Brojevi 14
1 Tada zagraja sva zajednica i poče vikati. I te noći narod plakaše.
Pea naʻe hiki hake ʻae leʻo ʻoe kakai kotoa pē, ʻo tangi; pea naʻe tangi ʻae kakai ʻi he pō ko ia.
2 Svi su Izraelci mrmljali protiv Mojsija i Arona. Sva im je zajednica govorila: “Kamo sreće da smo pomrli u zemlji egipatskoj! Ili da smo pomrli u ovoj pustinji!
Pea naʻe lāunga ʻae fānau kotoa pē ʻa ʻIsileli kia Mōsese pea mo ʻElone: pea naʻe pehē ʻe he kakai kotoa pē kiate kinaua, “ʻAmusiaange ʻekimautolu ne mau mate ʻi he fonua ko ʻIsipite! Pea ʻamusiaange ʻekimautolu naʻa mau mate ʻi he toafa ni!
3 Zašto nas Jahve vodi u tu zemlju da padnemo od mača a žene naše i djeca da postanu roblje! Zar nam ne bi bilo bolje da se vratimo u Egipat!”
Pea ko e hā kuo ʻomi ai ʻe Sihova ʻakimautolu ki he fonua ni, ke mau tō ʻi he heletā, kae tuku homau uaifi mo ʻemau fānau ke pōpula? ʻIkai ʻe lelei hake ʻemau toe foki ki ʻIsipite?”
4 Jedan je drugome govorio: “Postavimo sebi vođu i vratimo se u Egipat!”
Pea naʻa nau fealēleaʻaki, ʻo pehē, “Ke tau fakanofo ha ʻeiki, pea tau foki ki ʻIsipite.
5 Mojsije i Aron padoše ničice pred svom okupljenom izraelskom zajednicom.
Pea naʻe tō foʻohifo ʻa Mōsese mo ʻElone ki hona mata ʻi he ʻao ʻoe fakataha ʻoe kakai ʻoe fānau ʻa ʻIsileli.”
6 A Jošua, sin Nunov, i Kaleb, sin Jefuneov, koji bijahu među onima što su izviđali zemlju, razderaše svoju odjeću.
Pea ko Siosiua ko e foha ʻo Nuni, mo Kelepi ko e foha ʻo Sifune, naʻa na ʻiate kinautolu naʻe vakai ki he fonua, pea naʻa na hae hona kofu:
7 Zatim rekoše svoj zajednici izraelskoj: “Zemlja kroz koju smo prošli da je istražimo izvanredno je dobra.
Pea naʻa na lea ki he fakataha ʻae fānau ʻa ʻIsileli, ʻo pehē, “Ko e fonua naʻa mau ʻalu ke vakai ki ai, ko e fungani fonua lelei.
8 Ako nam Jahve bude dobrostiv, u tu će nas zemlju dovesti i dat će nam je. To je zemlja u kojoj teče med i mlijeko.
Kapau ʻe fiemālie ʻa Sihova ʻiate kitautolu, pea te ne ʻave ʻakitautolu ki he fonua ko ia, ʻo foaki ia kiate kitautolu; ko e fonua ʻoku pito ʻi he huʻahuhu mo e honi.
9 Samo, nemojte se buniti protiv Jahve! Ne bojte se naroda one zemlje: tÓa on je zalogaj za nas. Oni su bez zaštite, a s nama je Jahve! Ne bojte ih se!”
Ke ʻoua pe naʻa mou angatuʻu kia Sihova, pea ʻoua naʻa mou manavahē ki he kakai ʻoe fonua; he ko e meʻakai maʻatautolu ʻakinautolu: kuo mole honau mālohi ʻiate kinautolu, pea ʻoku ʻiate kitautolu ʻa Sihova: ʻoua naʻa mou manavahē kiate kinautolu.”
10 I dok je sva zajednica već mislila da ih kamenuje, pokaza se Slava Jahvina u Šatoru sastanka svima sinovima Izraelovim.
Ka naʻe tala ʻe he kakai kotoa pē ke lisingi ʻakinaua ʻaki ʻae maka. Pea naʻe hā mai ʻae nāunau ʻo Sihova ʻi he fale fehikitaki ʻoe kakai ʻi he ʻao ʻoe fānau kotoa pē ʻa ʻIsileli.
11 Tada reče Mojsiju: “Dokle će me taj narod prezirati? Dokle mi neće vjerovati unatoč svim znamenjima što sam ih među njima izvodio?
Pea naʻe pehē ʻe Sihova kia Mōsese, “ʻE fēfē hono fuoloa ʻoe fakaʻita mai ʻae kakai ni kiate au? ʻE fēfē hono fuoloa mo e teʻeki tenau tui kiate au, ʻi he ngaahi fakaʻilonga ne u fakahā kiate kinautolu?
12 Udarit ću ih pomorom i istrijebiti, a od tebe ću učiniti narod veći i moćniji od njega.”
Te u taaʻi ʻaki ʻakinautolu ʻae mahaki fakaʻauha, pea te u liʻaki ʻakinautolu, pea te u ngaohi koe ko e puleʻanga lahi mo mālohi ʻiate kinautolu.”
13 Onda Mojsije reče Jahvi: “Egipćani su shvatili da si ti, svojom moći, izveo ovaj narod između njih.
Pea naʻe pehē ʻe Mōsese kia Sihova, “ʻE toki fanongo ki ai ʻae kakai ʻIsipite, (he naʻa ke ʻomi ʻi ho mālohi ʻae kakai ni meiate kinautolu; )
14 Oni su to kazali žiteljima one zemlje. Već su saznali da si ti, Jahve, usred ovog naroda, kojemu se očituješ licem u lice, i da ti, Jahve, u oblaku stojiš nad njima; da obdan u stupu od oblaka, a obnoć u stupu od ognja ideš pred njima.
Pea tenau tala ia ki he kakai ʻoe fonua ni: he kuo nau fanongo ko koe ko Sihova ʻoku ke ʻi he kakai ni, kuo ke femamataʻaki pe, pea kuo tuʻu hoʻo ʻao ʻi ʻolunga ʻiate kinautolu, pea ʻoku ke muʻomuʻa ʻiate kinautolu, ʻi he pou ʻoe ʻao ʻi he ʻaho, pea mo e pou ʻoe afi ʻi he pō.
15 Zato, ako pobiješ ovaj narod kao jednoga čovjeka, narodi koji su čuli glas o tebi reći će:
Pea ko eni, kapau te ke tāmateʻi ʻae kakai ni kotoa pē, ʻo hangē ko ha tangata ʻe tokotaha, ʻe toki lea ai ʻae ngaahi puleʻanga kuo nau fanongo ki ho ongoongo, ʻo pehē,
16 'Jahve je bio nemoćan da dovede ovaj narod u zemlju koju mu je pod zakletvom obećao, i zato ih je poubijao u pustinji.'
Koeʻuhi kuo ʻikai faʻa ʻomi ʻe Sihova ʻae kakai ni ki he fonua naʻa ne fuakava ai kiate kinautolu, ko ia kuo ne tāmateʻi ai ʻakinautolu ʻi he toafa.
17 Zato neka se snaga moga Gospodina uzvisi, kako si najavio rekavši:
Pea ko eni, ʻoku ou kole ki hoʻo ʻafio, tuku ke lahi ʻae mālohi ʻo hoku ʻOtua, ʻo hangē ko hoʻo folofola, naʻe pehē,
18 'Jahve je spor na srdžbu, a bogat milosrđem; podnosi opačinu i prijestup, ali krivca ne ostavlja nekažnjena, nego opačinu otaca kažnjava na djeci do trećega i četvrtog koljena.'
ʻOku kātaki fuoloa ʻa Sihova, pea ʻoku lahi ʻene ʻaloʻofa, ʻoku faʻa fakamolemole ʻe ia ʻae angahala mo e fai meʻa kovi, ka ʻe ʻikai ʻaupito fakatonuhiaʻi ʻe ia ʻae halaia: ʻoku fakahoko ki he fānau hono nunuʻa ʻoe hia ʻae mātuʻa ʻo aʻu ki he toʻutangata ʻe tolu mo hono fā.
19 Oprosti krivnju ovome narodu po veličini svoga milosrđa, kao što si vodio ovaj narod od Egipta dovde.”
ʻOku ou kole ki hoʻo ʻafio, ke ke fakamolemole ʻae angahala ʻae kakai ni ʻo tatau mo hono lahi ʻo hoʻo ʻaloʻofa, pea hangē ko hoʻo fakamolemole ʻae kakai ni, mei ʻIsipite ʻo aʻu mai ki heni.”
20 “Opraštam po riječi tvojoj”, reče Jahve.
Pea naʻe pehē ʻe Sihova, “Kuo u fakamolemole ʻo hangē ko hoʻo lea.
21 “Ali ipak, tako ja živ bio i slave se Jahvine napunila sva zemlja,
Ka e hangē ko e moʻoni ʻa ʻeku moʻui, ʻe pito ʻa māmani kotoa pē ʻi he nāunau ʻo Sihova.
22 ni jedan od ljudi koji su vidjeli slavu moju i znamenja što sam ih izveo u Egiptu i u pustinji, pa me ipak iskušavali već deset puta ne hoteći poslušati moj glas,
Koeʻuhi ko e kau tangata kotoa pē naʻe mamata ki hoku nāunau, pea mo ʻeku ngaahi ngāue mana, ʻaia ne u fai ʻi ʻIsipite, pea mo e toafa, kuo nau fakaʻitaʻi au ʻo liunga hongofulu, pea naʻe ʻikai tenau fanongo ki hoku leʻo;
23 neće vidjeti zemlje što sam je pod zakletvom obećao njihovim ocima; nitko od onih koji me preziru neće je vidjeti.
Ko e moʻoni ʻe ʻikai tenau mamata ki he fonua ne u fuakava ai ki heʻenau ngaahi tamai, pea ʻe ʻikai mamata ai ha taha ʻiate kinautolu naʻe fakaʻita kiate au:
24 A slugu svoga Kaleba, jer je u njemu drukčiji duh i jer mi bijaše poslušan, njega ću ja dovesti u zemlju u koju je išao i njegovi će je potomci zaposjesti! Neka Amalečani i Kanaanci samo ostanu u dolini.
Ka ko ʻeku tamaioʻeiki ko Kelepi, koeʻuhi naʻe ʻiate ia ʻae laumālie kehe, pea kuo muimui ʻaupito ia kiate au, ko ia te u ʻomi ai ia ki he fonua naʻe ʻalu ia ki ai; pea ʻe maʻu ia ʻe hono hako.
25 Sutra se vratite i krenite u pustinju put Crvenog mora.”
(Pea ko eni, naʻe nofo ʻi he vahaʻa moʻunga ʻae kau ʻAmaleki mo e kau Kēnani, ) Mou toe foki ʻapongipongi, pea mou ō ki he toafa ʻi he hala ki he Tahi Kulokula.”
26 Još reče Jahve Mojsiju i Aronu:
Pea naʻe folofola ʻa Sihova kia Mōsese mo ʻElone, ʻo pehē,
27 “Dokle će ta opaka zajednica mrmljati protiv mene? Čuo sam tužbe što ih Izraelci na me dižu.
“ʻE fēfē hono fai fuoloa ʻae kakai kovi ni, mo ʻenau lāunga kiate au? Kuo u fanongo ki he lāunga ʻae fānau ʻa ʻIsileli, kuo nau lāunga ai kiate au.
28 Kaži im: Tako ja živ bio, objavljuje Jahve, kako ste na moje uši govorili, tako ću vam i učiniti.
Ke ke tala kiate kinautolu, ‘ʻOku pehē ʻe Sihova, ko e moʻoni ʻa ʻeku moʻui, pea te u fai kiate kimoutolu ʻo hangē ko hoʻomou lea ʻi hoku telinga:
29 U ovoj pustinji popadat će vaša mrtva tijela: svih vas koji ste ubilježeni u bilo koji vaš popis od dvadeset godina pa naprijed, koji ste rogoborili protiv mene.
ʻE tō homou ʻangaʻanga ʻi he toafa ni ʻakinautolu kotoa pē naʻe lau ʻiate kimoutolu, ʻo fakatatau ki homou lau kotoa pē, mei hono taʻu ʻe uofulu tupu, ʻakinautolu ʻaia kuo lāunga kiate au,
30 Nećete ući u zemlju na koju sam svoju ruku digao da vas u njoj nastanim, osim Kaleba, sina Jefuneova, i Jošue, sina Nunova.
Ko e moʻoni ʻe ʻikai te mou hoko atu ki he fonua, ʻaia ne u fuakava ke tuku kiate kimoutolu ke mou nofo ai, ka ko Kelepi ko e foha ʻo Sifune, mo Siosiua ko e foha ʻo Nuni.
31 A vašu djecu, o kojoj kažete da bi postala roblje, njih ću uvesti da nastane zemlju što ste je vi prezreli.
Ka ko hoʻomou fānau, ʻakinautolu naʻa mou pehē ki ai tenau pōpula, te u ʻomi ʻakinautolu ki ai, pea ʻe ʻilo ʻekinautolu ʻae fonua kuo mou liʻaki.
32 A vi? Neka vam tjelesa popadaju u ovoj pustinji!
Ka ko kimoutolu, ʻe tō homou ʻangaʻanga ʻi he toafa ni.
33 Vaši sinovi neka lutaju pustinjom četrdeset godina, neka trpe zbog vaše nevjere dok vam ne ispropadaju tjelesa u ovoj pustinji.
Pea ʻe ʻalu fano pe hoʻomou fānau ʻi he toafa ʻi he taʻu ʻe fāngofulu, ʻo fua hoʻomou feʻauaki, kaeʻoua ke ʻosiʻosi homou ʻangaʻanga ʻi he toafa.
34 Prema broju dana u koje ste istraživali zemlju - dana četrdeset, za svaki dan jednu godinu - ispaštajte svoje opačine četrdeset godina. Iskusite što znači mene napustiti.
ʻE fakatatau ki he ngaahi ʻaho ʻaia naʻa mou mataki ai ʻae fonua, ʻio, ko e ʻaho ʻe fāngofulu, ko e ʻaho taki taha ki he taʻu ʻe taha, ʻio, ko e taʻu ʻe fāngofulu te mou fua hoʻomou angahala, pea te mou ʻilo ai ʻeku fakamamahi,
35 Ja, Jahve, to kažem: tako ću postupiti s ovom opakom zajednicom što se sjatila protiv mene. U ovoj istoj pustinji neka završi! Tu neka izgine.”
Kuo u lea ʻaki eni ʻeau ko Sihova, ko e moʻoni te u fai ia ki he kakai kovi ni kotoa pē, kuo tānaki ʻo fakataha ke angatuʻu kiate au: ʻe fakaʻauha ʻakinautolu ʻi he toafa ni, pea tenau mate ʻi ai.
36 A oni ljudi koje Mojsije bijaše poslao da istraže zemlju i koji su nakon povratka potakli svu zajednicu da rogobori protiv njega ozloglašujući zemlju;
Pea ko e kau tangata, naʻe fekau ʻe Mōsese kenau ʻalu ʻo vakai ki he fonua, ne nau liliu mai, pea naʻa nau fakalanga lāunga ʻi he kakai kiate ia, ʻi heʻenau ʻomi ʻae ongoongo kovi ʻoe fonua,
37 oni, dakle, ljudi koji su zlobno ozloglasili zemlju bijahu pomoreni pred Jahvom.
ʻIo, ʻae kau tangata naʻe ʻomi ʻae ongoongo kovi ʻoe fonua, naʻa nau mate ʻi he ʻao ʻo Sihova ʻi he mahaki fakaʻauha.
38 Od onih ljudi koji su išli da istraže zemlju ostadoše na životu jedino Jošua, sin Nunov, i Kaleb, sin Jefuneov.
Ka naʻe fakamoʻui ʻa Siosiua ko e foha ʻo Nuni, mo Kelepi ko e foha ʻo Sifune, naʻa na ʻiate kinautolu naʻe ʻalu ke vakai ki he fonua.
39 Kad je Mojsije prenio te riječi svim Izraelcima, narod se uvelike ražalosti.
Pea naʻe tala ʻe Mōsese ʻae ngaahi lea ni ki he fānau kotoa pē ʻa ʻIsileli: pea naʻe loto mamahi lahi ʻae kakai.
40 I uranivši ujutro počnu se uspinjati na vrh brda govoreći. “Evo uzlazimo na mjesto o kojem je govorio Jahve jer smo zgriješili.”
Pea naʻa nau tuʻu hengihengi hake pe, pea naʻa nau ō ki he tumutumu ʻoe moʻunga, ʻonau pehē, “Vakai, kuo tau ʻi heni, ka tau ō ki he potu ʻaia kuo talaʻofa ki ai ʻe Sihova: he kuo mau angahala.”
41 A Mojsije rekne: “Zašto kršite zapovijed Jahvinu? Nećete uspjeti.
Pea naʻe pehē ʻe Mōsese, “Ko e hā eni ʻoku mou talangataʻa ai ki he fekau ʻa Sihova? Ka ʻe ʻikai monūʻia ia.
42 Ne penjite se, da vas ne potuku vaši neprijatelji, jer Jahve nije među vama.
ʻOua naʻa mou ʻalu hake, he ʻoku ʻikai ʻiate kimoutolu ʻa Sihova; naʻa taaʻi ʻakimoutolu ʻi he ʻao ʻo homou ngaahi fili.
43 Ta ondje se pred vama nalaze Amalečani i Kanaanci te ćete od mača pasti jer ste se odvratili od Jahve i jer Jahve neće biti s vama.”
He ko e kau ʻAmaleki mo e kau Kēnani ʻoku nau ʻi ai ʻi homou ʻao, pea te mou tō ʻi he heletā: koeʻuhi kuo mou fulituʻa kia Sihova, ko ia ʻe ʻikai ai ʻiate kimoutolu ʻa Sihova.”
44 Ali se oni prkosno penjahu prema vrhu brda, iako se ni Kovčeg saveza Jahvina ni Mojsije nisu micali iz tabora.
Ka naʻa nau talangataʻa pe ʻonau ʻalu ki he tumutumu ʻoe moʻunga: ka ko e puha ʻoe fuakava ʻa Sihova, pea mo Mōsese, naʻe ʻikai ʻalu mei he ʻapitanga.
45 Amalečani i Kanaanci koji su živjeli na onome brdu spuste se, udare po njima i rasprše ih sve do Horme.
Pea naʻe toki hifo mai ʻae kau ʻAmaleki, mo e kau Kēnani, ʻakinautolu naʻe nofo ʻi he moʻunga ko ia, ʻonau taaʻi ʻakinautolu, mo haha ʻakinautolu, ʻo aʻu ki Hoama.
