Mudre Izreke 1
1 Mudre izreke Salomona, sina Davidova, kralja izraelskog:
Spreuken van Salomon, den zoon van David, Den koning van Israël:
2 da se spozna mudrost i pouka, da se shvate razumne riječi;
Ze leren u kennen wijsheid en tucht, Ze geven u begrip voor verstandige woorden;
3 da se primi umna pouka, pravda i pravica i nepristranost;
Ze voeden u op tot heilzame tucht, Rechtschapenheid, plichtsbesef en oprechtheid.
4 da se dade pamet neiskusnima, mladiću znanje i umijeće;
Aan de onnozelen schenken ze ervaring, Aan jonge mensen doordachte kennis.
5 kad mudar čuje, da umnoži znanje, a razuman steče mudrije misli;
Als een wijze ze hoort, zal hij zijn inzicht verdiepen, Een verstandig mens zal er ideeën door krijgen;
6 da razumije izreke i prispodobe, riječi mudraca i njihove zagonetke.
Spreuk en strikvraag zal hij doorzien, De woorden der wijzen en hun problemen.
7 Strah je Gospodnji početak spoznaje, ali ludi preziru mudrost i pouku.
Het ontzag voor Jahweh is de grondslag der wijsheid; Maar ongelovigen lachen om wijsheid en tucht.
8 Poslušaj, sine moj, pouku oca svoga i ne odbacuj naputka svoje majke!
Mijn zoon, luister dus naar de wenken van uw vader, Sla niet in de wind, wat uw moeder u leerde;
9 Jer će ti biti ljupki vijenac na glavi i ogrlica oko tvoga vrata.
Want het siert uw hoofd als een krans, Uw hals als een snoer.
10 Sine moj, ako te grešnici mame, ne pristaj;
Mijn zoon, als zondaars u willen verleiden, stem niet toe,
11 ako bi rekli: “Hodi s nama, da vrebamo krv, čekamo u zasjedi nevina ni za što;
Als ze u zeggen: Ga met ons mee, Laat ons loeren op bloed, Laat ons zo maar onschuldigen belagen,
Gelijk de onderwereld hen levend verslinden, Als zij, die ten grave dalen, geheel en al; (Sheol h7585)
13 naplijenit ćemo svakojaka blaga, napuniti svoje kuće plijenom;
Allerlei kostbare schatten zullen we vinden, Onze huizen vullen met buit;
14 bacat ćeš s nama svoj ždrijeb, svi ćemo zajedno imati jednu kesu.”
Ge moogt meeloten in onze kring, Eén buidel zullen we samen delen!
15 Sine moj, ne idi s njima na put, makni nogu od njihove staze.
Mijn zoon, ga dan niet met hen mee, En houd uw voet af van hun pad;
16 Jer na zlo trče svojim nogama i hite prolijevati krv.
Want hun voeten ijlen naar het kwade, En haasten zich, om bloed te vergieten.
17 Jer uzalud je razapinjati mrežu pred očima svima pticama.
Maar zoals het niet geeft, of het net wordt gespannen, Terwijl alle vogels het zien:
18 A oni vrebaju vlastitu krv, postavljaju zasjedu svojemu životu.
Zo loeren ze slechts op hun eigen bloed, En belagen ze hun eigen leven!
19 Takva je sudba svih lakomih na ružan dobitak: on ih života stane.
Zo gaat het allen, die uit zijn op oneerlijke winst: Deze beneemt zijn bezitters het leven.
20 Mudrost glasno uzvikuje na ulici, na trgovima diže svoj glas;
De wijsheid roept luid in de straten, Op de pleinen verheft ze haar stem;
21 propovijeda po bučnim uglovima, na otvorenim gradskim vratima govori svoje riječi:
Ze roept op de tinne der muren, En spreekt aan de ingang der poorten:
22 “Dokle ćete, vi glupi, ljubiti glupost i dokle će podsmjevačima biti milo podsmijevanje, i dokle će bezumnici mrziti znanje?
Hoe lang nog, dommen, blijft gij liever onnozel, Blijven de eigenwijzen verwaand, Willen de dwazen van geen wijsheid horen?
23 Poslušajte moju opomenu! Gle, svoj duh pred vas izlijevam, hoću vas poučiti svojim riječima.
Keert u tot mijn vermaning; Dan stort ik mijn geest over u uit, En maak u mijn woorden bekend.
24 Koliko sam vas zvala, a vi ste odbijali; pružala sam ruku, ali je nitko ne opazi.
Maar zo ge weigert, als ik roep, En niemand er op let, als ik mijn hand verhef;
25 Nego ste odbacili svaki moj savjet i niste poslušali moje opomene;
Zo ge mijn raad geheel en al in de wind slaat, En van mijn vermaning niet wilt weten:
26 zato ću se i ja smijati vašoj propasti, rugat ću se kad vas obuzme tjeskoba:
Zal ik lachen, wanneer het u slecht gaat, Zal ik spotten, wanneer uw verschrikking komt als een onweer;
27 kad navali na vas strah kao nevrijeme i zgrabi vas propast kao vihor, kad navali na vas nevolja i muka.
Wanneer uw ongeluk nadert als een orkaan, Wanneer benauwdheid en angst u overvallen!
28 Tada će me zvati, ali se ja neću odazvati; tražit će me, ali me neće naći.
Dan zal men mij roepen, maar zal ik niet antwoorden, Zal men mij zoeken, maar mij niet vinden!
29 Jer su mrzili spoznaju i nisu izabrali Gospodnjeg straha
Omdat ze van wijsheid niets wilden weten, En het ontzag voor Jahweh niet hebben verkozen,
30 niti su poslušali moj savjet, nego su prezreli svaku moju opomenu.
Van mijn raad niets moesten hebben, En al mijn vermaan in de wind hebben geslagen:
31 Zato će jesti plod svojeg vladanja i nasititi se vlastitih savjeta.
Zullen ze eten de vrucht van hun wandel, Verzadigd worden met wat ze beraamden.
32 Jer glupe će ubiti njihovo odbijanje, a nemar će upropastiti bezumne.
Want de onnozelen komen door hun onverschilligheid om, De dwazen storten door hun lichtzinnigheid in het verderf;
33 A tko sluša mene, bezbrižan ostaje i spokojno živi bez straha od zla.”
Maar die naar mij luistert, zal in veiligheid wonen, Bevrijd van de vrees voor de rampen!
