 Rekoh: “Bože moj, nemoj me uzeti u sredini dana mojih! Kroza sva koljena traju godine tvoje.

Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

25 U početku utemelji zemlju, i nebo je djelo ruku tvojih.

En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.

26 Propast će, ti ćeš ostati, sve će ostarjeti kao odjeća. Mijenjaš ih poput haljine i nestaju:

Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.

27 ti si uvijek isti - godinama tvojim nema kraja.

Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.

28 Djeca će tvojih slugu živjeti u miru i potomstvo će njihovo trajati pred tobom.

La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.